17.yıllarımın yaz aylarında annem tuhaf davrandığımı fark etmişti.Gerçekten kendimi kötü ve terk edilmiş hissediyordum.Böyle neden olduğunu bilmiyordum ama annemi ikna edemesemde psikoloğa götürmemesi için ama annem yinede 3gün sonrasına bir randevu almıştı.Odamdan çıkıp salona doğru ilerledim ve koltuğa oturup televizyonu açtım televizyonda belgeseller ve yarışma kanalları vardı birisine basmak zorundaydım ve sonunda bir yarışma programına bastım.Yarışmada mavi takım ve kırmızı takım vardı erkekler ve kadınlar karışıktı ve ben kırmızı takımı tutuyordum bence kırmızı takım güçlü ve cesaretliydi o yüzden onları tutuyordum.Yarışma bittikten sonra salondan çıkıp mutfağa doğru ilerledim.Mutfağa girdiğimde buz dolabından bir meyve suyu çıkardım ve kapağını kapattım mutfak çekmecesindeki çikolatamı alıp çekmeceyi kapattıktan sonra bir bardak çıkarıp meyve suyu doldurup meyve suyunu dolaba koyduktan sonra sandalyeye oturup çıkardıklarımı yemeğe başladım.Yaklaşık 10 dakika sonra kapı çaldı hemen ayaklanıp kapıya doğru ilerledim.Kapıyı açtığımda annem işten gelmişti "Hoşgeldin anne" deyip kapıyı içeri girdikten sonra kapattım.Gerçekten bir psikoloğa ihtiyacım yoktu bunu atlatabilirdim ama annemi üzmek istemiyordum.Annem bana tekrar hatırlatıp "yarın randevumuz var unutma Ada"dedi hatırlatsa da unutmamıştım zaten "tamam anne" deyip odama doğru ilerledim bir an önce uyumak ve o psikoloğa gidip gelmekti çünkü çok merak ediyordum ama birandanda gitmek istemiyordum.
~
Sabah olmuştu ve tabikide beni uyandıran alarmım olmuştu o olmasa nasıl kalkacaktım bilmiyorum aslında bunu hiç düşünmemiştim bir düşüneyim tabikide annemin sesiyle! Daha sonra bugün bir psikoloğa randevum olduğunu hatırlayıp yataktan aşşağıya inip odamdaki banyoma doğru yürüdüm.Hızlıca bir duş alıp odama geri döndüm çıkardığım iç çamaşırlarımı giyip üstüme turkuaz bir elbise giyip belime ince örgülü bir kahverengi kemer takıp kahverengi çantamı alıp ve beyaz babetlerimi giyip aşağıya indim.Annem çoktan hazırdı ve beni bekliyordu.Annem arabanın anahtarını alıp beraber evden çıktık.
~
Psikoloğun biraz ilerisindeki otoparka arabayı bırakıp psikoloğa doğru yürüdük.Önüne geldiğimizde randevu saatimizi bekledik.Annem kahve almaya gitmişti ve evet sıra bana geldiğinde kapının önüne gidip bir nefes alıp dışarıya üfledim tam kapıyı açıcakken kapı bana açılmıştı içeriden uzun boylu kahverengi saçlı ve gözlü olan bir çocuk çıktı yakışıklı ve benim yaşlarımda bir çocuğa benziyordu önümden geçicekken çantam yere düştü onu almak için eğildiğimde o benden önce davranıp çoktan çantamı yerden almıştı bile!
Ona baka kalmıştım o da bana bakıyordu birbirimize bakmayı son verdirerek "teşşekkür ederim" deyip çantamı ondan aldım "sorun değil" dediğinde gülümsedim "adın ne?" dediğinde duraksadım ve ona dönerek "Ada...Ada Tuna"dedim bana tekrar bakarak "bende Semih...Aksoy" dedi "görüşmek üzere"deyip içeri girip kapıyı kapattım.İçeri girdiğimde psikolok bir kadındı ve tatlı,anlayışlı birine benziyordu."Gel otur Ada"dedi.Adımı nereden biliyordu ki ahh tabikide randevuda adım yazıyordu akılsız kafam "merhaba" deyip oturdum."Annen depresyonda olduğunu ve kendini kötü ve terk edilmiş hissediyormuşsun." ahhh hayır anne bunu söylemiş olamazsın ama söylemişsin "evet" dedim yalanlayamazdım herhalde doğruydu "Bunu düzeltelim öyleyse"
"Düzeltmeniz için buradayım zaten"
"Pekala başlayalım o zaman"
"Sizi dinliyorum"
"Kendini şuan nasıl hissediyorsun?"
"Normal."
"İçe kapalı birisin galiba anladığım kadarıyla sadece normal mi bunu biraz açarmısın?"
"Kendimi iyi ve enerjik hissediyorum."
"Pekala çok iyi hep böyle hissetmeye devam et ikinci seansımızda görüşmek üzere Adacım"dediğinde elini uzattığında
Tuttum ve "görüşürüz"dedim ve kapıya doğru ilerledim anneme beni kafeye bırakıp gitmesini söyledim ve beni bırakıp eve gitmişti.Kafeden içeri girdiğimde o çocukla tekrar karşılaştım adı neydi Semih onu görmezden gelerek masaya oturup bir latte sipariş ettim.Garson masama doğru ilerlerken lattemin hazır olduğunu anlamıştım garsona teşşekkür ettikten sonra lattemden bir yudum aldım gerçekten çok sıcaktı "yavaş ol yanıcaksın" kafamı kaldırdığımda çoktan karşıma oturmuş bana bakıyordu.Tekrar ona "merhaba" dedim.
"Merhaba"dedi.
"Beni görmezlikten mi geldin çünkü bana baktığını gördüm"dedi
"Bilmem ama burada olduğunu gördüm yalan söyliyemem"
"Belli ettin bunu gördüm."
"Her neyse haklısın"
" Telefon numaranı verir misin sorun olmazsa?"
"Sorun olmaz" dedikten sonra ona telefon numaramı verdim.Oda bana kendi telefon numarasını verdi."Görüşürüz"dedim kapıyı açtıktan sonra dışarı çıktım bir kaç adım attıktan sonra bir güç beni kendine doğru çekti ona baktığımda Semih olduğunu anlamıştım zaten bana bakarak "istersen seni ben evine bırakabilirim"dediğinde "olur"dedim kim ona itiraz edebilirdiki!
Otoparka doğru ilerlediğimizde Mercedesinin kapısını açtı ve ikimizde oturduk Semih arabasını çalıştırıp beni evime bırakmıştı çok tatlı bir çocuktu belki benim sevgilim olur ha? Off nediyorum ben ya beynim yine yandı herhalde eve doğru ilerledim zili çaldığımda annem açtı kapıyı "seni bırakan kimdi?"dedi annem gülerken " hiç arkadaşım yeni tanıştım"dedim anneme ve "babam gelmedimi?"dedim "birazdan gelir" dedi annem ve odama doğru ilerledim.Odama vardığımda üstümü çıkartıp altıma siyah bir tayt ve üstüme beyaz uzun bir tişört geçirdik ve akşam yemeği için mutfağa indim.Yemekte yayla çorbası ve makarna vardı.Yemeğimi bitirdikten sonra yatmak için odama çıktım.Üstümü tekrar değiştirip pijamalarımı giydim ve yorganın altına girdim.Semih'i düşünmeden edemiyordum ve belkide onu sevmeye başlamışımdıdır ha?sonuçta ilk görüşte aşk denilen birşey var! Off ne diyorum ben fazla düşüncelere kapılmadan yatsam iyi olacak iyi uykular bana.!
Okuduğunuz için teşekkür ederim 2. Bölümü okumaya devam edin >>>>
SORU:
Sizce Ada Semih'i sevmeye başlamışmıdır?
A)Evet
B)Hayır
