Miraculum Biedronka i Czarny kot

Wiem co widziałem

Otworzyła szeroko oczy, spoglądając w  moją stronę. Nie zdawała sobie sprawy, że ujawniła przede mną swoją osobowość. Stałem zaciekawiony przyglądając się miłości mego życia w zupełnie innej odsłonie, jak mogłem tego nie zauważyć. - Kocie czuje się lepiej musimy pomóc mieszkańcom! - Po czym próbowała wyciągnąć swoje yo yo. Spostrzegła prawdę, zdała sobie sprawę, że ujawniła swój sekret. Widziałem przerażenie w jej oczach.- Marinette... - Powiedziałem. - Skąd znasz moje imię? - Odpowiedziała przyglądając się mi. Mój pierścień migał, Plagg opuścił moje miraculum, a ja z powrotem byłem Adrienem. - Adrien?! Co ty tu ro-robisz? Gdzie czarny kot.. ? - Po tych słowach obchodziła pomieszczenie dookoła wołając - Kici kici, kici gdzie jesteś ? - My lady, nie poznajesz mnie ?

Oczami Marinette

Włosy stanęły mi dęba, a z mojej twarzy można wyczytać było zaskoczenie. - Coś nie tak ?! - Przeraził się czarny kot znaczy Adrien, bojąc się o to, że nie spodobała mi się jego prawdziwa postać. Ale było wręcz przeciwnie. Zdziwiło, a raczej uradowało mnie to, że osoba, którą kochałam nad wszystko, zawsze coś do mnie czuła. Czemu byłam taka ślepa! Ja i Adrien moglibyśmy być razem, ale to ja byłam ta wredna i go odrzucałam. - Biedroneczko, ja, ja nie wiem co powiedzieć, nie sądziłem, że ławkę za mną siedzi osoba, którą aż tak kocham. Nie zdawałem sobie sprawy, że to ty jesteś moją biedronsią o, której śniłem nocami i snułem na lekcjach.

Oczami Adriena

Podeszła do mnie, wpatrując się w me zielone oczy i głaszcząc mnie. Nie wierzyłem, że to się kiedyś stanie, biedronka... pocałowała mnie.

- Oh Plagg mówiłam, że są dla siebie przeznaczeni- Powiedziała Tikki.

- To zupełnie tak jak ja i camembert ! - odrzekł ze zgodą Plagg.

- Tak masz racje, zupełnie tak.

I jak wam się podobało ? :)