Drarry on top! GESTOPT ❌

Waar?

Oke dit lied heft niks met het hoofdstuk te maken maar ik ben helemaal verslaafd aan dit lied samen met allerlei andere liedjes van Trinity! 😍😍

Hermione's Pov.

"Professor?" Riep ik een aantal keer maar er kwam geen reactie. "Waar zou ze zijn?"
"Eerlijk gezegd 'mione, ik heb geen idee..."
"Maar Ronnie jij hebt nooit een idee waar ook maar een professor is."
"Dat is waar Ron." Bemoeide Draco zich ermee.
"Laten we gewoon gaan zoeken?" Zuchtte ik geïrriteerd.
"Als ik een voorstel mag doen... Kan dat niet tot morgen wachten? Ik ben doodmoe..."
"Oke Harry maar dan wel voordat de lessen beginnen." Antwoordde ik.
"Bedankt." Gaapte Harry vermoeid, en we liepen weg van het kantoor.

3e persoon's Pov.

"Minerva, fijn dat je er bent, maar waar bleef je zo lang?" Vroeg Dumbledore.
"Ik moest wachten tot Granger, Weasley, Potter en de Malfoys uit het kantoor waren tot ik weg kon. Ik moest me verstoppen voor ze." Antwoordde Minerva.
"Het Potter kind is uit Azkaban ontsnapt?!" Schreeuwde Dumbledore.
"Ik kan er niks aan doen. Ik had helemaal niks door!" Schreeuwde McGonagall nu ook waarna het een tijdje stil was. Door de stilte begon Minerva te blozen, zo ongemakkelijk vond ze het. Ze stond in een grote ruimte met Dumbledore, de oude duivelse man die haar hart al jaren geleden gestolen had. Jammer genoeg waren er ook tientallen anderen bij, anders had ze haar kans genomen om te zeggen wat ze van hem vindt.

Harry's Pov.

Ik weet niet wat het is, maar mijn gedachten dwalen nu al de hele tijd af naar Draco, waarom was hij zo blij om mij te zien? 'Ugh! Waarom laat je me niet slapen Draco?!' Schreeuwde ik in mijn hoofd. Ik draaide me op mijn zij zodat ik de slaap misschien wat beter te pakken kreeg maar ik schrok van Ron die me strak aan keek.
"Ben je nog wakker, Harry?" Fluisterde Ron.
"Ja. Ik kan de slaap niet te pakken krijgen..." Fluisterde ik terug.
"Dat merk ik. Ga toch maar proberen te slapen." Fluisterde Ron.
"Zou ik graag willen." Fluisterde ik terug maar Ron was alweer in slaap gevallen. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om mijn onzichtbaarheidsmantel te pakken en door het kasteel heen te lopen.
Ik liep door het gat van het schilderij heen en begon rond te dwalen, tot er opeens een deur verscheen die naar de kamer van hoge nood leidde. Ik ging naar binnen en ik zag twee banken, een tafel en een haard staan, ik ging op een van de banken zitten voor de haard zodat ik wat na kon denken, alsof ik dat nog niet genoeg gedaan had vandaag. Ik moest alles gewoon even op een rijtje zetten.
Na een tijdje besloot ik weer naar bed te gaan omdat ik toch nog behoorlijk moe was geworden nu, maar mijn benen leken niet mee te werken, alsof ze aan de bank vast geplakt waren leek het. Met al mijn kracht probeerde ik ze te bewegen maar het lukte echt niet, ze zaten muurvast aan de bank.
Ik voelde paniek naar boven komen, heel veel paniek, het werd zo veel dat ik begon te schreeuwen om hulp het leek allemaal niet te helpen.
Opeens werd ik door elkaar geschud en hoorde ik iemand mijn naam in mijn oor roepen. Ik schrok wakker en keek vlug om me heen. Ik was in de kamer van hoge nood precies zoals ik naar binnen was gegaan, en voor mij stond Draco.
"Jeez! Harry wat was dat?"
"Draco, wat doe jij hier? Hoe kom je hier?" Vroeg ik in plaats van zijn vraag te beantwoorden.
"Ehhm... Nou, ik kon niet slapen, dus ik dacht, laat ik even een wandelingetje door het kasteel maken. Toen verscheen deze deur en hoorde ik iemand schreeuwen." Legde hij uit. "Maar waar was dat geschreeuw goed voor?"
"Ik had een beetje een vreemde droom... Om het maar zo te zeggen..." Antwoordde ik beschaamd. Ik had op het moment heel veel gevoelens door elkaar, net zoals alle andere keren als ik bij Draco was.
"Zal ik anders... Misschien..." Draco krabde nerveus op zijn achterhoofd "Alleen als je dat zelf wilt..." Hij begon te stotteren, vreemd. "D-dat i-ik bij je b-b-blijf?" Hij had een vragende blik in zijn ogen.
"Graag...?" Zei ik onzeker waarop Draco een opgeluchte zucht liet ontsnappen en naast mij ging zitten. Daarna volgde een ongemakkelijke stilte.

Ik werd zachtjes wakker geschud waarop ik gromde, nu hoorde ik die iemand even grinniken waardoor ik mijn ogen open deed.
"Je leek net een hond met dat gegrom, maar we moeten naar de les, je was in slaap gevallen." Terwijl Draco dat zij kreeg hij een rode blos op zijn wangen. Ik besloot er geen opmerking over te maken.
"Hoe lang hebben we nog voordat de les begint?" De eerste les was Care of Magical creatures, ik wist dat Draco en ik dat allebei hebben.
"Een paar minuten." Antwoordde Draco.
"We moeten ook nog langs professor McGonagall!" Riep ik gestrest. Waarna ik opsprong en mijn enkel verzwikte, dus viel ik weer terug op de bank. "Shit! Auwww!" Riep ik.
"Rustig aan, ik ben al naar professor McGonagall geweest, ook om te melden dat vader hier is." Zei Draco kalm.
Ik knikte als antwoord, als ik zou praten zou ik een en al vloeken, dus dat deed ik maar niet.
"Harry, is er iets?" Vroeg Draco bezorgd.
"Nee!" Piepte ik. Hij keek me even raar aan maar haalde daarna zijn schouders op.

Jaja! Deze is iets langer maar ook niet heel lang. Ik hoop dat je het een leuk hoofdstuk vindt en laat tips en tops achter he! XD