Drarry on top! GESTOPT ❌

Gek

Omdat sommige van jullie het hoesje wilden zien.

-Ron's Pov.-

"Je bent gek! Het verboden woud in, midden in de nacht nog wel! Je had wel dood kunnen zijn!" Riep Hermione in mijn oor.
"Dat zou beter zijn dan jou met Snape zien zoenen!" Schreeuwde ik terug. Ik was nog steeds kwaad op haar vanwege afgelopen nacht.
"Ronald! Ik weet niet wat me bezielde, echt niet!" Schreeuwde Hermione nu iets minder hard.
"Nou het leek alsof je er veel plezier in had en dat je PRECIES wist wat je deed!" Schreeuwde ik alleen maar harder omdat ik wist dat ik een kans van winnen had.
"Ronald, ik weet echt niet wat me bezielde, geloof me, alsjeblieft..." Fluisterde Hermione nu met tranen in haar ogen.
"Nee! Hoe graag ik het ook zou willen ik geloof je niet!" Schreeuwde ik. "Hoe lang was het al bezig?" Vroeg ik er daarna iets kalmer achteraan.
"Een paar dagen..." Fluisterde Hermione zo zacht, dat ik moeite had om het te verstaan.
"Dus je verkiest een oude gemene man boven mij?! Dan weet ik dat ook weer!" Riep ik hard.
"Shht! Ron, please!" De tranen stroomde over Hermione haar wangen, waardoor ik een beetje medelijden met haar kreeg. Ik besloot mijn medelijden niet te tonen, om niet zwak over te komen.
"Waarom zou ik? Jij en Snape zijn toch samen? Dus vertel me, Hermione waarom zou ik stil zijn?!" Riep ik, gemener dan bedoeld.
Hermione zei niks meer, draaide zich om en rende de kamer van Sirius uit, tranen nog stromend over haar wangen.

-3e persoon-

Sommige zeggen dat als je een emotie voelt, dat je die moet laten zien. Maar heeft Ron het goed gedaan? Heeft hij niet overdreven? En Hermione? Wat zou die nu wel niet van zichzelf vinden? Heeft ze echt spijt, of was dit gewoon een mislukte truc om Ron te overtuigen?
Draco en Harry hebben natuurlijk niks doorgehad van wat er tussen de lovers gebeurt is. Wat zou er gebeuren als ze er achter komen? Wat zou hun reactie zijn naar Hermione toe? En hoe zouden ze reageren naar Ron toe?
De twee lovers waarvan niemand het ooit gedacht zou hebben. De twee die begonnen zijn als vijanden, tegen elkaar hebben gestreden in de oorlog maar op het eind toch met elkaar. De twee die het verleden achter zich hebben gelaten en opnieuw zijn begonnen, als vrienden dit keer. De twee die er achter kwamen dat ze meer dan vrienden wilden zijn, en uiteindelijk ook meer dan vrienden zijn geworden. Harry Potter, the Chosen one, en Draco Malfoy, the Slytherin Prince en ex-death eater, die niks weten over wat er tussen de beruchte lovers is gebeurt, of moet ik zeggen ex-lovers.
Hoe zou de Golden Trio genoemd moeten worden als er iets veranderd? The Golden Two plus Hermione? Of The Golden Two plus Ron? Of zou een van de twee gewoon vervangen worden door Draco?
Ron en Hermione die elkaar niet meer uit kunnen staan, zouden ze voor veel onrust zorgen?
Zou het ooit weer hetzelfde kunnen worden, of is daar te veel voor gebeurt?
Een ding is zeker, over een tijd zal niks meer hetzelfde zijn, al weer nog niemand daar iets van. Het is voor iedereen weer een normaal jaartje school, of ja, zo normaal mogelijk als het kan zijn als Harry Potter er is.

-Minerva's Pov.-

'Het was donker, zo donker dat zelfs ik niks kon zien, het soort donker waar ik van houdt. Het doet me altijd ergens aan denken, al heb ik nooit kunnen ontdekken waar het me aan doet denken.
Het was zo donker dat je gewoon wist dat er iets mis was. Opeens was Albus daar, ik probeerde hem te roepen maar het ging niet, ik was een kat een echte kat, helemaal zwart. Ik probeerde hem weer te roepen maar alles wat ik hoorde was een miauw, ik zag dat Albus zich omdraaide. Ik probeerde nog een keer om hem te roepen en weer hoorde ik wen miauw, Albus keek naar beneden en kreeg een lach op zijn gezicht. "Hallo kleintje, waar kom jij vandaan?" Vroeg hij. Ik keek rond maar zag geen andere kat, hij moest het dus wel over mij hebben. Ik liep een paar stappen richting Albus maar voelde iets aan mijn rechter achterpoot. Het bleek een touw te zijn, hij zat strak om mijn poot. Mijn blik volgde het touw waardoor ik erachter kwam dat het vast zat, het zat vast aan een muur met een ijzeren ring. Ik draaide me om en zag Albus dichterbij komen, snel deed ik weer een paar stappen in zijn richting tot het touw helemaal strak stond. Albus' lach werd opeens heel gemeen en hij trok zijn neus op. "Dus Minerva, leuk he? Om een kat te zijn?" Ik keek hem geschrokken aan, dit had ik niet verwacht. Het deed me pijn, en het touw dat om mijn poot zat knelde enorm, het leek alsof ik van mijn plaats weg getrokken werd, Albus leek steeds verder weg. Ik keek om en zag de muur met een enorme snelheid dichterbij komen, het touw trok me naar de muur toe met een enorme snelheid! Ik miauwde en blies uit angst, angst dat ik dit niet zou overleven...'
Mijn ogen schoten open en ik merkte dat ik enorm zweette, ik lag in mijn bed, maar ik had het deken om mijn rechterbeen gekneld. Ik stond op en liep naar de badkamer om een glas water te pakken. Ik probeerde te bedenken wat de droom zou kunnen betekenen, maar ik kon niks bedenken.
Ik sloot mijn ogen om een paar keer diep en rustig adem te halen, maar steeds weer zag ik de muur op me afkomen.

Sorry dit deel is niet erg goed, maar ik lijd op het moment aan iets heel ernstigs, namelijk; inspiratieloosheid. (Wow! Het is een echt bestaand woord, dat had ik niet verwacht) maar ik vond dat ik moest schrijven en updaten omdat jullie al zo lang hebben moeten wachten op een nieuw deel.
Ook wil ik jullie bedanken voor de 208 stemmen die dit boek heeft gehaald.❤️
Trouwens, nog 0,07 duizend lezers en dan zijn er 2 duizend mensen die dit boek hebben gelezen! Nou, ja in elk geval het eerste hoofdstuk. XD