Düş Rengi

Bölüm 20 "Kimsin Sen?"

Tek bir soru, bazen binlerce cevaba çıkabilir, bu cevaplar sizi farklı noktalara sürükleyebilir. Ne olduğunu bile anlamadan geldiğiniz o noktalar arasında kaybolur, çıkış yolu olarak gördüğünüz bir noktaya tutunmaya çalışırsınız. Zaten her insan, neye inanmak isterse ona inanır, gözlerini sadece görmek istediği şeylere açar.

Arden Akgüç kim?

Odadan çıktığım andan itibaren zihnimde dolanan bu soruyu, önce kendime sordum. Uzun bir süre sonra, bir şeyler hissetmeye başladığım, ya da öyle olduğunu düşündüğüm bu adam kim? O kim ve onu ne kadar iyi tanıyorum? Yanlış soru.

Hayatımda olan kişileri ne kadar iyi tanıyorum? Bir insan, bir insanı en fazla ne kadar iyi tanıyabilir? Doğru soru.

Bir bakışından ne düşündüğünü, bir mimik hareketinden ne hissettiğini, bir kelimesinin altında yatan asıl kelimeyi anlayabilmeyi başarabilen birileri var mı? Varsa, onun bu tanıma aşamasına ulaşması neler sonucunda ortaya çıkmıştı?

Öncesine dönerek, Arden'den öncesine, Burak'a odaklandım. Onunla ilgili her konu da çoğunlukla sezgilerime güvenirdim ve yanılmazdım. Bana bakarken söylediği kelimeleri doğru ya da yanlış diye yorumlandırabiliyordum, fakat tam olarak emin olamıyordum. Bunun dışında onunla ilgili sevip sevmediği her şeyi ve benzeri durumlarını iyi biliyordum. Sanırım ben, birini bir bakışından ya da sessizliğinden anlayabilenlerden değildim, henüz olmamıştım. Henüz, biriyle o kadar zaman geçirip fazla olay yaşamamıştım.

Benim gözümde Arden Akgüç, düşlerimde karanlığın sonunda ulaştığım kişiydi. Belki de düş rengimin aydınlık, kurtarıcı tarafıydı. Gerçek hayatımdaysa; çözmeye çalıştığım ve her seferinde yeni bir şey öğrendiğim bir yol, noktaydı. Açık sözlülüğü ve ukala tavırlarıyla bencil biri gibi dururken, sarhoş hallerindeyken çocuksu gözüken, telaşlıyken yardımsever birine dönüşen biriydi. Farklı yönleri, tavırları vardı. Tıpkı her insan gibi. Ya da benim görmek istediğim insanlardan biriydi.

Peki gerçek Arden Akgüç kimdi?

Bu cevabı alabileceğim tek kişi kendisiydi. Bu cevabı öğrenmem gerekiyordu. Fakat bu soruyu nasıl soracağımı bilmiyordum.

Odasının önüne geldiğimde duraksadım. Sıktığım parmakları tenimden uzaklaştırarak yumruk halindeki ellerimi rahatlattım. Bu kadar gergin olmamalıydım. Belki de bu bir yalandı, Mahir yalan söylemişti? Belki de dikkati üzerinden dağıtmak için Arden'i öne sürerek kafamı karıştırmak istemişti? Ki bunu başarmıştı da... Mahir ve sakladığı dosyayı düşünmek yerine, şuan Arden'in kim olduğunu sorgulayarak zihnimi yoruyordum.

Derin bir nefes alıp verdim ve duruşumu düzelttim. Şuan odaklanmam gereken şeyler Arden'in vereceği bilgiler ve onunla gideceğimiz yer olmalıydı.

Kendime geldiğimi hissettiğim an kapıyı iki kere tıklattım ve fazla beklemeden açıp içeri girdim. Arden benim içeri girmemle oturduğu yerden seri bir hareketle kalktı ve masanın üzerinden eşyalarını alarak aceleci bir tavırla konuştu.

"Hemen çıkmamız gerekiyor. Dört saat sonra orda olmalıyız."

"Nerede?" dedim şaşkınca. Arden ise duraksamadan ilerleyip yanıma geldi ve beni yavaşça omzundan tutarak kapıya doğru çevirdi. Yara olmayan taraftan tutmasına sevindim.

"Arabaya binelim anlatacağım."

Ona ayak uydurmaya çalışarak hareketlendim ve odadan çıktık. Uzun koridorda ilerlerken aklıma eşyalarımı almak geldi.

"Çantam ve..."

"Tamam hızlı ol."

Heyecanlı cümlemi Arden'in emreder gibi konuşması kesti. Asansör yönünden çıkıp odama doğru yöneldik. Arden'in hala omzumda olan elini geride bırakarak hızlandım ve odaya girdim. Eşyalarımı beş saniyede alıp geri çıktıktan sonra, Arden önden ilerlemeye devam etti. Onun arkasından giderek asansöre vardığımız an, çapraz koridor tarafında kalan odadan, Mahir dışarıya çıktı. İster istemez göz göze geldiğimizde bana hala aynı sert bakışlarını sergiliyordu. Birkaç adım attıktan sonra duraksadı ve ellerini pantolonun ceplerine yavaşça soktu. Aynı sert ifadeyle Arden'e saniyelik bir bakış attıktan sonra tekrar bana döndü. Yüzünde oluşan alay eder gibi duran ifade ve yamuk gülüşüyle bana bakmayı sürdürdü.