" Hala uyanmadı mı?"
" Hayır ama sayıklıyor.."
" Ne söylüyor?" D.o düşünür gibi elini çenesinde gezdirip sedyenin diğer tarafına geçti.
" Anlaşılmaz şeylerdi ama sadece 'neden yaptın' dediğini anladım. baekhyun yaptığından fazla etkilenmiş."
" D.o yeter artık!"
" Ben doğru olanı söylüyorum. ya duygularını ona söyle ya da serbest bırak. Çünkü onu mahvediyorsun" dedikten sonra arkasına bakmadan gitti. Evet haklıydı ama benden vazgeçene kadar durmayacaktım.
***
Gözlerimi açtığımda hala o depoda sedyede yatıyordum. elimi üzerimdeki tişörte götürüp sıyırdığımda yaranın sarılı olduğunu gördüm. Tüm yaşananlar.. hepsi gerçekti. kapıdan gelen sesle tedirgin olup oraya baktım. D.o
"Uyanmışsın! kendini Nasıl hissediyorsun?" gözlerimi devirdim. Cidden bunu soruyor muydu? yataktan doğrulmaya çalıştım ama karnıma giren sancı buna engel olmuştu.
" Hey daha iyileşmedin. yatmaya devam et." beni tekrar yatırdığında chanyeol'un botlarının zeminde çıkardığı sesi duyduğumda gözlerimi sıkıca kapattım.
" Ne o beni görmek istemiyo musun?" cevap vermedim. ne söylememi bekliyordu ki?
" chanyeol " dedi D.o uyarıcı bir ses tonu ile.
" keşke beni öldürseydin" dedim sert çıktığını düşündüğüm sesimle. Evet bu işkenceye katlanmak yerine ölmek daha iyi olurdu.
" Ama ölmedin sarışın. benden kurtulamazsın. seninle işim bitmedi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Aşk //
Fanfiction'' Chanyeol!.. '' ''Ne var yine?'' '' seni seviyorum'' dedi sarışın.. chan gülüp sigarasını yere atıp ellerini cebine soktu ve sarışının kalbini acıtan o iki kelime dudaklarından döküldü.. '' Umrumda değil!!''
