Karanlık Aşk //

Bölüm 10

"Bunu yapamazsın" dedi kyungsoo elimdeki dosyayı hızla çekerken. Kollarımı göğsümde birleştirip sertçe baktım. Bir kere de benim istediğim birşey olsa ne olurdu?

"kyungsoo. bu bilgilere ihtiyacım var onu tanımam gerekiyor!" Başını iki yana sallarken dosyayı kolunun altına sıkıştırıp odadan çıktı. Ah. Ne yaptığımı anlamış olmalısınız chanyeol'un geçmişiyle ilgili birşeyler bulmuştum, ama d.o'nun baskını buna engel olmuştu.

"Eğer bunların birinin karıştırıldığını farkederse neler olacağını benim kadar iyi biliyorsun!. baekyhun sana birşey olmaması için kıçımı yırtıyorum ama sen belayı kendin çağıyorsun dostum!. Onun geçmişini siktir et tamam mı!? Bilmen gereken herşeyi sana söyledim. Fazlasını bilmene gerek yok, zaten o psikopat isterse sana herşeyi anlatır!" Yüzüne anlamsız bakışlar atarken söylediklerini düşünüyordum. benim bilmemem gereken ne vardı?

"kyung.. Onu yakından tanımak istememin neyi yanlış söyler misin?." Sert bakışları yumuşadığında başımı suçlu çocuklar gibi eğip parmaklarımla oynadım. aşık olduğum adamı tanımak istemem suç mu? Neden birazda benim tarafımdan bakılmıyordu?

"Baekyhun chanyeol'u sende benim kadar tanıyorsun. Yani demek istediğim sinirlendiğinde gözü hiç kimseyi görmez, seni incitmesini istemiyorum dostum. herşeyi zamana bırakamaz mısın?" Sessizce iç çekip başımı salladım. Bunun burada kapanacağını sanıyorsun değil mi? Ama ben bir byun'm ve bir byun asla pes etmez!

*****

"Hala benimle konuşmayacak mısın?" dedi. yüzüne baktığımda gözünün ucuyla bana bakıp tekrar yola baktı.

"Konuşmak istemiyorum chanyeol. ne söyleyebilirim ki?" Derin bir nefes alıp arabayı sağa çekti.

"Buna bir son vermek istiyorum! Hep böyle defam edemez!... baek neden anlamak istemiyorsun?." dedi gözleri dolarken. Tanrım ağlayacak mıydı?

"Neyi?" Anlamamıştım gerçekten.

"Seni.. Seni seviyorum Gerizekalı! Anladın mı?" sözlerinin şokunu atlatamadan dudaklarıma yapışmıştı. beni seviyor mu? Dudaklarımı hızla geri çektim. Nefes nefese kalmıştı.

"Sen.. ne dediğini duy-' sözümü kesip büyük elleriyle yüzmü kavradı ve pembe dudaklarını yeniden tattım.

"Evet duyuyorum. seni.. Çok seviyorum!" dedi kendinden emin bir şekilde. ama bana nedense inandırıcı gelmemişti. yani onu kolayca affedemezdim. Yüzümdeki ellerini çekip arabadan indim. Hislerim karşılıklıydı. Beni seviyordu.

"Sorun ne?" hızla arkamı dönüp tek kaşımı kaldırıp onu süzdüm. Anlamamak işine mi geliyordu?

"Sence sorun ne olabilir chanyeol? Bana yaptıklarını nasıl unutmam mı beklersin? Sana nasıl güvenebileceğim? beni tekrar incitmeyeceğini nerden bilebilirm?" dedim ağlamaklı bir sesle. başını eğdiğnde bir iki adım atıp aramızdaki mesafeyi kısalttım.