Final OST 1: Park Jung Min - 記憶のテープ (Bölüm sonunda dinlerseniz daha iyi olur^^)
OST 2: BİGBANG - Loser
OST 3 (Instrumental) - Love Rain Instrumental
OST 4: Smile OST - Michishibure (Main theme and piano version)
OST 5: Smile OST - Kotoba Tsumuide
Bir ev. Soğuk bir ev. Fırtınadan sonra çöken sessizlik gibi. Yalnız bir adam vardı o evde, yemeğini tek yerdi. Tek başına uyur, tek başına televizyon izlerdi. Yıldızlara bile tek başına bakardı.
Yanında insan olmasına rağmen kendisini hep bir boşlukta hisseden bir adam.
Bir gün bir adam geldi. Yalnız adam çok şaşırdı, onu tanımıyordu. Bu adam çok garip biriydi, insanları sinir etmesine rağmen onlara çok şey öğretirdi. Kendisine bağlardı. Bu yüzden adamın adı aptal adam oldu.
Aptal adam dışarıdan bir derdi yok gibi görünse de aslında içinde kapanmayı bekleyen bir yara vardı. Fakat her şeye rağmen hala gülümseyebiliyordu. Arada bir ağlardı gerçi ama yine de gülümsüyordu.
İçinde bir umut, sürekli kar yağmasını beklerdi.
Kartopunu çok severdi.
Yalnız adam da iğrenç biri uğruna hayatını kaybeden nişanlısının ardından papatyalara bakamaz olmuştu. Papatyalarda nişanlısının saçları gizliydi. Ama tüm bunlara rağmen aptal adam, yalnız adamı güldürmeyi başarmıştı.
Yalnız adam ve aptal adam birbirlerinin her şeyi oldular. En iyi arkadaştı onlar artık.
Yalnız adam artık yalnız değildi. Ama aptal adam hala aptaldı.
Yalnız adam gülüyordu. Nişanlısına verdiği sözü yerine getiriyordu. Evinde artık papatyalar vardı, her sabah sulardı. Fakat bir gün aptal adam ağladı. Bu sefer çok ağladı. Yalnız adam yine ona sarıldı. Omzu ıslandı.
Ve aptal adam gitti. Yalnız adamı öylece bırakıp gitti. Ondan kalan tek şey bıraktığı nottu.
Yalnız adam yine uyandı. Eskisi gibi yemeğini tek yedi. Televizyonu tek başına izledi. Sokağa tek başına çıktı. O yine tekti.
Aptal adamdan nefret ediyordu. Yanına bile gitmeyecek kadar. Bir uçak biletine bakardı fakat gitmeyecekti. Öfkeliydi.
Çok öfkeliydi.
Yalnız adam böyle yaklaşık bir ay geçirdi. Kilo vermişti. Yemek bile yemiyordu doğru dürüst.
En iyi arkadaşı tarafından terk edilmişlik, onu çöktürmüştü.
Gülmüyordu. Nişanlısı da ona kızıyordu. Sözünü tutmayı bırakmıştı.
Papatyaları solmuştu susuzluktan kendi gibi. Aptal adamın kokusu evden silinmişti. Tabakların teke indiği gibi tüm eşyalar tek kişilikti yine.
Ama not hala duruyordu. Her gün notu okurdu. En iyi arkadaşı aptal adamın el yazısına bakıyordu.
Öfkesi artıyordu. Öfkesinden dolup taşmıştı. Dayanamadı, içini boşaltmak istedi.
Telefonu alıp aptal adamın numarasını çevirdi.
Telefon açıldı ama yalnız adamın aradığını gören aptal adam susuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kartopu (눈 뭉치)
FanfictionCha Myung Dae, 25 yaşında genç bir bankacıdır. Kendine yetecek kadar maaşı, güzel bir evi ve kendisini çok seven bir nişanlısı da vardır. Kısacası hayatı yolundadır, oldukça mutludur. Fakat bu güzel günler, nişanlısı Cho Hee'nin kendisini terk etmes...
