Born to Kill

Chapter 32-

I woke up with a hand holding my hand. Napatingin ako, tulog si Jeric sa upuan at nakahawak sa kamay ko. Na-rattle ako bigla at napatayo. Agad kong naramdaman ang pagsakit ng pasa ko sa labi. "Fuck." I cussed. What should I do? Palipatin siya sa kama ko? Pero baka madisturbo ko pa siya? Anong gagawin ko?

I decided na hindi na lang siya galawin. I kissed him on his cheeks at lumabas ng kwarto. Fuck this! Ang sakit ng mata ko, dahil sa kakaiyak.

I can't believe myself. Nakatulog pa ako sa lagay na yun? Kahit namatay ang kuya ko? Nakatulog pa rin ako. Fuck Natalia.

Lumabas ako sa sala. Wala na pala sila Alexa. I cooked pancakes for breakfast. Kahit masama ang pakiramdam ko dahil sa sakit ng katawan ko at dahil na rin sa nangyari, sa pagkamatay ni kuya, kinaya kong bumangon muli.

I remember him say "Lahat ng tao natutumba, pero tayo lang ang pipili kung babangon ba tayo uli kahit mahirap na. Para sa akin, babangon at babangon ako gaano man kahirap."

Naging inspirasyon ko ang mga salita niya. Mahal na mahal ko ang kuya ko. I waited for Jeric to wake up, kaya napagpasyahan kong manood ng TV.

"Balita! Isang binata, patay sa isang abandonang apartment. Tortured!" napatakip ako sa bibig ko, I sobbed quietly. Hindi ko matanggap ang nangyari. Hindi ko mapigilan ang mga luha ko.

Tinungo ko ang kwarto niya, nakita ko pa yung picture naming dalawa ni kuya. I hugged the frame so tightly hanggang sa nabasag ito. Natusok rin pala ako ng bubog. Ganun na ba ako kamanhid dahil hindi ko naramdaman ang sakit ng bubog? Hindi. Masyado lang talaga akong nasaktan sa nangyari kay kuya. Hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko.

Biglang may nagdoorbell. Agad naman akong pumunta sa pinto at binuksan ito. "Anak..." niyakap ako ni mama ng sobranh higpit at umiyak. "Ang kuya mo..." naiyak na rin ako. Wala akong magawa.

"Mom..." napaiyak ako.

"Anong klaseng ina ako?! Hindi ko man lang kayo naalagaan ng maayos." umiyak ito hanggang sa napaluhod siya. Lumuhod rin ako para maalalayan siya.

"Mom, don't say that. Wag ka nang umiyak. All we have to do is to protect ourselves. We need to be strong para kay kuya okay?" hinagod ko ang likod nito para tumahan siya. Napatingin siya sa akin at nagulat.

"Anong... anong nangyari sa'yo anak? Bakit may sugat at pasa ka?" naguguluhan nitong tanong.

"Mom, I have to tell you something." lumunok ako. Maybe I should tell mom that I'm a killer? "Mom, I'm Zero mom. Isa akong killer." napalunok ako. Ano kayang magiging reaksyon ni mom?

Imbis na ma-shock ay wala lang siyang reaksyon at biglang ngumisi. "What's with the grin mom?" tanong ko.

"Mabuti at umamin ka na. At dahil umamin ka, aamin na rin ako." kumunot ang noo ko. "I'm a killer too," tumingala ito at mas lumaki ang ngisi. "And I'm the one who's going to kill you." may dinukot siyang dalawang kutsilyo galing sa mgkabilang-paa niya. She starting to swing her knives para matamaan ako. Ilag lang ako ng ilag.

"Mom! What do you mean?!" hindi ko alam kung anong nangyayari. Bakit kailangan akong patayin ng sarili kong ina?

"And also, another confession. I'm not your mom dahil ampon ka lang. Okay?" ngumisi ito ulit at nagsimulang i-swing ulit ang mga kutsilyo niya. Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko. Hindi siya ang tunay kong ina? Ampon lang ako?

"Why do you have to kill me?!" sigaw ko

"Because you killed my son!" sigaw nito. Bigla niya akong sinipa sa tiyan ng malakas kaya napatumba ako. Tumakbo siya at umupo sa tiyan ko at tinutok ang isa niyang kutsilyo sa leeg ko. Yung kaliwang paa niya naman ay nakatapak sa kaliwa kong kamay. "Siya lang naman yung anak ng leader ng Roshan. Siya yung pinatay mo gamit ang baseball bat! Di mo ba maalala?" napalunok ako.

Natatandaan ko. Siya yung nakaaway namin dahil siya yung humarang dun sa daan namin. "Mom. This is just a nightmare right? Tulog pa ako diba?" tears start to fall from my eyes again.

"I'm afraid you're not." pumikit ako at hinintay na lang na mamatay ako. Yumuko ito at nakita ko naman yung tattoo niya sa leeg. Roshan yung porma ng tattoo niya. My mom, my mom is the leader of Roshan?

"Hah!" may biglang sumigaw at nakita ko na lang na nakahiga na si mom sa sahig at nakatayo si Alexa na humihingal. "Natalia!" sigaw nito at tinulungan ako sa pagtayo.

"Ohh, may savior ka pa pala Zero, di mo ba kayang iligtas ang sarili mo?" tumaas ang kilay ni mom at ngumisi. Unti-unting bumilis ang tibok ng puso ko at unti-unting nauubos ang pasensya ko.

Lumapit ako sa kanya at hinila ang collar ng damit niya. "Tell me!" sigaw ko. "Kayo ang pumatay kay Kuya Karlo?!" sigaw ko sa kanya.

"Yes, kami ang pumatay kay Karlo. So sad wala ka nang pamilya." she grinned at bigla akong sinipa. She was about to run away pero may biglang dumating, si Kuya Star, he is one of Kuya Karlo's gang member. Sa sobrang galit niya ay hinawakan niya si mom sa collar at tinulak pabalik sa loob ng bahay.

"Ikaw?! Ikaw ang pumatay sa kaibigan ko?!" napahiga si mom at ngumisi. Tumango siya at tumayo.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya agad ko siyang sinipa sa tiyan, napatumba siya at napaubo pero aga naman siyang tumayo. "Ako na'ng bahala dito." Sabi ko sa kanila. Tumango naman sila.

Nag-away lang kami at puro sugat ang nakuha ko dahil sa talim ng kutsilyo niya. She threw one of her knives but then nasalo ko ito. Nashock ito dahil di niya ilakalang masasalo ko ito, hindi na ako nagdalawang isip na itapon pabalik sa kanya ang kutsilyo. Natamaan siya sa kanang kamay, biglang umitim ang aura niya dahil sa sugat kaya nagtapon pa siya ng maraming kutsilyo sa akin.

Walang tumama. Naubusan siya ng kutsilyo at sinugod niya ako. May nakita siyang vase at ibinato niya sa'kin. "Fuck! That one's expensive!" sigaw ko. Regalo pa yun ni kuya Karlo sa akin. Nabasag iyon. Natumba ako. Kumuha ako ng bubog galing sa vase. Tumayo ako, at sinugod siya. Sinaksak ko sa tiyan niya yung matalim na bubog.

Natigil siya at napaluhod. Napatingin siya sa nakasaksak na bubog sa tiyan niya. Napatingin naman siya sakin. "You'll regret you killed me, they will all come for you." napapikit siya at natumba.

Napahawak ako sa ulo ko. Fuck! Anong nangyayari sa buhay ko? Namatay si Kuya kahapon at ito nanaman ang nangyari ngayon?

"Natalia." tawag ni Alexa sa akin. Hinagod niya ang likod ko at niyakap ako.

"She used to be good to me. She used to be my mom." bulong ko at umiyak.
-------

OMG GUYS! THANK YOU FOR READING MY STORY! HAPPY 5k READS! I LOVE YA'LL. YOU DON'T KNOW HOW HAPPY I AM. I APOLOGIZE FOR NOT UPDATING IN TIME.