Born to Kill

Chapter 13-

Natalia's POV

Nasa hospital ako ngayon, kasama ang Pisces. Nakahilata sa kama si Alexa, medyo malala ang nakuha niya kahapon. Nagpapasalamat naman ako sa Tito ko dahil di niya ako sinampahan ng kaso. Baka mabulok ako sa kulungan niyan.

"Hayy, sana dun kami nag-aral, ang exciting naman nung field trip na yun." sabi ni Luna habang kumakain ng blueberry cheesecake na baon ko. Nahiya ako sa kanila, inubos yung dapat para kay Alexa. Eh no choice, tulog pa tong isa simula kahapon. Gutom na din to sila kakabantay.

"Hey, uwi na 'ko. Nasa bahay si kuya eh. Kayo na muna bahala dito. Bye!" I bid goodbye at tumungo papalabas ng Ospital pero biglang may lalaking humila sa akin, isang matanda.

"Beware, everybody's watching you. And... wait for your death... Zero." nanlaki ang mata ko sa sinabi nito, sinuri ko muna ang lugar kung may mga cctv pa, wala naman kaya hinila ko siya sa kuwelyo.

"Hindi ako si Zero." matigas kong sambit at idiniin siya sa pader

"Hush young lady, just beware." nag-iinit ang ulo ko, ano bang gusto nitong iparating

"Ano bang gusto mo?!" sigaw ko sa kanya

"I want you to die, that's what I want." nakangisi niyang sambit na mas lalo kong kinainis

"That will never happen." dahil sa galit ko ay napasuntok ako sa pader at agad umalis. Hindi to pwede, walang dapat makaalam na ako si Zero. Na ako ang killer na kinaiinisan ng marami.

Bumungad ang nag-aalalang mukha ni kuya pagdating ko sa bahay, "Okay ka lang, nabalita nga na may nangyaring masama sa fieldtrip ninyo. Mabuti at-"

"Shh kuya, I need to rest. I'm fine, ayos lang ako. Let's just talk about this later or much better, tomorrow. I need rest. And SILENCE." naguguluhan siya dahil sa inakto ko pero wala talaga ako sa mood ngayo dahil sa matandang iyon. Nakakaloko.

"O-okay, as you wish." nakangiti niyang sambit pero may halong lungkot, alam kong miss na niya ako at miss ko na din siya tapos ganun ang ipapakita kong ugali. Nakunsensya naman ako sa ginawa ko kaya niyakap ko si kuya, he hugged me back. I feel so safe here, nakakalimutan kong isa akong mamamatay tao. Biglang nawala ang inis na bumabalot sakin. Pinatong niya ang baba niya sa ulo ko.

"I know something's wrong Nata. Pwede mo naman akong makausap dahil kuya mo ako." napapikit ako sa sinabi niya,

"I'd like to talk and tell you everything pero, bawal." pagkasabi ko nun ay kumalas siya sa pagyakap at hinarap niya ako

"Bakit bawal?" tanong nito, napapikit ako ulit. "You don't trust me?-"

"No! Hindi naman sa ganun kuya, pero ano kasi... argh!" napasabunot ako sa ulo ko, sabi naman ni dad na okay lang sabihin kay kuya, wag na wag lang kay mommy. Sige, sasabihin ko..

"Kasi?"

"Kasi alam kong hindi ka maniniwala..." he smiled

"Depende naman yan kung may ebidensya Nata, sige na. Sabihin mo na yang problema mo.

Huminga muna ako ng malalim at hinila siya papunta sa sala at umupo kami sa couch.

"You wouldn't believe but... Ako si Zero kuya." pero napangiwi ako ng tumawa siya ng malakas at hinampas pa ako ng mahina sa balikat. Sabi ko na nga ba eh.

"What?! HAHAHAHAHA! Ang galing mo naman magjoke Natalia. Seryosong usapan to hindi joke2." tawa pa siya ng tawa.

"Seryoso ako." Sineryoso ko ang mukha ko at medyo tumino naman siya, hinawi ko ang damit ko banda sa leeg at pinakita ang tattoo ko. Naramdaman ko namang hinawakan niya iyon.

"Ohmygahd." aniya ngumisi ako,

"Hindi ka pa naniniwala? May ipapakita pa ako sa'yo." hinila ko siya papunta sa kwarto ko at pinapasok siya doon. Napanganga siya sa nakikita niya ngayon.

"Ikaw ang... IKAW ANG IDOL KO?!" sigaw nito at hindi mapakali. Tumango ako at niyakap niya ako mg sobrang higpit. "Ang tagal kong hinanap ang idol ko pero all this time nasa tabi ko lang pala siya!" sabi pa nito at tumalon-talon. Tsss. Childish.

"Yeah yeah. Pero dapat mo itong itago ha?! Lalo na kay mommy!" pagbabanta ko at tumango-tango siya, nilapitan niya yung frame na ang design ay yung tattoo sa leeg ko.

"Sa tingin ko hindi na dapat kota asarin, baka mapatay mo pa ako. Hahaha!" pagpapatawa pa nito at tumawa na din ako. "I-story mo na kung bakit ka galit pagdating mo dito."

Tumango ako at sinabi ko ang lahat sa kanya. Umiling-uling siya "Hindi ko hahayaan na may mangyari sayo Nata, okay lang ba sayo na tulungan kita?" agad akong umiling

"Kuya masyadong delikado para sayo." nag-aalala kong sabi, okay lang naman ang masaktan ako dahil problema ko ito. "Hindi ko hahayaang masali ka pa sa sarili kong problema at mas hindi ko hahayaang may mangyari sa iyo."

"Pero Natalia, kuya mo ako, magkapatid tayo at may karapatan akong makihati sa problema mong iyan." he said with his face full of sincereness.

Bumuntong-hininga ako dahil walang patutunguhan ang usapang ito kaya tumango na lang ako pahiwatig na papayag ako. Napangiti naman siya.

"I really hate this situation, yung emote-emote hahaha!"

"So do I." tumawa kami at nag-usap, pinag-usapan pa namin yung crush niyang taga-Russia daw. Hindi naman daw siya Russian pero dun lang daw nakatira. Pagsapit ng gabi ay nagsitulugan kami.

I checked my phone before I sleep. May unknown number naman na nagtext. Who's this?

From: Unknown
Hi Natalia!

I replied "Hu u" kakapagod kaya magtext2. Unless patayan ang pag-uusapan.

Agad naman nagvibrate ang phone ko. Ang bilis niya naman yatang makapagreply?

From: Unknown
Jeric, how are you? Okay ka na ba?

Ahhh, si Jeric pala. Bigla akong napangiti, ew ang baduy naman yata ng feelings ko, bakit ganito? Napapangiti ako pag nakikita ko siya? Argh this isn't right. Ito ang dapat kong iwasan. I saved his number first and I replied after.

To: Jeric :)

Okay lang ako. Masyado ka atang concerned about me these past few days? Haha btw where did u get my number?

(Text type na lang po this time, hindi na po muna ako magna-narate ngayon kasi Text2 lang naman po ito eh. Hihi. Love you guys)

Jeric: Wala lang. Maybe I just really care for you. :) oh, I visited ur data yesterday

Natalia: Oh, what's with the emoticon? U really smiling right now? Ah. Okay.

Jeric: Grabe Natalia, nauubusan na ako ng english sayo.

Natalia: Sorry naman hahaha

Jeric: Good to know ur laughing in texts

Natalia: Just in texts

Jeric: U know, ang ganda mo pag nakangiti ;)

Natalia: Ay di ba ako maganda pag hindi nakangiti?

Jeric: Wow! First time mong nagjoke!

Natalia: I'm not joking, I'm asking. Seriously.

Jeric: Ay sorry naman, syempre maganda ka khit anong anggulo <3

Natalia: Stop the heart thingy.

Jeric: Sorry, haha tulog na ko Natalia. Goodnight. :*

Natalia: Good night :)

Tinago ko na ang cellphone ko at natulog nang nakangiti. Bawal man ang ganito, pero babae lang ako at may pakiramdam. But seriously, I need to stop this.
-----

Sorry kung sabaw. Huhuhu bawi po ako next chap. Loveyou :*