My Five Stepbrothers and I

Chapter 42 Decision

Chapter 42

---------

Sarah's (POV)

------

Pagtingin ko sa alarm clock,

Tanghali na ng magising ako.

Nabagot talaga siguro ko kahapon.

Pagkatapos kung maligo ng bumaba ako wala akong makita ng kahit isa sa kanila kuya. Tulog pa kaya si Andrew?

Habang nasa lamesa ko, dumating si Manang.

"Oh ija kakagising mo lang ba? Ano ba ang gusto mong kainin?"

"Kung anong meron Manang, siguro kanin na tapos kung anong ulam, tutal tanghali na din naman po."

"Oh siya siya. Wala kang gustong ulam?"

"Kayo na po bahala."

At umalis na papuntang kusina si Manang.

Di nagtagal dumating si Andrew sa dinning room.

"Oh Sarah"

"Kagigising mo lang Drew?"

Mukhang bagong gising pa sya eh. Ang gulo nga itsura nya pero still he had that look.

"Ah Oo nakakapagod kasi yung kahapon." tapos humikab pa sya.

"sorry about that." Sabi nya.

"Haha ayos lang."

Tapos umupo na sya sa kabilang banda ng table sa harap ko.

Pagdating ni Manang kasama yung isang katulong dala yung pagkain na kita nya din si Andrew.

"hay nako kayong dalawa bakit hindi pa kayo nagsabay."

"GoodMorning Manang." Sabi ni Andrew.

"Tanghali na ijo." Sabi naman ni Manang

Natawa naman ako sakanila.

"Ah ok na yon ikaw naman Manang.." Sagot ni Andrew.

"Ok hintay lang at ipapakuha kita ng plato." Sabi ni Manang.

Nang maayos na lahat sa hapagkainan kumain na kami ni Andrew.

"Andrew may alam ka ba sa nangyari kahapon?"

"Saan?" Tanong nya.

Di nya siguro alam yung tungkol kay Mommy since nasa school sya the whole time.
Buti naman kung ganon.

"Wala.haha''

"Ok." Sagot nya.

Pagkatapos kumain. Tinanong ako ni Andrew tungkol sa pinag-usapan namin dati about our course.

"Ah tungkol don Andrew, I think hindi na ako mag a-architecture."

"Bakit naman?"

"May iba na kong naisip eh. Don't worry I'll tell you soon."

Ayoko naman kasing sabihin na si Lola ang pipili ng pag-aaralan ko.

Mukhang nalungkot nga si Andrew sa sinabi ko.

"Sayang naman... Pero ayos lang, as long na gusto mo din yung course mo, susuportahan kita." Sabi nya.

"Thank you ah."

As always madaling makaintindi si Andrew.

"Ok sige maliligo nga muna ko. Nakakahiya sayo." Sabi nya at nagpaalam pabalik ng kwarto nya.

Napatawa nalang ako sakanya ng umalis.

Pumunta muna nga akong piano room.

Pagbukas ko ng pintuan narinig kong may tumutugtog.