Cassandra & Calum

12

Hayatımın içine etti.

Şu anda kapıya boş boş bakıyor ve hala onu düşünüyorsam, yaşattıkları benim için boş değil.

Zekası ile beni yerin dibine soktu. Bana attığı kazığı hiç kimseden yemedim. Bana hak vermeniz için 6 saat öncesine alıyorum.

6 saat önce

"Ashton, gerçekten yeter."

Florasız geçirdiği kaçıncı gün olduğunu bilmiyorum ama bir haftaya yaklaşıyordu. Evde sürekli sinir krizi geçiriyordu.

"Beni sevmemiş olabilir mi Calum?"

Saçlarımı karıştırdım ve sandalyemi öne doğru çekip elindeki birayı aldım. Kızarmış gözlerini kaldırdı.

"Ash, Flora'ya izin ver. O bir bağımlı. Elbette seninle gelmeyi seçmeyecekti."

Birden ağlamaya başladı. "Calum, kafam çok karışık."

Flora, bağımlıydı. Eğer Ashton ile giderse bunu istiyor demektir. Bağımlı olmak istemiyor demektir. Kafanız uyuşuk bir haldeyken, buna düşünmeniz ve karar vermeniz çok zordu. Ashton, Flora'nın hareketlerinden bir şeyler çıkartması gerekiyordu. Hiç kimse bunu açıkça söylemeyezdi.

"Ash, Flora gelecek. Ve geldiği zaman anla ki, seni seviyor."

"Ya sevmiyorsa?"

"Umalım ki, gelsin."

Cassandra'ya bazen Flora'nın nasıl olduğunu soruyordum. Çiçek takmadığını söyledi. Gerildim.

"Ashton, belki bilmek istersin Flora hala çiçeklerini takmıyor."

Birden yerinden kalktı. Yine dövüşmeye gidiyordu. Ashton konuşamıyordu. En yakın arkadaşı olsam da, konuşamıyordu. Ashton annesini iyileştirmek için hem yanıp tutuşuyor hem de ilk kez sevdiği birinin onu sevmesini bekliyordu.

Onun durumu benden de karışıktı. Evden çıktı ve yerimden kalkıp koltuğu tekmelemeye başladım. Arkadaşınız acı çekiyordu ve sizin elinizden hiçbir sikin gelmiyordu. GELMİYORDU!

Bana iyi gelebilecek tek kişi tanıyordum. Cassandra, bana iyi geliyordu fakat şimdi onu görmek pek iyi bir fikir sayılmazdı. Telefonum çalmaya başladı.

"Evet?"

"Hey, Cal üniversite partisine geliyorsun değil mi? Tanrım, çok fena kızlar gelecekmiş."

Parti mi? Ciddi misin? "Ne?"

"Dostum, parti. Yaker Wilson'ın evi boş."

Bu çocuğun zaten ailesi gelmiyordu. Belki de gerçekten kafamı dağıtmak iyi bir zamandı. Parmaklarımı dudağımda gezdirdim ve derin nefes aldım. "Tamam geliyorum."

&

Arabayı eve çevirdim. Arabadan indiğim anda, herkes bana baktı. Evin önünde duran gençler eve partisine geldiğime inanamadılar. Kesinlikle benlik değildi ama Cassandra'ya gidemeyeceğime göre ev daha iyidi.