The Unexpected One

Kabanata 20

Catch

Hindi ko napigilan kahit anong pagpipigil ang gawin ko. Nasabi ko paring may iba akong gusto. And for goodness sake! Ikaw yon Kenzo, ikaw ang gusto ko! Gusto kong ipagsigawan yon sa kanya, pero nangingibabaw parin ang kaunting pigil na tinitira ko para hindi yon maamin. Not now!

"What? Come again?" ang galit na ekspresyon niya ay napalitan ng saya.

"W-w-wala! Never mind what I just said kenzo." I stuttered "Basta! Kung ano man ang meron samin ni Tyler it's just friendship" dugtong ko.

Tatalikuran ko na sana siya ng bigla niya nanaman akong hinablot paharap.

"Kenzo! ayan ka nanaman eh! wag mo nga akong bigla nalang hinihila mamatay ako sa Nerbyos!" nagdadabog at naiirita kong sabi sa kanya.

"I'm sorry." hinging paumanhin niya sabay angat sa dalawang kamay niya pataas at hanggang tainga ang ngiti.

"Sorry? tapos nakangiti ka?" baliw na siguro ang lalaking to kanina lang ay halos kainin niya ako sa galit ngayon naman ay parang adik kung makangiti. 

"I'm just Happy" masayang wika niya  "come here" dahan-dahan niya akong hinila at niyakap. Hinahaplos niya ang buhok ko, ramdam ko ang lambing sa yakap na yon.

"Uuwi na tayo mamaya, what do you want us to do sweetheart?" masuyong tanong niya habang yakap ako

"I don't know Kenzo." sagot ko at nagkibit balikat

"I think I have an Idea!" kumalas siya sa pagyakap sakin at tiningnan akong nakangiti parin.

Nagyaya nga siyang mag Jet ski at dahil hindi ako marunong sinabi niyang umangkas nalang ako sa likod niya.

"Kenzo natatakot ako" nagaalinlangan kong sabi sa kanya.

Nakasakay na siya ngayon sa jet ski at hinihintay na umangkas ako, we're both wearing life jacket, pero di parin mawala ang pangamba ko. First time ko kasi to, marunong akong lumangoy pero what if bigla akong tumilapon sa gitna ng dagat?

Tumayo siya hinarap at hinawakan ang dalawang kamay ko.

"Juliana look at me" napatingin ako sa kanya at nagtama ang aming mga mata "Trust me, you'll be okay. I won't let anything happen to you, as long as you're with me." hinalikan niya ako sa noo pagkatapos niyang sabihin yon

"sakay na" nagtaka ako kung bakit niya na ako pinapasakay eh, hindi pa nga siya nakakaupo.

"h-ha? diba dapat ikaw mauna kasi ako yong nasa likod?"

Umiling siya "I'll be behind you, so you will feel safe" ngiting sabi niya

Oh, no! that would be awkward! and I don't like the Idea.

"Juliana" pukaw niya sa atensyon kong nawawala na naman.

"S-sa likod nalang ako Kenzo" nauutal kong sagot

"No. Umupo kana, don't be stubborn sweetheart. I want you to feel safe" maring wika niya

Well, ano pa ba ang magagawa ko kung sa bawat salita niya ay napapasunod nalang ako, nawawala talaga ako sa katinoan pag siya ang kaharap ko. Parang nahyhypnotize ako sa bawat salita niya and I have no choce but to follow!

At first, medyo naiilang at natatakot pa ako habang umiikot kami sa Dagat. Dahan-dahan lang ang patakbo niya pero ng naramdaman niyang medyo komportable na ako ay binilisan niya. Nakayakap ang katawan niya sakin habang ang dalawang kamay ay nasa manibela ng jet ski. I feel safe and free!