Bad Girl

Nataniel.

-Mamo, Nataniel do mnie przyjdzie.

-Jaki Nataniel?-Warknął Braian.

-Kolega.

-Cześć Nataniel!-Rzuciłam się chłopakowi na szyję.

-Hej złotko, przytulił mnie i usiadł na łóżko.

Tak szczerze, podkochiwałam się w nim, a on we mnie.

-To... Ten projekt...

-A. Tak, mieliśmy robić projekt.-Podrapał się po karku i sięgnął po książkę.

-To tutaj, -niechcący nasze dłonie się styknęły, na co strzeliłam buraka.\\

-E.. Przepraszam, nie chciałem.

-Spoko.

*****

Gdy skończyliśmy projekt, odwiozłam Nata do domu moim motorem.

-Łał, zajebista bryka!

-Dostałam od Braiana.

-Musimy się częściej nim wozić.

-Potwierdzam-Powiedziałam po czym się uśmiechnęłam.

*****

Wracając do domu, coś błysnęło mi przed oczami, trąbienie, krzyk, uderzenie.

Policja:

(P)-Dzień dobry, czy pani jest matką Haley Sowmony?

(m)-Tak, coś się stało?

(P)-Leży na oiomie w ciężkim stanie, miała wypadek, Sprawca zatrzymany.

(m)-Już jedziemy!

BRAIAN:

-Braian! Szybko!-Krzyczała Hana

-Już idę!

Pojechaliśmy do szpitala, nie wiedziałem co się ze mną dzieje, czułem. Rozpacz.

Staliśmy pod salą, ponieważ lekarze nie dawali nam do niej wejść.

Moja śliczna siostrzyczka, Haley, leży w szpitalu. Po co dałem jej ten jebany motor?

-Po co dałem jej ten jebany motor!? Nic by się nie stało!

-Braianku, nie obwiniaj się. To mogło stać się każdemu.

Zacząłem płakać.

-Możecie wejść na salę,-Powiedział lekarz.

***

-Haley! Żyjesz!-Krzyczałem i przytulałem ją.

-Boże..., Braian opanuj emocje.-Powiedział Adam.

-Nie mów mi jak mam żyć.

HALEY:

-Bardzo boli mnie głowa...

-Haley słonko-Mówiła mama....

-Zostawcie mnie z Braianem.
-Ale...-Ciągnęła mama...

-Wyjdźcie!

***

-Dlaczego chcesz żebym został?