A Wife's Suffer

Chapter 42: Contract signing

Kate's POV

       "Baby, are you done?" Kei said when he went inside our room.

I'm sitting on our bed habang sinusuot ko ang shoes na gagamitin ko. It's a four inches black stiletto.

"Almost done, Baby." nakangiting tugon ko naman.

    Nginitian niya din ako.

After kong maisuot ang shoes ko, agad naman siyang lumapit sa pwesto ko. Nasa may door lang kasi siya kanina and he was busy looking at me while I was preparing. Well, I'm kinda used to it naman. Medyo sanay na ako sa mga titig niya although I must admit na kinikilig pa din ako. I mean, given that kinikilig ako, I guess, hindi naman na mawawala iyon eh. Siyempre, mahal ko.

     Tumayo naman ako. He hugged me by my waist at ikinabit ko naman ang arms ko sa leeg niya.

"Can you fix my neck tie, Baby?" tanong niya sa akin.

     Asus. Naglalambing na naman.

Agad ko namang hinawakan ang neck tie niya at sinimulan na itong ayusin.

"Before I forget, you are more than beautiful today, Baby." malambing na sabi niya sa akin kaya nilingon ko naman siya.

   "Asus, bola." natatawang sabi ko habang patuloy pa rin sa pag ayos ng neck tie niya.

"Hindi ah. You are really beautiful. Just my definition of beautiful." sagot niya sa akin.

             After I finished fixing his neck tie, inayos ko naman ang suit niya at medyo pinagpagan sa may balikat niya.

Then I pinched his nose.

     "And you are my definition of handsome."

He pulled me closer so we ended up hugging each other tightly.

      "Thanks for everything, Baby. Especially for staying with me and for helping the team in accomplishing this partnership." he said while we are hugging. Tumango lang ako and said,

"Anything, basta ikaw."

Maya - maya pa, I pulled out of our hug.

      "So, let's go? Baka ma late pa tayo, Mr. Yoo." nakangiting sabi ko at tumango naman siya.

"Okay. Sabi mo eh, Mrs. Yoo."

Inalalayan niya ako hanggang sa makababa na kami ng bahay at makasakay na kami sa car na gagamitin namin.

*at CeeWai Global

"Good morning, Mr. and Mrs. Yoo." bati sa amin ng mga empleyadong nadadaanan or nakakasalubong namin.

     I just smiled at them habang si Kei naman, kung hindi tumatango ay hindi naman pinapansin. Haish. Ang isang 'to talaga. Nature na talaga ang pagiging masungit.

"Mr. Yoo, good morning. Baka naman po tumanda agad kayo niyan. Smile ka na po." bulong ko sa kaniya. Sinadya ko talagang gayahin ang pag reet ng ilang employees.