Bad Boy, Good Lips

Chapter 30

Chapter 30

"Hey I'm sorry I didn't know that they will be here" Paghingi ng paumanhin ni Luke

"Kanina ka pa sorry ng sorry. Okay lang alam kong pati ikaw nagulat. I didn't know that Ethan's is close to your mother." I said

"My mom and his mother were bestfriends kaya madalas dito si Ethan." Paliwanag niya. "About Mira, she's also close to mom but I didn't know that mom will invite her here this is the first time." Dagdag pa niya

"Well we can't do anything about that I'm just also a guest here."

We stayed at their sala for about 10 minutes. His father arrived from a meeting and we went ahead to the dinning. Nasa tabi ko si Luke at si Mira at Ethan naman sa harap namin ang mga magulang naman ni Luke ang nasa magkabilang dulo.

"Let's eat!" Masiglang anunsyo ng mommy ni Luke "Sophie eat well don't be shy c'mon." Nakangiting dagdag niya ng makitang nakatingin lang ako sa plato ko

Agad namang nilagyan ng pagkain ni Luke ang plato ko. Nang mapansin kong napaparami na ang lagay niya ay pinigilan ko na dahil baka di ko maubos, nakakahya naman sa mommy niya.

"Luke, Mira cooked your favorite!" Napatingin naman ako kay Mira na ngayon ay nakangiti kay Luke

"Mom I'll eat what I like, don't stress yourself about me." Luke said na parang naiinis kayat hinawakan ko ang kamay niya at tipid siyang nginitian ng tumingin siya sa akin to assure him that everything is okay.

"So iha I heard you'll be graduating this year, ang bata mo pa pala kung ganoon." Luke's father said

"Opo. Uhm 20 pa lang po ako." I answered politely

"I assume that you are aware that Luke is older... a lot older actually than you he's at the right age to settle down have you realized that?" His father asked, hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Para akong napipi dahil pakiramdam ko ay hindi ako welcome sa dinner na ito

"Tito, I know Sophie. She's matured enough to realize that." Ethan just butted in

"Mira and Luke have known each other for a long time, akala nga naming sila na ang magkakatuluyan but it's not the end pa naman right? Pwede pa ring mangyari yon. Right iha?" lalong nanikip ang dibdib ko sa sinabi ng nanay ni Luke. She just confirmed that I am not welcome here and they don't like me for their son.

"I'm aware that Luke's is much older than me, he's established already. He can marry anyone he likes whenever he likes; I know that I don't deserve him. Who am I to deserve someone like him nga naman. Pero hindi ko naman po siguro siya mapipigil kung ako yung magustuhan niya. Pero po kung ang problema ninyo ay hindi niyo ako gusto para sa anak niya, maluwag po sa loob kong tatanggapin yon. Hindi ko naman po ipagpipilitan yon. Pasensya na po, mauuna na ako salamat po sa pag imbita" Alam kong may pagka bastos ang pagkakasagot ko ngunit hindi ko kayang hayaan sila na maliitin ako.

Agad akong lumabas ng bahay nila Luke at naglakad mabilis palayo. Tumulo agad ang luha ko pagka talikod ko sa kanila, nasaktan ako. Nasaktan ako dahil kung kalian ko hinayaan ang sarili ko na bigyan ng pagkakataong sumubok ulit at sumugal ay eto nanaman, panibagong problema. Hindi siguro lang talaga kami para sa isa't isa ni Luke.

"Sophie! Sophie! Wait up!" Narinig kong sumisigaw na tawag ng humabol sa akin

Nilingon ko ito and to disappoint me, hindi si Luke ang sumunod sa akin.

"Sophie, hatid na kita." Ethan offered

"Nah. Okay lang kaya ko na." Tanggi ko sa kanya

"Sabi ko sayo diba? Masasaktan ka lang sa kaanya." He blurted

"You don't know anything about pan Ethan. Wag ka magsalita na parang wala kang nasasaktang iba." Sagot ko sa kanya

"I'm not like Luke! Kita mo hindi ka manlang niya ipinagtanggol at hinabol!" He shouted at me

"Of course! You will never be like Luke. Luke is brave enough to accept his faults and to say sorry. Alam niya kung mayroon siya pananagutan, Ethan, my friend went away because of you! Hindi mo alam ang pinag dadaanan ng kaibigan ko dahil sa ginawa mo kaya wag mong ikukumpara ang sarili mo kay Luke!" galit na sigaw ko sa kanya. Mukhang nagulat naman siya dahil hindi siya nakasagot sa sinabi ko.

"Stay away from her Ethan." Napalingon naman ako sa pinanggalingan ng malamig na boses na iyon at nakita kong nakatayo si Luke

"Hey I'm sorry can we talk?" malumanay na anyaya sa akin ni Luke.

"Luke alam mong hindi siya gusto ng magulang mo para sayo! Wag mo nang ipilit." Nakangising sabi ni Ethan na mukhang nang aasar.

"You stay out of this issue Ethan. Hindi kita kaano ano para pakialaman ang buhay ko. My parents will understand and respect whatever decision I will make. Ayusin mo muna ang sarili mong problema. Wag na wag mong lalapitan si Sophie dahil baka hindi na ako makapagpigil sa susunod." Ramdam ko ang galit ni Luke habang sinasabi ang mga iyon kay Ethan

"Masasaktan mo lang si Sophie, you don't deserve someone like her!" Mariing sabi ni Ethan

"So who deserve her? You? Don't make me laugh Ethan, of all people, you're the one who don't deserve her. Even Ina, she doesn't deserve someone as coward like you. Tang ina mo, you made her your fuck buddy knowing that she have feelings for you then you'll pursue her friend? What kind of person are you? Wala ka talaga palang karapatang malaman ang totoo. Pag sisisihan mo ang ginawa mo kay Ina I'm sure of that" Nagulat ako sa sinabi ni Luke. Hindi ko alam na he also care for my friend kaya kahit paano ay medyo gumaan ang pakiramdam ko

"Let's go Sophie. We need to talk." Inakay ako ni Luke paalis at iniwan si Ethan na nakatyo sa harap ng gate nila na mukhang hindi pa naaabsorb ang mga sinabi ni Luke

Mahigpit ang hawak ni Luke sa kamay ko na parang ayaw niyang makawala ako, nagpatyanod nalang ako sa kanya dahil hindi ko alam kung saan niya ako balak dalin. Hanggang sa makarating kami sa lugar na tingin ko ay garden nila dahil puro ito halaman ngunit mayroon din naman pool sa di kalayuan.

Tahimik lang kaming nakaupo, walang kumikibo sa amin mula pa kaninang pagdating naming dito.

"I'm sorry about my parents." Basag niya sa katahimikan

"Naiintindihan ko naman sila eh. They only want the best for you" Sagot ko

"No. They don't know what's the best for me, dahil kung alam nila hindi nila sasabihin iyon. Sophie, I'm an ass there's no reason to deny it, they don't that I'm the one who don't deserve someone like you. I've hurt you enough, played with your feelings and here you are giving me a chance, they don't have any idea how lucky their son is because he met a girl like you." My heart swelled because of the things he said. Hindi ko namalayan na tumulo ang luha ko, not because of pain but because of joy. He caressed my cheeks to wash away my tears.

"Do you know how happy I am na hindi mo na ako pinagtatabuyan? Na pinapakinggan mo na ang mga sinasabi ko, na nandito ka ngayon kasama ko. You give me pure joy babe that I didn't feel with anyone. Ikaw lang, ikaw lang ang kayang mag iba ng mood ko in just a second. Do you have any idea how much I love you?" Nanatili pa rin akong tahimik. "When you walked away earlier, hindi ako makagalaw, hindi ko alam ang gagawin ko. It's you vs. my parents but it will always be you, susuwayin ko ang lahat makasama ka lang. Alam kong nabibigla ka sa mga sinasabi ko but I can't help it, I want to be honest to you, I want you to know that I'm willing to take risks with you, I'm willing to wait until the time that you'll be ready. Hindi naman ako nagmamadali sapat na sa akin na nandito ka sa tabi ko." He said with a smile

"God, I can't take this... I love you."

1