WANTED MOMMY

Kabanata 9

Written by:JeianneHalili

******

EARTH'S POV

Then naramdaman ko nalang na parang guma'galaw yung balikat niya. hindi parin ako maka'galaw pero maya-maya kusang umaangat na yung mga kamay ko upang hagurin yung likod niya.

"Ang epal mo talaga! Napaka-salbahe mo. Kaya hindi ka mahal ng magulang mo eh. Kasi wala kang kwenta. Kahit ako rin magiging nanay mo, ikaka-hiya kita. Dibale ng hindi ako mayaman atleast mahal ako ng pamilya ko. Di-tulad mo, kurimaw ka kasi."

"Ang epal mo talaga! Napaka-salbahe mo. Kaya hindi ka mahal ng magulang mo eh. Kasi wala kang kwenta. Kahit ako rin magiging nanay mo, ikaka-hiya kita. Dibale ng hindi ako mayaman atleast mahal ako ng pamilya ko. Di-tulad mo, kurimaw ka kasi."

Agad ko namang binagsak ulit yung mga kamay ko. shit! until now, nag-eecho parin sa'kin yung mga sinabi niya sakin before na sobra akong na-apektuhan. tinulak ko naman siya. alam ko nagulat siya halata naman sa mukha niya. but I don't care nakalimutan kong Siya nga pala si Gailarie Sang ang babaeng super typhoon sa buhay ko. tumalikod nalang ako, at binuksan nalang ulit yung tv.

"Stop crying. nakaka-irita."-i said. then umupo na ako ulit sa coach. hindi ko na siya tinignan.  but I know, hindi parin siya umaalis sa pagkaka'tayo.

"Nabalitaan ko, na comatose daw daddy mo. a-anong nafeel mo that time?"-nagulat ako sa tanong niya kaya napatingin ako sa kanya. hindi na siya umiiyak. but i saw the tears coming from her eyes still falling.

"Nothing."-Sagot ko. ngumiti naman siya pero ngiting hindi natutuwa. gets niyo?

"Talaga? buti ka pa no. sana kagaya mo nalang rin ako. sana, kunyari hindi nalang ako apektado kay papa. sorry kung naiyakan kita ha? hindi ko na kasi alam kung ano na gagawin ko eh. 50-50 na papa ko, in short baka bukas o mamaya lang pwede na siyang mawala. kaya kung big deal man sayo yung pag-iyak ko, pasensiya na. hindi ko lang napigilan lalo na yung sa palabas alam na alam ko pakiramdam nung babae kanina. yung habang nag'hihingalo yung tatay niya nasa tabi lang siya."-sabi niya. what? sorry hindi ko naman alam eh. 

"Na pilit niyang pinapa'laban yung papa niya. hay. ganito kasi ako kahina pagdating sa pamilya ko. kaya kung akala mo, madrama at maarte ako sorry."-dagdag niya pa. hindi parin ako nag'salita. kunyari hindi ko nari'rinig mga sinasabi niya.

"Tapos, natanggal pa ako sa trabaho. hindi ko na alam kung saan pa ako lalapit.... kaya naisipan kong tanggapin nayung alok mo na mag-alaga kay lucky..k-kanina tumawag si Kaye, sabi niya hindi paraw dumi'dilat si papa....k-kaya ganito ako... g-gusto ko ng karamay. yung taong, hindi ako kilala...para atleast,makuhanan ko man lang ng kahit konting lakas..kaya earth? Salamat. ganito lang naman ako eh. Iyakin, too expressive, pero hinding-hindi kita susukuan earth. i will do anything para matuto kang mag'tiwala sa mga tao sa paligid mo."-sabi niya. unti-unti ko siyang tinignan. punas lang siya ng punas ng luha niya. I don't know what to feel right now. I want to hug her but i can't. I hold on to my promise na mas gusto kong nakikita siyang ganito. i hate weak people. i hate the way they cry because of that fucking problems.

"I hate changes. so, huwag mo nang balakin na baguhin ako. because, i will never ever be change. you want money right? then, you have to work for it."-i said. hindi na siya sumagot. pero naram'daman ko nalang na umaakyat na siya dahil sa footsteps niya. na-offend ko ba siya? hindi naman siguro.

*****

GAIL'S POV

Wala na talaga siyang pag-asa. napaka'itim talaga ng budhi nung lalaking yun. ginawa ko na lahat para makuha loob niya pero still parang demonyo hays. yes, yung paghain ko sa kanya, yung pag-approach ko sa kanya lahat yun pag'papanggap lang. pero yung pagyakap ko sa kanya, naging totoo ng biglaan. ewan ko nga ba eh, bigla nalang naging totoo. siguro namimiss ko lang si frank yung yakap niya. tumingin muna ako sa salamin, hay sayang luha ko. pinunasan ko nalang yung mga mata ko, galing ko rin para umarte no? pero totoo yung hindi parin daw dumi'dilat si papa until now. kaya kaninang umaga, pumunta akong Cr then umiyak ako. pero nung makita ko sa labas ng pintuan si kumag nawala lahat yung moment ko. buwisit yun, ayaw raw ng pagkain pero pagtingin ko sa bowl halos naka-lahati niya. napaka'arte. napatingin nan ako kay lucky nag'hihimbing siya. infairnesa kay lucky ah, lumalaki na siya. pero hanggang ngayon wala parin siyang basbas galing sa diyos. hindi parin siya nabibinyagan.