Gizli Aşk

28. Bölüm Seni çok seviyorum

Edaların yanından ayrıldığımda bugün yaşadığım şoku hala atlatamamıştım. Gidip biraz spor yapmak istedim. Taşındığımızda yakınlarda bir spor salonuna kaydımı yaptırmıştım. Ama gitmeye hiç vaktim olmamıştı. Eski spor salonum çok iyiydi ama şu anda çok uzak bize. Eve gidip üzerime rahat bir şeyler giydim ve spor salonunun yolunu tuttum. Spor salonuna geldiğimde basketbol takımından bazı arkadaşlarla karşılaştık. O sırada karşıma bir baktım ki Savaş spor salonundan içeri giriyordu. Beni görünce şaşkın şaşkın bana doğru yürümeye başladı. O da bu spor salonuna geliyor olamazdı. Heryerde karşıma çıkıyordu. Ama bu iyi bir karşılaşmaydı. Çünkü bugün olanları burada öğrenebilirdim. Savaş yanıma geldiğinde "Sen burada ne arıyorsun."diye sordu. Ben de "Ne demek ne arıyorsun spor yapmak için geldim. Asıl senin burada ne işin var."dedim. "Ben de spor yapmaya geldim." dedi zaten hiç bilmiyorduk. Spor salonunda ne yapılabilirdi ki. Tabi ki spor yapmak için gelmişti. "Hadi o zaman gel birlikte spor yapalım."dedi ve elimden tutup beni koşu bandına doğru koşturdu. Ardından elimi bırakıp bir koşu bandına bindirdi ve koşu bandını ayarladı. En hazırlıksız olduğum zamanda koşu bandı çalışmaya başladı. Dengemi koruyabilmek için Savaş'a tutundum. O an kalbim yerinden çıkacak sandım. Savaş koşu bandını biraz daha hızlandırdı. Normalde koşu bandında en hızlıda bile hareket edebiliyordum ama bu sefer gerçekten çok hazırlıksız yakalandım. Bir an düşüyordum ki Savaş beni tuttu ve koşu bandını yavaşlattı. "İyi misin?"dedi. "Evet sayende çok iyiyim. Manyak mısın ya bir anda çalıştırılır mı düşüyordum."diye bağırdım. "Tamam sakin ol spora devam."dedi ve yanımdaki koşu bandına bindi ve ayarladı, yürümeye başladı. Ben de binip koşu bandını ayarladım. Çalışmaya başladığında yürümeye başladım. Savaş'a doğru döndüğümde Savaş koşu bandını hızlandırmıştı. Bir an Savaşı'n ne kadar yakışıklı olduğunu hatırladım. Bir an göz göze gelince kalbim yerinden çıkacakmış gibi oldu. Bu sırada yanımıza bir kız yaklaştı ve Savaşı'a doğru dönüp yanağından öptü. "Ne haber yakışıklı seni buralarda görmek büyük şans"dedi. Kız kızılımsı kahverengi saçlı, yeşil ela arası göz renkli bir kızdı. Savaş onu görünce yüzü düştü "İyi sen" dedi. Kız "Ben de iyi" dedi. Bu sırada ne oldu bilmiyorum bir anda koşu bandından inip koşmaya başladım. Bu sırada Savaş arkamdan gelip kolumdan tuttu ve beni giyinme odasına soktu "Niye benden kaçıyorsun?" dedi.Bende "Kaçmıyorum." dedim o da bana "Bal gibi de kaçıyorsun." dedi ukalaca. Evet aslında kaçıyordum galiba. Offf ama neden. "Kaçarım kaçmam sanane." "Kaçma benden." "Neden?" "Kaçma işte." "Tamam." "Teşekkürler." "Önemli değil." "Bu arada o kız kimdi?"dedim birden ama sonra çok pişman oldum. "O kız mı Beren Eski sevgilim."dediğinde bir an şaşırdım. "Seni hala çok seviyor gibi sen onu seviyormusun?" "Hayır. Ama o hala beni seviyor."dediğinde bir an sevinir gibi oldum ama neden bilmiyorum galiba ben bu çocuğu seviyordum. "Peki o zaman şu an kalbinde biri var mı? Bence o kız bir şansı daha hak ediyor." "Hayır veremem çünkü kalbimde başka biri var." "Oo kimmiş o kız."dediğimde derin bir nefes aldı gözlerini kapattı ve açtığında ağzından "Sensin"dedi bir an afalladım ve olduğum yerde donakaldım. Bu cevabı hiç beklemiyordum. Yine hazırlıksız yakalamıştı beni. "Nasıl yani."dedim. O da tekrar nefes aldı "Kızım anlasana işte sana aşığım."dedi bağırarak ardından sakince "Seni çok seviyorum."dedi ve odadan çıktı. Arkasından bakakaldım. Ama sanırım bu itirafdan biraz mutlu olmuştum. Bir an sendeledim büyük bir itiraf almıştım az önce. 5 dakika kadar olduğum yerde oturdum. Ardından odadan çıkıp salona yöneldim. Bu sırada Savaş'ı Beren denen kızla konuşurken buldum. Savaş bu sefer dambıl kaldırmaya gitmişti. Beren onunla bir şeyler konuşuyor Savaş'ta sadece başıyla cevap veriyordu. Az önce olanlardan sonra çok dalgın görünüyordu. Yanından hiç bir şey olmamış gibi geçtim ve bir spor aletine bindim. Bu sırada Savaş'a baktığımda Beren'e spor yaptırıyordu. Bu sırada Beren Savaş'ı öpüp yanıma geldi. Eski sevgilisi olmasına rağmen nasıl bu kadar rahat olabiliyordu. Asıl mesele Savaş buna nasıl izin veriyordu. Karşıdan bakınca Savaş kıza gayet ümit veriyor gibi duruyordu. Beren yanıma geldiğinde "Selam burada yenisin galiba."diye sordu. Ben de "Evet yeniyim ilk defa geldim." "Farkettim onu bu arada ben Beren." "Ben de Ada." "Kaç yaşındasın?" "19 sen." "Ben de 19. Okuyor musun?" "Evet İstanbul boğaziçi mimarlık bölümü 1.sınıfa gidiyorum." "Yaa demek öyle ben de orada mimarlık okuyorum."dediğinde şaşırdım kız da hiç mimar olacak tip yoktu. Bu sırada Savaş yanımıza geldi. "Ben gidiyorum Beren sonra görüşürüz."dediğinde yüzüme bile bakmamıştı. Aslında normaldi. Bakıp ne yapacaktı. Ama en yakın zamanda ben de onu sevdiğimi söyleyeceğimi aklımın bir köşesine yazdım ama şimdi biraz düşünmem gerekiyordu. Ona karşı hissettiklerim gerçekten aşk mıydı yoksa başka bir şey mi anlayamıyordum. Beren Savaş'ı öptü ve "Yine beklerim."dedi gülerek. Savaş gittikten sonra Berenle biraz daha muhabbet edip kaynaştık. Aslında kız iyi birine benziyordu. Acaba Savaşla neden ayrılmışlardı. Bu sırada telefonum çaldı. Arayan Edaydı telefonu açıp kulağıma koydum. Eda "Ada eve gelecekmişsin annem dedi Murat abiler gelecekmiş bu gece. Nedenini öğrenince çok şaşıracaksın. Çünkü ben çok şaşırdım." "Neden geliyorlarmış uzatmadan söyle." "O zaman hazırlan Murat abiler annemi istemeye geliyor."dedi üzgünce. O an yerimde donakaldım. Bugün ikinci değişik haberimi alıyordum. Bir tane daha kaldıramam artık. "Nerden çıktı şimdi bu. İstemeye falan gerek yok evlenseler yetmiyor mu. Şimdi bunlar söz nişan falan da yaparlar bu yaşta. Hemen eve geliyorum bekle beni."dedim ve telefonu kapattım. Tam bu sırada yine telefonum çaldı. Bu kez arayan Çınar'dı. Şimdi bu nerden çıktı ya diye içimden bağırmaya başladım. Telefonu açtığımda Çınar "Bu gece size geliyormuşuz. Haberi aldın mı?" "Sanane." "Oo biz seninle nasıl kardeş olucaz yaa sen böyle yaparsan."dedi alaycı bir şekilde "Ne kardeşi ya ben seninle kardeş falan olmuycam." "Tamam bağırma ya. Neyse bu gece görüşürüz."dedi ve telefonu kapattı. Bir an acaba eve gitmesem mi diye düşündüm şimdi Çınar'ın yüzünü hiç göreyim yok ama sonra Eda'yı orada bırakamam deyip gitmeye karar verdim. Beren'e dönüp "Benim gitmem gerek. Tanıştığımıza memnun oldum sonra görüşürüz." "Ben de çok memnun oldum. Görüşürüz" dedi gülerek . Ben de salondan çıkıp kendimi sokağa attım ve evin yolunu tuttum. Yürürken bugün olanları düşündüm sabah ki kavgadan sonra büyük bir itiraf aldım şimdi de annemin olayı. Bugün kalp krizi falan geçirmesem iyidir diye düşündüm.