Playboy's Principle (Playboy Series #1)

Chapter 22: Walk Away

"Anak..."

Nabali ang pag iisip ko nang biglang dumating si Mommy.

Its been days since nakauwi sila dito and theyre doing everything para mapuna ang mga pagkukulang nila samin.

Halos ispoil nila kami simula nang dumating sila. I felt kind of awkward since malalaki na kami but yet im happy.

"Bakit po Mom?" I asked.

"Wala lang, it just i want to apologize for everything. Hindi namin intensyon ng Dad mo na iwan kayo. We just want to give you and your sister a better life. Wala kaming nagawa ng daddy mo but to work abroad and leave tou behind. Im sorry anak." She said.

Simula din nang bumalik sila ni Daddy ilang beses siyang humingi ng tawad samin at ilang beses din akong nagpatawad.

"Mom i understand. Well minsan masakit lang isipin na wala kayo sa tabi namin... Growing up without parent who take care of you is hard. Kapag family day sa school o kaya comencement pati na rin birthdays at minsan christmas we felt alone. Naiinggit kami ni Xantine sa ibang bata noon na kasama ang mga parents nila namamasyal sa park o kaya sa mall. But then habang lumalaki kami naiintindihan namin kung bakit wala kayo. It is because you work hard for us. Besides nandiyan naman po si Tita para mag alaga at magpa intindi samin eh. Atleast we have her."

"I very sorry anak. Promise babawi si Mommy sayo. Lalo na pagsusunod ka na samin sa States."

Bigla naman akong napalingon sa sinabi ni Mommy.

"What are you talking about Mom?" I asked.

I saw a wide smile on her face.

"Well, your dad and i decided na... susunod na kayo ni Xantine samin. We will be living together sa States anak!"

Nagulat ako sa sinabi ni Mommy.

"A-are you serious?" Hindi ko mapaniwalang tanong.

"Yes anak! We already arranged your papers at pagkatapos ng graduation mo agad tayong aalis. We will start again anak at promise namin ng daddy niyo na aalagaan namin kayo doon."

Nnung nag sink in lahat ng sinabi ni mommy unti unti din ako napangiti. I immediately hugged her.

"I love you Mom."

"I love you too darling."

Siguro ito nga ang dapat na mangyari. Aalis ako at kakalimutan ko na siya.

All is left are memories for the both of us.

-----------------------

"Congratulations!!!!!!" Agad naming hinaboy sabay ang mga grad caps namin sa ere at nagyakapan.

Finally graduate na kami!!!

"Waaah bes! Graduate na rin tayo i cant believe it!!" Candice hugged me.

"Oo nga bes, wala ng eyebags at stress." Sabi ko at natawa na lang din.

Pagkatapos ng ceremony ay agad kong pinuntahan sina Mommy sa mga seats ng guests at parents.

Inabot sakin ni Daddy ang isang bouquet at niyakap nila ako.

"Congrats anak! We are so proud of you." Sabi ni Mommy.

"Thanks Mom, Dad."

"Grabe ka ate! Im so inggit! Mabuti ka pagraduate na while me 2nd year pa lang." Sabi naman ni Xantine.

Tumawa na lang kami nila Mommy.

"Ano ka ba Xan, two years is just a blink away. Hindi mo na lang namamalayan graduate ka na din pala." Sabi ko.