-Kalk demir nolur? Çocuk ateslendi. Hadi uyan ya hayvan herif.
Allahım sen bana sabır ver. Ben burda çocuk yanıyor diyorum beyefendi hala uyuyor.
-Lan kalksana
-Noluyor ya gece gece selin?
-Çocuk yanıyor o oluyor canım. Kırk saattir seni uyandirmaya çalışıyorum ama anca şimdi uyanabildin.
-Ne kaç derece ver bakayım. Vallaha da billaha da yanıyor. Kalk hemen hastaneye yürü.
-Bekle anneme haber verelim. O çocuklarla ilgilenir biz de toprağı hastaneye gotururuz.
-Bekliyorum.
Beyefendi hele şükür uyanipta olayı anlayabilmisti. Tam yarım saattir onu uyandirmaya çalışıyorum. Cabalarim yeni sonuç verdi anlaşılan. Kafayı yiyecektim neredeyse.
-Hadi demir bir haber vermek bu kadar zor olmasa gerek değil mi?
-Annende aynı benim gibi zor uyandı ne yapayım?
-Neyse hadi hadi.
Sonunda evden çıkıp arabaya binmistik ve hastaneye doğru yol almıştık.
-Yani sen şimdi diyorsun ki beni yarım saattir uyandirmaya calistin ama ben uyanmadim.
-Evet
-İnanmıyorum
-Neden? Sana yalan borcum mu var? Oğlum dur sende bir.
-Yokta ne bileyim ilk defa oldu ya. Neyse düştü mü ateşi?
-Hayır.
-Tamam geldik zaten in hadi.
-Oh sonunda geldik.
Hastaneden içeri girince bizi hemen acil bölümüne yonlendirdiler. Gece geç olmasından dolayı sıra fln beklemeden hemen içeriye girdik. Doktor normal olduğunu suan bir ilaç vb. birseyler vermeyeceğini söyledi. Ama bazı tahliller istedi. Bilirsiniz idrar tahlili falan. Tabi biz toprak beyin idrarını yapmasını beklerken anamizdan emdigimiz süt burnumuzdan geldi. En son toprak artık idrarını yapınca onuda laboratuar a verip hastaneden çıktık. Ve hastaneden ciktigimizda saat 04:30 idi. Tam tamına yaklaşık üç saattir burdayım.
-Oh ne bir şey yokmuş yani şimdilik. Sonunda be. Vallaha icim biraz olsun rahatladi yani.
-benimde. Biz diğerlerinde böyle bu kadar saat beklememistik.
-Aynen.
-Bu arada sana söylemek istediğim bir şeyler var.
-ne?
-Sen dünyanın en güzel annesisin. Sen dünyanın en güzel eşi ve kadinisin. Seni çok seviyorum...
