En Güzel İmtihanimsin .

14.Bölüm

Kısa bir not kurguda değişiklik yaptım bu kitap Rüzgar ve Mina''nin kitabı olacak.
Deniz ve Mehir kitabına sonra yazmayı düşünüyorum.

"Ölçülü sev diyordu Allahın Resulu,
Çok sevince Elinden uçar çünkü."

¤¤¤¤
Rüzgardan:
1gün sonra;

Uyanmak ne kadar güzelmiş,kalkıp gezmek,ayağının yere basması ,nefes alabilmen, güneşe bakman,yıldızlarla hayal kura bilmek
Ne kadar güzel miş.

Sana şükürler olsun bana bu lezzetleri tekrar yaşattıği için...

Kalkmış biraz dolaşmiş sonra geri yatmıştım,
birazdan babamgil gelecektı,
hala küçük hanım yanımdaydı,
Elinde bir şey vardı sırtı bana dönük cama bakarak bur şeyler okuyordu.
Taki
Kapı gürültülü bir şekilde açılana kadar.
Tam destur diyecekken.

"Rüzgar abimmm"

Diye bağarark içeriye Eslem nur girdi ve kucağıma atladı.

Iste Mina da küçüğümü tanıyacaktı,
Seveceginden emindim çünkü
Onun kalbi çok yumuşak ve sıcaktı.

Biz de Eslem nur la kırık yıldır ayrı kalmışcasına sarılıyorduk.
Deniz de Eslem nur dan sonra içeriye girmiştı.

"Naber kardeşim.iyimisin."

Dedi Mina da Eslem nura gülümsüyordu.

"Aa Eslem bana sarılmak yokmu üzülürüm ama."

Bir dakika şimdi Eslemle mina tanışıyorlarimiydi,
Ama nasıl?ne zaman?
Ve benim niçin haberim yoktu.
Deniz bana bakıp uyuzca sırttı
Denizi ilk defa böyle görmüştüm.
Kulağıma yaklaşıp.

"Evleneceğin, şansız kız bumu"

Diyerek biraz sesli güldü.Bende o uyuzca gülerken karın boşluğuna bir tane geçirdim.
Kahkaha yerini inilti almıştı.

Bana yaklaşıp.

"Sonra görüşelim Rüzgar Bey."

Dedi ve tekrardan sırıtarak odadan çıktı.
Üçümüz başbaşa kalmıştık.
Eğer olurda evlenmek nasip olursa hergün bu güzelliklerle birlikte güne btirip günü başlıyacak,huzura erişecektim.

Küçüğümle Minaya baktığımda koyu bit sohbette girmişlardi.

"Unutuldum galiba Eslem hanım"

"Tabiki hayır Rüzgar abicigim
Unutulsan buraya neden geliyim acaba."

Bunları söylerken kucağımda yerini almıştı bile.

Allah nasip ederse bugün bu meseleyi Minaya açacaktım.
Eğer kabul ederse tez vakte kadar düğün işini tamamlardim.
Kabul etmese neler olacağını düşünmek bile istemiyordum.
Çünkü canım çekiliyor gibi oluyor,nefes alamıyordum.

Çünkü Eslemin daha fazla acı çekmesine müsade edecek ne yüreğim nede kalbim var dı.

Küçüğüme baktıkça yüreğimde kor olmuş yangın dahada büyüyordu.

Mina'nin Allah sevgisi olduğunu biliyordum ve kabul edeceğinı bir nebze ona güvenıyordum.

Çünkü oda benim ve küçüğüm gibi Limansiz,yarım ve eksikti...

Hayat bizim bu aralarda karşılaşmamizi istediğyse vardı bi bildiği yada hayat değil bu olaylar tam bir kader di....

Eslemim küçükcük elerini boynuma,maviş gözlerimi gözlerime dikti ve

"Rüzgar abicim sen de annem gibi bırakıp gideceksın sandım."

Döşüme yatıp mavi'lerinden yaşlar akmaya başladı.