En Güzel İmtihanimsin .

44.Bölüm

Herkes senin ahlakina hayran ben gönlüne çünkü onu yaratana hayranım  ben...

Rüzgar'dan ;

Ha şu takım elbisenin üstünüde giyindimi tamam olacağım evet bugün ki  büyük gün için hazırım ama ben sizin için dünden bir kaç anı anlatacağım.
Hem ben rahatlayım şu gereksiz heyecanı atayım dur ya ne gereksizi gerekli olan ama sakınleşmem gerektiği gerçiği ile hemde bu gerçek ile savaş vermeyim.

Dünden ;

Hafıze annem ve babam gittikten evet artık onlar benimde annem babamdı daha erken diyenleri duyar gibiyim ama  şimdiden alışmam gerek demi sonradan zorlukl çekmeyim.
Neyse bunları geçelim gittikten sonra babam ile yanlız kaldık.

Tabii benim akıl sonradan çalıştigi için o anın heyecani ile tamam isteyelim dedimde hiçbir hazırlığımız yoktuki ne bi takım elbise ne bi çiçek ne de çikolata öyle elimiz boşmu gidecektik ya ben normal spor kıyafetler ile mi ? Gidecektım.

Sonra babamın karşisana oturup önemli bir konuşma yapacak gibi hafif bir öksürük ile konuşmaya başladım ;

"Babam biz insanlara iyi geleceğiz dedikte elimiz boşmu gideceğiz yada hasta yoklamaya giden teyzeler gibi küp şekerimi götürecegiz."

Babam kahkahayala.
Daim olur , hiç yüzünden eksik olmazdı  inşAllah.

"Ah deli oğlan ah.Mantık yürüt az bu yaştan sonra ben mi öğreteceğim sana."

Hala gülüyordu o güldükçe benim yüzümde ki sırtış artıyordu.

"Baba o kadar heycan varki mantık falan öldü.Şu an böbrek üstü bezim fazlaca çalışıyor."

Babam gülüşünü durdurup bana döndü baba 'lan' kelimesini sevmediği için hep len derdi ;

"Len sipa mağazalara giran mi ? Girdi hepsi batmış mi ? Yoksa."

Güldüm babam ya insanin yaslana bildiği babası olması ne kadar güzel ya,

"Eee baba onu biliyorum zaman yok anlamında şey ettim."

Babam şakadan sınır ile ;

"Şey etme Rüzgar git alışveriş et."

Imalı olmuştu yaw.

"Iyi hoşta babam hanı vakit."

Babam yüzüme baktı baktı ve baktı ;

"Evlilik aşkı öldürur diyorlar bizim oğlanda mantığı öldürdü hemde daha evlenmeden."

Bende babama baktım baktım ve baktım ;

"Babam cidden ne demek istediğini anlamıyorum "

Babam yüzünde bir gülümseme ile ;

"Bende seni anlamıyorum oğulda anlamış gibi yapıyoruz .
Diyorum ki zahmet olmazsa eğer kıymetlini kaldırıp alışverişe çıksan."

Tabii ki hayır. Seni bu kocaman pis kokulu ve yanlız yerde yanlız bırakamam babam.

"Olmaz."

Babam ise yukarı bakıp ya sabır deyip bana geri döndü ;

"Neden olmaz Rüzgar bey."

Yav babam ya nasıl bırakıyım seni bu yerde hadi bir şey olursa ben gidince vicdanım el vermiyor olursa ben gidince bir şey vicdan azabı ile ölürüm.

"Babam şu an hastanede olduğumuzu unutun isen hatırlatıyım burasi evde ki odan değil hastane odası hanı şu ilaç kokan yer ."

Babam kaşlarini çatıp gözlerini gözlerime dikti ;