En Güzel İmtihanimsin .

22.Bölüm

Değerli okuyucularım iyiki varsınız.
Eskiden olsa kitabımin okuyucu artsın diye çabalar yirtinirdim ama şimdi hiç umrumda değil çünkü Ben burada gerçek hayattki dostlarımdan daha iyi dostlar edindim yeni arkadaşliklar kurdum o yüzden iyiki böyle Dostlarim var iyiki varsınız Güzel okuyucularım.

Bu bölüm
9 yıllık dostum Beyzama gelsin.

Ve kapağı yapan tatlış okuyucum
@hayatlar_umutlar'a gelsin.

Hadi vakit kaybetmeden bölüm okumaya.

Rüzgar'dan

Gözlerimi araladığimda dışarıdan sizan güneş ışığı ile sabah olduğunu anlamıştım metalik demir şeyin üzerinden kalkıp,
Esnemeye başladım ve ben genleştikce,kuluç kalkan yerlerimden garip garip sesler geliyordu.
Canım acımiştı her yerim tutulmuştu.
Allahım bu günler nasıl geçecektı.
Kalbim bu günlere nasıl dayanacaktı,yüreğim kaldıra bilecek miydi?

Bu günler geçekti de bizden neler götürüp,neler getirecektı...
Daldığım düşüncelerden karnımdan gelen sesle birlikte düşüncelerimi acıktigim tarafa çektim.

Tam ne yapacağım düşünecek iken bir polis memuru yanıma gelip elinde ki metal tabağı yere bırakıp 'Afiyet olsun' diyip
Kaldığım demir parmaklıklar arkasında beni bırakıp gitti.

Karnım açtı ama yiyesim gelmedi çünkü aklıma Minagilde yediğim yemekler oturduğum masa geldi,
Sonra içmekte zorunlu olduğum ilaçlarım aklıma geldiği niye içtiğimi bilmediğim ama zorunlu olduğum ilaçlar için kendime güç vererek yemeye başladım.

Tatdi yoktu ama bunada şükürdü yemek bulamayan bir sürü insan vardı dünyada.
Karnımi duyurduktan sonra ilaçlarımi içip.
Alıştığim metal demir parçasınin üstüne oturdum,sırtımı duvara yaslayip,başımı arkaya atıp duvara yasladim ayağımı karnıma doğru çekip,
Düşünmeye başladım,
Hayatı'min ne kadar değiştini düşündüm,kendi kendime verdiğim sözleri tutamadığımı,
Ne demiştım ben ne sözler vermiştım.
'Annemden meleğimden başka kadını sevmem demiştım demi'
Ne olmuştu bu sözü yerle bir etmiştı
Tabii bu sözü yıkan pamuk kalpli yarım küçük hanım Minaydi.

Yana yüreğime su dökmüş,kalbimin yarım yerini doldurmuş,
Sıkışık kaldığım yanlızlık kuyusundan çekip almış,
En güzel imtihanim olmuş,
Kalbime dokunan ilk kadın olarak umut dolu yarınım olmuştu.
O benim herşeyim olmuştu bi an.
Bir anda girivermisti kalbime,anlayamamiştim nasıl sevmiştım ben onu...
Ama şunu iyi anlamiştım
Imtihanlar sen olunca güzelmiş yar,bak sen yoksun ne kadar ağırlık var kalbimde.

Bunları düşünürken kafamı yasladigim duvardan kaldırıp
Üzerime düşen gölgeye baktım,bakmamla gözlerinin altı çökmüş,omuzları düşük,gözü yaşlı babamı görmem bir olmuştu,

"Baba ! "

"Rüzgar !"

Derin bir nefes alarak konuşmasina devam etti.

"Oğlum.ne oldu.iyimisin.ve burada olduğunu bana ne zaman haber verecektın."

"Iyim babam.Sakın ol.Üzülme diye haber vermedim."

"Şimdi ne olacak."

Cidden şimdi ne olacaktı,verdiğim sözler hayaller yalan mi? Olacakti sevdiklerimde uzak bir yaşamı bekliyordu beni.
Hiçbir şey bilmiyordum bu sorununu cevabı sonsuzlukta saklı bir hazine kutusunun içindeydi.

"Bilmiyorum.Inan baba hiçbir şey bilmiyorum."

"Tamam Evlat sakın.Geçecek Evlat buda geçecek."