My Destiny is a Hashtags Hottie (Hashtags Fanfic story)

Chapter Six: Meeting His Family/ Heartbreak

Rimelyn's POV

"Kain na tayo." ani Tita Sheila. Lumapit na kami sa kanila. Umupo ako sa tabi ni Marc. Kasama namin ang parents niila, si Tito Mark at Tita Sheila. Si Ian at iyong baby boy nila, si Marcus.

"Eto, Rim. Iyang tinolang manok. Masarap iyan." si Tito Mark. Sumandok ito ng sabaw at inilagay sa bowl ko.

"Thank you po."

"Pa, tama na po iyan. Baka hindi iyan maubos ni Rim, eh." si Marc.

"Kuya naman. Minsan lang bumisita dito ang bisita mo, pinagsisilbihan lang namin." si Tita Sheila.

"Oo nga naman. Atsaka, okay lang naman kay Rim, eh. Diba, Rim?" si Tito Mark. Tumingin ito sakin.

"Ahh, oo po." sagot ko. I smiled.

"Oh, diba? Hayaan mo na kami." si Tita Sheila.

"Oo nga naman, kuya, Minsan kana nga lang magdala ng babae dito, eh." si Ian.

"Pinapahiya niyo naman ako, eh." si Marc. Tumingin ito sakin. Nahihiyang ngumiti ito.

"Sinusuportahan kalang namin." si Tito Mark. Bigla naman siyang napaubo.

"Okay ka lang?" I asked. He nodded at uminom ng tubig.

"Kuya naman kasi. Mag-ingat ka. May bisita tayo, eh. Nakakahiya." si Tita Sheila while rubbing his back.

"Hindi paba ako nakakahiya kanina pa?" I heard everyone laughed. Tumawa na din ako. Napatingin sakin si Marc."Pati ba naman ikaw, Rim?"

"Why? Tumatawa lang ako." natatawang sagot ko.

"Oo nga naman." si Ian. Nang matapos kaming kumain ay tumambay muna kami sa garahe nila. Kasama si Marcus.

"Pagpasensyahan mo na ang pamilya ko, ah? Sobrang kulit." aniya.

"Okay lang. Ang cute niyo nga, eh." habang nilalaro si Marcus. Tawa lang ito ng tawa.

"Mukhang gusto ko ni Marcus, ah?" tumingin ako sa kanya.

"Talaga?" tanong ko atsaka binuhat si Marcus. Umupo kaming tatlo sa pahabang upuan sa labas ng bahay nila.

"Oo. Hindi naman iyan tatawa ng ganyan kung hindi ka niya gusto." si Marc habang nilalaro si Marcus. Umuupo kasi si Marcus sa lap ko.

"Ang cute kasi ni Baby Marcus, eh." ako habang pinipisil ang pisngi ni Marcus.

"Ako naman ang magbuhat sa kanya." si Marc atsaka dahan-dahang knuha si Marcus sa akin. Nilalaro niya lang ito at nakikipaglaro din ako sa kanilang dalawa.

Ang cute nilang tingnang magkapatid. Ang sarap nilang pagmasdan. Parang father and son bonding. Mukhang handa na yata si Marc magka-baby. Gustong-gusto niya sa mga bata, eh. Tumayo na ako para magpaalam.

"Aalis kana?" tumayo na din si Marc. I nodded.

"Oo, eh." lumapit ako kay Marcus at hinalikan siya sa pisngi."Bye, Marcus. Kita nalang tayo ulit." hindi naman sinasadyang tumingin ako kay Mar. I surprises when I realized na sobrang lapit lang pala namin sa isa't-isa. Bigla akong napalayo at tumingin sa ibang direksiyon.

"Sorry."

"Okay lang." ako habang hindi tumitingin sa kanya.

"Gusto mo ba.. h-hatid na kita?" I shooked.

"Hindi na." kinuha ko ang sling bag ko.

"Hindi. Hatid na kita. Ian! Kunin mo nga sandali si Marcus dito. Ihahatid ko lang si Rim." tawag niya. Agad namang lumabas si Ian at agad kinarga si Marcus.

"Bye Marcus!" paalam ko. Lumabas na kami ng gate. Nadatnan namin sa labas ang mga fans niya.

"Hi, kuya Mccoy!" bati nila.

"Uy, dumalaw kayo?" si Marc.

"Namiss ka namin, eh."

"Ah, andali. Ihahatid ko muna siya. Pumasok muna kayo sa bahay. Babalik ako." si Marc. Tumango lang ang mga ito at tumalima na din.

"Palagi ba silang bumibisita dito?"

"Hindi naman. Basta may pahintulot lang namin." tumango-tango ako.

"Ahh, mabuti naman pala."

"Oo.. hm, Rim. Yung kanina. Hmm.." he sighed.

"Anong tungkol kanina?" tanong ko.

"K-kalimutan nalang natin iyong nangyari kanina. Baka kasi.." I nodded.

"Sure." tahimik lang kami pagkadating namin sa paradahan ng taxi. Hanggang sa makasakay na ako.

Kalimutan nalang natin iyong nangyari..

Tumulo ang luha ko. Grabe, sobrang sakit. Okay lang sana kung hindi na niya minention iyon pero iyong makalimutan? Pinahid ko ang luha ko. Kung hindi ko siya mahal, kakayanin ko. Pero, hindi eh. Mahal ko siya. Sobrang mahal. Ang ibig lang kasi nung sabihin, kalimutan ko na rin siya.

Nang makauwi ako ay agad akong pumunta ng kwarto ko. Pagod nako. Pagod na ko sa kakaasa sa taong hinding-hindi mahuhulog sakin. Kailangan ko nalang lumayo. Para hindi na ganito, hindi na ganitong nasasaktan ako. Dinial ko ang taong makakatulong sa aking makalimot.

(Hello, fiancee?

"Papayag na akong makipag-date sayo." I ended the call. Ito nalang ang natatanging paraan para tuluyan ko na siyang makalimutan. Eto nalang ang paraan para siya na mismo ang lumayo.

------

Next Chapter > Chapter Seven: Missing Her

P.S

Nagtataka siguro kayo kung bakit ang bilis lang? Kasi po, series po 'to. Series 1 po ang story ni McCoy then kasunod iyong ibang hashtags ( Hindi ko pa po kasi alam kung sino iyong isusunod ko ) Parang pocketbook po 'to, hahaha! Baka mga hanggang chapter 15, every series. Di po ako sure. Well, anyway. Thanks po sa pagsusubaybay. Hope you like it :)

Author