Karanlık Cennet

11. beni affet bu gece

Multide Mersa var. Iyi okumalaar:**

Mersa'dan
Gözlerimi açtığımda bir sandalyede oturuyordum. Ellerim ve ayaklarım bağlıydı. Başımda inanılmaz bir ağrı hissediyordum.
"Mert ne istiyorsun benden? Ha ne istiyorsun söylesene" diye tüm gücümle bağırdım. Hatta içimde kalan son güç kırıntılarıyla sesimi sert çıkarmaya çalışmıştım ama şu an deli gibi korkuyordum. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Sandalyenin arkasında bağlı olan ellerimde bir hareketlilik hissettim. Ardından güçsüz bir ses "Mersa korkma" Demir? O psikopat Demir'i niye getirmişti derdi benimle değil miydi?

''Demir iyiyim ben korkmuyorum başına kötü vurmuştu başın iyi mi canın yanıyor mu?" diye sıraladım sorularımı sanki canı yanıyor olsa bir şey yapabilecektim. O psikopat-Mert- Demir'i de benim arkama bağlamıştı sırt sırtaydık. Ellerimde bir sıcaklık hissettim Demir elimi tutmuştu. Şu an gerçekten korkmuyordum. Madem korkmuyordum kalbim neden daha da hızlı çarpıyordu? Bende Demir'in elini tuttum bağlı olan ellerimdeki iplerden mümkün olduğunca sanki birbirimizden güç alıyormuş gibiydik. Boş depoda bir alkış sesi yankılandı.

"Mert yetmedi mi yaptıkların ne istiyorsun bizden?" iğrenç bir şekilde sırıtarak konuşmaya başladı.
"Mersacım aslında benim derdim seninleydi. Bu delikanlıya şimdi yazık olacak ama yapabileceğim bir şey yok anlıyorsun beni değil mi?" dedi. Adeta bir ölüm sakinliği ile.
"Onu bırak onun bir suçu yok Mert lütfen yalvarıyorum ona zarar verme" dedim fakat bu kelimelerden sonra gözümden yaşlar yine akmaya başlamıştı. Bu sefer duyduğum ses Demir'e  aitti.
"Mersa korkma bir şey yapamaz bu piç bana sen sakin ol güzelim tamam mı? Korkma sakın bak bende burdayım." dedi. Tabii ona zaten sana zarar verecek diye korkuyorum aptal diyemedim.

Mert biraz öfkelenmişe benziyordu. "Bütün gün sizi takip ettim bakışlarınız birbirinize öyle farklıydı ki. Tam o anda senden nasıl intikam alacağımı buldum. Hemde bana yaptığın şekilde. Sevdiğinin ölümü izleyeceksin sende benim gibi. Acı çeke çeke ölecek gözünün önünde o zaman benim ne yaşadığımı anlayacaksın." dedi. Evet beni ablamı öldürmekle suçluyordu. Kısık sesimle konuştum.
"Ben yapmadım."
Gözlerinden ateş çıkıyordu sanki.

"Gördüm." dedi. Güçlükle daha sonra sesini yükselterek bağırmaya başladı.
"Gördüm o araba orada Afra'ya vururken benim sevdiğim kız yolda takla atarken gördüm. Seni kurtarmak uğruna öldü lan o. Senin yüzünden öldü senin gibi bir aptal yüzünden. Hayallerim vardı benim onunla ama gerçekleştiremeden ben daha onu öpemeden öldü ve bunun tüm suçlusu sensin anladın mı beni?" dediğinde gerçeklerle yüzleşmemek için bende bağırmaya başladım.

"Asıl aptal olan sensin" dedim alayla.
"Eğer böyle saçma sapan işler yapmasaydın ablamı saplantı olduğundan değil gerçekten
Aşık olduğundan sevseydin oda severdi. Mutlu olurdunuz. Ama sen sevmekten anlamayan psikopatın tekisin." dedim. Önce o mavi gözlerinden hüzün geçti ardansa ortalığı yakıp kavurabilecek kadar büyük bir ateşli öfke. Aslında söylediklerimde haklıydım. Mert yakışıklıydı sadece psikolojisi bozuktu.
Eğer düzgün birisi olsaydı kesinlikle ablamla çok mutlu olabilirlerdi.

Tam konuşacaktı fakat vazgeçti. Arkasını dönüp giderken söyledikleri kafamın içinde yankı yapmıştı.
"Sevdiğinle vedalaşman için on dakikan var on dakika sonra geldiğimde konuşmak için değil onun canını senin gözünün önünde almak için geleceğim."

Başlamadan bitmesi bu olsa gerekti. Peki bakışlarımızla ilgili söylediği gibi birbirimize aşık mıydık? Evet ben Demir'den hoşlanıyordum ama bu o kadar ileri gitmiş miydi? Peki ya o? Belki de benden hoşlanmıyordu.

Sevmiyordu demiyordum çünkü sevmesine ihtimal dahi vermiyordum. Belki de hoşlanmıyordu bile beni kullanmak için yanımdaydı bilemezdim. Tek bildiğim şey vardı oda benim git gide Demirin çekimine kapıldığımdı. Ben sessizce ağlarken Demir konuştu. "Mersa sana söylemek isteyip söyleyemediğim anlatmak isteyip anlayamadığım çok şey var.