Karanlık Cennet

19. Seni seviyorum Demir Aksoy

Başımı kaldırdığımda sırıtan bir Demir elbette bekliyordum fakat yanında kalçasını bile zor kapatacak kısa elbisesi ve doksan altmış doksan fiziğiyle taş gibi bir kız beklemiyordum. Arabasıyla ilgili kurduğu cümlenin karşılığı olarak;

''Ayağım takıldı sadece arabanla bir alakası yok'' dedim.

Yerden kalkmam için uzattığı elini es geçerek kendim kalktım. Yanındaki kızın ağzını yayarak konuşmasını beklerken aksine gayet düzgün ve samimi bir ses tonuyla ''Demir arkadaşınla beni tanıştırmayacak mısın?'' diye sorduğunda gözlerimi kırpıştırmakla yetindim.

''Mersa bu Ceylin. Ceylin bu da Mersa'' dedi Demir bıkkın bir ses tonuyla. Ardından Ceylin'e dönerek ''Oldu mu?'' dedi. Ceylin gülümseyerek elini uzattı. Bende zoraki bir şekilde olsa da gülümseyerek elini sıktım. Yolun kenarında olan muhabbetimizden sıkıldığım için ''ben gitsem iyi olur'' dedim. Ceylin'e de dönerek ''tanıştığımıza memnun oldum'' deyip konuşmalarına fırsat vermeden hızlı adımlarla uzaklaştım. Hayır yanı niye hep ben rezil oluyordum?  Bu Dünyaya rezil olmak için gelmiş tek insan ben olabilirdim.

Birilerine yine rezil olmamak için hızlı adımlarla yürümeye devam ettim. Yağmur kendi evlerine gittiği için artık yalnızdım. Evde film izlerim düşüncesiyle evin yakınındaki her zaman gittiğimiz markete girdim. Birkaç paket cips, kola, çikolata ve en sevdiğim yemek olan mantıdan da bir paket aldım elime. Kasaya geldiğimde biraz keyif yaparım diyerek beş altı tane kahve son olarak bir pakette sigara aldım.  Ücreti ödeyip çıktım. Kapıdan çıkmamla bunaltıcı sıcakla tekrar buluşmam bir oldu. Bir an önce eve gidip klimayı açıp film izlemenin hayalini kuruyordum. 

Eve geldim. Hemen üzerime şortlu pijama takımımı giydim. Klimayı açıp dizüstü bilgisayarımı da kucağıma alarak açtığım filmi izlemeye koyuldum. 

Aksiyon filmi olduğu için heyecandan başka bir şey hissetmemiştim filmde. Filmin bittiğini belirten yazıları görünce telefonu elime aldım saat sekize geliyordu ve ablamdan ses yoktu. İnsan bir haber verir sonuçta değil mi? Ablam yazısının üstüne dokunup ablamı aradım. Dördüncü çalıştan sonra açtığında ''nihayet Afra Hanım telefonlarıma cevap vermeye  tenezzül ettiniz!''  dedim sinirle bir şekilde. 

''Ne oldu canım bir şey mi oldu?'' diye sorduğunda delirmek üzereydim.

''Yok ablacım ne olsun ben keyfimden seni merak ediyorum ne yaparsın işte can sıkıntısı'' dedim.

''Beni niye merak ediyorsun ablacım Demir demedi mi bu gece Yaman ile kalacağımı?'' gözlerim büyüdü aldığım cevap karşısında Demir ne alaka?

''Abla ne Demir'i ne diyorsun sen?'' diye sordum.

''Canım, Demir evden çıkarken plan yaptığınızı dışarıya çıkacağınızı söyledi. Bende bir şey demedim Demir sana söyler diye'' dediğinde zil çaldı. 

''Tamam abla anladım ben sen kapat Demir geldi herhalde'' deyip telefonu kapattım.

Kapıya geldiğimde ilk önce '' kim o?'' dedim. Sonuçta ben her zaman rezil olma kapasitesine sahip bir kızdım şimdi başkası falan çıkar ona göre söveyim  değil mi ama? Demir'in ''Eben'' diye sesini duyduğumda ''siktir git Demir'' diye tısladım. 

''Mersa kapıyı açar mısın?'' aha işte yine rezil oldum! 

Ceylin'in tatlı sesine karşılık derin bir nefes alıp kapıyı açtım. Demir sağ tarafında Ceylin sol tarafında ise gözlerimi büyüterek baktığım resmen çıplak denecek bir kız vardı. Hayır yani meraktan düşünüyorum ''Allah'ım tamam büyüksün herkesi sınıyorsun yoksullukla ama şunları sınama lütfen'' dedim. Kızın üstünde göğüslerinin ancak  dörtte birini kapatacak boyutta bir kumaş parçası vardı. altında ise bir karışı geçmeyecek bir şort. Tek yaptığım üçüne de tek tek kaşlarımı kaldırarak bakmak oldu.