My guardian devil (voltooid)

Hoofdstuk 23: dakterras

Wat voorafging :

"Ik weet nog een mooi plekje. Kom je mee?" zegt Staf plots. "Ja" Dan begeleidt hij me naar zijn fiets. Ik ga weer achterop zitten en dan fiets hij een steegje binnen. Hij zei toch iets moois, waarom gaan we dan een steegje binnen?

------

p.o.v. Jessica

Plots valt er mij een ladder op. Staf loopt er recht heen. "Wil jij eerst gaan? Of ik? Ik weet dat je hoogtevrees hebt, maar je moet gewoon even meekomen. Je zal er geen spijt van krijgen!" "Oké, ga jij dan maar eerst" Hij klimt behendig de ladder op. Het lijkt alsof hij dit al meerdere malen gedaan heeft.

Als hij boven is zegt hij: "Kom maar naar boven Jessica. Ik hou de ladder vast." Ik klim de ladder op en ben ongeveer halverwege denk ik. Ik wil naar beneden kijken wanneer Staf zegt: "Niet naar beneden kijken, je bent net over de helft. Kijk naar mij. Dan ben je er sneller." Ik doe wat hij zegt en kijk naar hem. Als ik boven ben, helpt hij mij over de rand van het dak.

Wat ik dan zie verrast me. Ik zie een prieeltje met allemaal verschillende bloemen. Echt mooi. Er staan ook van die groene buxus plantjes. Er hangen lampjes en er staan lampen die zorgen voor een leuke sfeer. Ook bemerk ik op het einde van het dak, 2 stoeltjes met daartussen een tafeltje. Het zorgt echt voor een gezellige sfeer.

Ik denk dat mijn mond open stond want ik voel een vinger die mijn mond terug dicht duwt. "Je mond stond open." zegt Staf. "Ja dat kan, want ik vind het echt super mooi. Is dit trouwens van jou of staan we random op iemands dak?" "Dit gebouw was bezit van mijn ouders." "Hoezo was?" Hij negeert mijn vraag. Hij loopt naar de rand van het dak en gaat op een stoeltje zitten. "Vroeger kwam ik hiernaartoe om even tot rust te komen. Nu doe ik dat nog maar soms. Niemand weet van deze plek. Alleen ik. Jij nu ook." Ik weet niet goed wat ik hierop moet zeggen, dus zeg ik gewoon niks.

Ik ga op het stoeltje langs hem zitten en geniet van het uitzicht. "Dank je" zeg ik. "Waarvoor?" "Dat je jouw geheimplekje met me deelt. Dat moet dan toch wel echt diep uit jouw hart komen." "Zeker" Dan kijkt hij weer weg. Ik kijk op mijn horloge en merk dat het al half 1 is. Ik moet echt hoogdringend naar huis. "Staf vind je het goed als je me nu al naar huis brengt, anders worden mijn ouders misschien ongerust." zeg ik twijfelend. Waarom weet ik niet. Bang dat hij nee zegt ofzo.

"Ja is goed." Ik loop naar de ladder en klim eerst naar onder. Als ik beneden ben, komt Staf er ook al aan. We stappen op de fiets en rijden naar huis. Onderweg vraag ik: "Hou je eigenlijk van bijnamen?" "Hangt er vanaf wat voor bijnamen het zijn." "Ja ik bedoel eigenlijk de bijnamen die je gebruikt als je een relatie hebt met iemand." "Ja dat vind ik wel leuk eigenlijk maar niet niet zo die cliché bijnamen zoals schat." "Wat voor bijnamen dan wel?" vraag ik nieuwsgierig. "Ik kan geen voorbeeld geven. Ik vind dat ze spontaan moeten komen en niet al op voorhand gepland." zegt hij. "Eigenlijk heb je wel gelijk" "Jessica, je moet een ding onthouden: ik heb altijd gelijk." Ik laat een hand los en sla hem lichtjes op zijn schouder. Terwijl ik eikel mompel. "Dat hoorde ik" probeert hij intimiderend te zeggen ook al komt het niet zo over. We fietsen in stilte verder.

Wanneer we thuis aankomen, loopt hij nog even mee naar de deur. "Bedankt voor de fijne avond. Ik heb er echt van genoten." "Ik heb er ook van genoten. Moeten we vaker doen!" "Ik stem in" zeg ik. Ik had even geen zin om normaal te antwoorden.

p.o.v. Staf

Ze pakt haar sleutels en speelt er nog even mee. Ik ga voor haar staan en geef haar nog een kus. Ze opent de deur en gaat naar binnen. Net voor ze de deur sluit, wuift ze nog eens naar mij. Ik weet eigenlijk niet of ik er goed aan heb gedaan dat ik mijn geheimplekje met haar gedeeld heb. Misschien kan het ooit nog van pas komen. Ik wilde er eigenlijk nog mee wachten, maar het lukt me gewoon niet. Ik wil dat Jessica van mij is. Niet echt als een bezit maar ik wil niet dat andere jongens met haar flirten enzo. Ze moeten weten dat Jessica bezet is. Snel haal ik mijn gsm boven en bel haar.

"Dag Staf, waarom bel je?"

"Kan je aub even terug naar buiten komen?"

"Waarom?"

"Doe het maar gewoon. Het is belangrijk."

"Oke, ik kom eraan."

Even later gaat de deur open en komt Jessica naar buiten. Zou ik het vragen? Normaal doe ik dit soort dingen niet maar toch ga ik het doen.

"Staf wat is er?" "Jessica, als ik later terugkijk op mijn mooiste herinneringen, dan denk ik aan de dag dat mijn kinderen geboren werden, de dag dat ik trouwde en de dag dat ik jou ontmoette. Jessica, wil je mijn vriendin zijn?" Ik hoop maar dat ze instemt. Ik wil niet gefriendzoned worden. Daar kan ik niet mee leven. 

p.o.v. Jessica

"Natuurlijk wil ik dat" roep ik. Ik omhels hem en kus hem vol op de mond. Wat hou ik toch van deze jongen. 

------------------

Dag lieve lezertjes, 

Het spijt me dat ik nog maar zo weinig update. Na de examens zullen er terug wat meer komen momenteel heb ik het een beetje druk :( 

xxx Smiling_tomato