My guardian devil (voltooid)

Hoofdstuk 25: Naar huis

p.o.v. Jessica 

Ik word wakker door een hand die door mijn haar gaat. "Dag prinses, goed geslapen?" vraagt Staf. Wat is hij toch lief. "Buiten last van rugpijn wel ja. Heb jij trouwens geslapen?" zeg ik. "Niet echt veel, eigenlijk maar een beetje. Maar genoeg om dit moment met jou te koesteren." zegt hij. Oh zo schattig. "Haha weet ik toch." zegt hij. Oeps, zei ik het hardop?  "Zei ik het hardop?" "Jip" Ik begin een beetje te blozen. "Schattig" zegt hij. Hij pakt mijn kin vast en buigt zich naar voor. Ik overbrug het laatste stukje en kus hem. Onze kus wordt onderbroken door een kuch. 

p.o.v. Dylan 

Ik word wakker en het eerste wat ik zie zijn Staf en Jessica kussend op een stoel. Ik kuch even en ze kijken geschrikt op alsof ze betrapt zijn. Ik grinnik. "Goedemorgen tortelduifjes." zeg ik. "Goedemorgen spelbreker" zegt Jessica terug. Staf knikt gewoon. Ik knik terug. "Oeh Jessica op de teentjes getrapt omdat ik je momentje met je lover verstoorde." zeg ik spottend. Ik krijg een zacht klopje tegen mijn schouder terwijl ze al sissend "Dylan" zegt. 

"Ik merk dat je alweer bijna de oude bent Dyl, nice to know." zegt ze. Oioi wat is ze nu weer van plan? Snel zeg ik zo zielig mogelijk: "Ja maar ik heb nog wel veel pijn aan mijn neus en slaap." "Nice try Dyl maar het werkt niet bij mij. Trouwens die pijn ga je de volgende dagen ook nog hebben." Owh shit, ze heeft me door. "Oké sis, je hebt me door maar ik kon het toch altijd proberen he." 

De dokter komt binnen en zegt: "Ik heb goed nieuws voor u, meneer De Wilde. U mag het ziekenhuis vandaag verlaten omdat er geen complicaties zijn opgetreden. Wel moet u het rustig aan doen de volgende dagen. Goed veel rusten en dan bent u zo terug de oude." "Dank u dokter." 

Als de dokter de kamer verlaat zeg ik: "Zie wel sis, ik moet het rustig aan doen en je moet goed voor mij zorgen." "Ja het is al goed, zielenpoot." zegt ze. "Weten mams en paps al wat er gebeurt is?" vraag ik. "Ja ik heb hen gebeld toen jij lag te slapen. Daarna ben ik zelf in slaap gevallen." zegt ze. "Jullie ouders zijn nog geweest maar jullie lagen beiden te slapen. Ik weet niet of het aan mij is om te zeggen, maar ik ga het toch doen. Het is belangrijk." zegt Staf. "Ja zeg gewoon dude." zeg ik. 

Dan vervolgt hij:"Toen je ouders hier waren, werd jullie moeder ineens lijkbleek en kon niet meer op haar benen staan. Toen ik ernaar vroeg, zei ze dat ze gewoon moe was maar daar leek het niet echt op. Ik weet niet wat het is maar ik ben best bezorgd daarmee dat ik het zeg." Ik ben er even stil van. Als er iets met mams was, had ze het toch al lang gezegd niet? Het zou wel kunnen dat ze oververmoeid is want ze zijn de laatste tijd vaak op zakenreis. Allée, dat zeggen ze toch. Maar ik zou niet weten waarom ze daarover zouden liegen. 

***

p.o.v. Jessica 

"Dyl, doe je kleren aan, kunnen we naar huis." "Rustig sis, er is geen haast hé. We hebben alle tijd." zegt hij. "Dyl, je weet dat ik ziekenhuizen haat, dus kom.""Oké chill. Ik kom al. Wie gaat er trouwens rijden? Want ik mag nog niet hé." "Ik zal wel rijden, als dat mag van jullie." zegt Staf. "Van mij mag het, want je hebt al bewezen dat je het kan." zegt Dylan. "Van mij mag je ook schat, ik vertrouw je." zeg ik. 

p.o.v. Staf 

Dat zou ze beter niet doen, mij vertrouwen. Als ze erachter komt wie ik echt ben, mag ik haar wel vergeten. Dat wil ik absoluut niet. "Oké" zeg ik dan maar. "Ik zal even een rolstoel gaan halen, dan moet je niet zo ver lopen." zeg ik. "Dank je schat." zegt Jessica en geeft me nog een snelle zoen. 

p.o.v. Dylan 

Ik weet niet wat het is, maar ik heb de hele tijd het gevoel dat Staf iets verbergt. Wat weet ik niet, maar ik denk niet dat het iets is waar ik blij mee ga zijn. Anders zou hij het allang hebben gezegd. Komaan, hij is nog niet eens 18 jaar en kan al met de auto rijden. Dat is niet normaal he. Ik zal er eens naar vragen. Als Jessica er niet bij is natuurlijk. 

Jessica duwt me voort terwijl ik in de rolstoel zit. Ik denk wel dat ik het wandelen aankan maar ik mag niet van Jessica. Soms kan ze ook zo bezorgd zijn. Best wel lief. Als we bij de auto aankomen zeg ik: "Jess, wil jij de rolstoel terugbrengen?" "Natuurlijk Dyl." zegt ze. Als ze wegloopt grijp ik mijn kans om het hem te vragen. 

"Staf?" "Ja." "Moet je mij iets vertellen?" vraag ik met een boze ondertoon. "Niet dat ik weet." zegt hij onschuldig. "Komaan Staf, waarom kan je anders met de auto rijden?!" zeg ik toch wel een beetje boos." Rustig Dylan! Je moet je inhouden, anders kom je het nooit te weten. " zeg ik in mezelf.  "Ten eerste Dylan, dat zijn jouw zaken niet dus blijf eruit, maar als je het zo graag wilt weten. Ik moest het kunnen van mijn ouders. Waarom weet ik niet." Langs de ene kant geloof ik het wel maar langs de andere ook weer niet. Ik vind het nogal raar dat hij niet weet waarom hij het moet kunnen. 

"Jongens, wat is dat hier allemaal? Ik ben even weg en jullie zitten alweer te kibbelen!" zegt Jessica op een boze toon. "Sorry" zeggen Staf en ik in koor. "Jullie kunnen maar best overeenkomen als ik jullie was want anders gaat jullie toekomst echt geen lachertje zijn." zegt ze dan alweer wat rustiger. Ach ja, gelijk heeft ze wel, maar ik ga het toch moeilijk hebben om hem te kunnen vertrouwen. "Ik weet het zus, ik ga mijn best doen" zeg ik. Staf zegt niets. Waarom zegt hij nu weer niets. "Stap in, dan kunnen jullie naar huis." zegt Staf. We gehoorzamen en stappen in. Dan rijden we in stilte naar huis. Ik moet toegeven, hij kan het! 

Als we thuis zijn zeg ik: "Thanks. Wil je misschien even blijven?" "Ja, zou ik wel leuk vinden." zegt hij. We gaan binnen en Staf en Jessica begeven zich naar boven. Misschien is dat ook wel goed, want ik weet niet of ik nog lang op zijn kop zou kunnen kijken zonder boos te worden....

Ik loop door naar de keuken en zie mams. "Hoi mam, alles goed? Je ziet een beetje bleek." "Ja jongen, ik ben gewoon een beetje moe." Dan zakt ze in elkaar...

--------------

Hoi lezertjes,

Ik kon het niet over mijn hart krijgen om niet te updaten dus hier is een stukje ;)

Staf is zo geheimzinnig. Iemand een idee wat er met hem is? Wat zou er met de mama aan de hand zijn? 

xxx smiling_tomato