My guardian devil (voltooid)

Hoofdstuk 33: de ontvoering

p.o.v. Jessica 

Ik probeer mijn ogen open te doen maar door het felle licht knijp ik ze terug dicht. Als ik ze opnieuw probeer te openen is alles eerst een beetje wazig. Als het beeld weer scherp word merk ik dat ik in een busje zit. Ik voel iets aan mijn haar en wil mijn hand naar boven brengen maar het lukt niet. Ik zit vast met een ketting. Ik probeer ze los te rukken ook al weet ik dat het totaal geen zin heeft. 

Dan zegt een stem die ik uit de duizenden ken: "Lekker geslapen, schat?" Ik kijk hem boos aan. "What the fuck doe ik in een rijdende bestelwagen terwijl mijn handen en voeten vastgeketend zijn met kettingen?!." roep ik boos. Het enige wat hij doet is lachen. Urghhh wat haat ik die lach. Als ik niet vast zat dan weet ik niet hoe hij eruit zou zien. Ik kijk hem boos aan. "Wat is er schat bevalt het uitzicht je niet" "URGGGGG" zeg ik terwijl ik mijn hoofd naar de andere kant richt zodat ik zijn lelijke kop niet meer moet zien. Hij is niet lelijk maar door deze situatie krijgt hij gewoon een lelijke kop.

"Kijk me aan" zegt hij dreigend. "Of anders?" daag ik hem uit. Nog steeds kijk ik hem niet aan. Ik denk dat als ik nu zijn kop zie, ik moet overgeven. "Anders zal je het je beklagen." zegt hij dreigend. Nog steeds kijk ik niet. Ik word ruw bij mijn kin gegrepen. Ik knijp mijn ogen dicht omdat ik hem absoluut niet wil aankijken. "Open je ogen!" nog steeds houd ik ze dicht. "Oké je hebt er zelf om gevraagd. Ik was van plan om je vandaag met rust te laten maar zo te zien zie jij het anders." Dan voel ik een harde klap op mijn hoofd. Ik open even mijn ogen, zie alles draaien en val als een patattenzak ineen...

p.o.v. ontvoerder

Dit wil ik haar eigenlijk niet aandoen maar het moet. Ik kan niet anders. Ze is in gevaar bij hem. Eigenlijk mocht ze niet wakker worden maar dat is dus mislukt. Waarschijnlijk te weinig van dat spul gebruikt. Ik sla haar en ze zakt ineen voor zover het kan. Er loopt een straaltje bloed langs haar wang naar beneden. Ik bekijk haar gezicht en ik zie dat het bloed afkomstig is van de plaats waar ik haar heb geslagen. Ik bekijk de wonde en zie dat het niet zo erg is. 

We moeten nog een tiental minuten rijden voordat we aankomen bij mijn onderduikadres. Een echt onderduikadres is het niet maar bijna niemand weet van het bestaan van mijn villa. Dat is natuurlijk ook de bedoeling. 

Ondertussen rijden we het bos in waar mijn villa zich bevindt. Langzamerhand komt mijn villa in beeld. Ik maak haar kettingen los en als het busje tot stilstand komt, neem ik haar op in bruidsstijl. Wow ze is precies zo licht als een veertje. Ik breng haar naar binnen. Iemand opent de deur voor mij en ik draag haar naar binnen. Ik loop de gang door, draai de hoek om en loop de trap op naar boven. De 4de deur aan de rechterkant open ik. Ik heb deze kamer klaargemaakt voor haar. Het dekbed van het tweepersoonsbed dat in de kamer staat, heb ik al opengeslagen. Ik leg haar voorzichtig neer alsof ze iets breekbaar is en sla het deken terug dicht. Ik verlaat de kamer en doe hem op slot.

p.o.v. Jessica 

Ik open mijn ogen en een steek schiet door mijn hoofd heen. Ik sluit mijn ogen en grijp met mijn hand naar mijn hoofd. Een kreun verlaat mijn mond. Ik open mijn ogen en merk dat ik niet in mijn kamer lig. Dan stromen de gebeurtenissen mijn hoofd binnen. Ik sla het deken van mijn lichaam en stap uit bed. Ik loop richting de deur en probeer hem open te krijgen, maar tot mijn spijt is hij op slot. Ik bonk op de deur maar er komt geen reactie. SHIT!!!

Ik draai me om en laat me zakken tegen de deur en krop me op tot een bolletje. De gedachten van Dries die me komt redden, geeft me hoop maar ook wanhoop want is dries wel heelhuids uit de handen van die kerels gebleven? Ik wil niet het armzalig meisje zijn dat altijd gered moet worden uit de handen van de slechteriken. Langzaam sta ik op. Ik loop naar de deur toe, open hem voorzichtig. Mijn ogen verkennen de badkamer. Ik loop naar de kastjes toe en open ze. Er liggen wat handdoeken en badspullen maar dan valt mijn oog op de make-up die tegen de rand aan ligt. Waarom ligt hier überhaupt zelfs make-up? Ik verlaat de badkamer en bemerk een kast met boeken. Ik bekijk ze en neem er eentje uit. Ik nestel mij op bed en begin te lezen. Na lange tijd val ik in slaap.

Ik word gewekt door kleine kusjes in mijn nek. Ik zeg al lachend: "Staf niet doen." Abrupt open ik mijn ogen als ik doorheb dat het Staf niet kan zijn. Ik kijk in het grijnzend gezicht van mijn ontvoerder. Maar in zijn ogen is ook een sprankeltje jaloezie te zien. Waarom is hij jaloers? Ik kan beter mijn mond houden denk ik. Dus ik zwijg.

"Ik heb wat eten voor je meegebracht." zegt hij. "En hoe weet ik zeker dat je er niets in hebt gedaan?" vraag ik wantrouwig. "Dat weet je niet." zegt hij droog. Dan neemt hij een hapje van mijn spaghetti en zegt: "Zie er zit niks in." Ik knik. Misschien moet ik toch maar iets eten, gewoon om op krachten te komen. Het kan geen kwaad. Ik eet de spaghetti op en geef het bord terug aan hem. Ik pers er nog een bedankje uit. Dan loopt hij weg en doet de deur terug op slot.

Mooi, hier zit ik dan. Opgesloten god weet waar en ik weet nog niet eens waarom. Als ik er überhaupt zelfs ooit achterkom. Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat er niks ergs gaat gebeuren en Staf me komt halen. 

-----

Wie zou de ontvoerder zijn? Wat denk je dat er gaat gebeuren? 

xxx Smiling_tomato