My guardian devil (voltooid)

Hoofdstuk 24: Fight

p.o.v. Jessica

Ik voel me nog steeds super gelukkig dat ik samen ben met Staf, maar vandaag ben ik met een naar gevoel in mijn buik opgestaan. Het gevoel dat er iets gaat gebeuren wat ik niet zo leuk ga vinden. Ik hoop maar dat mijn gevoel fout is.

Ik pak mijn fiets en rij samen met Hannah naar school. Momenteel is het laatste uur aangebroken en er is nog steeds niet gebeurd. Mijn voorgevoel zal dan wel fout geweest zijn zeker. De bel van het laatste uur gaat. Ik pak mijn spullen bijeen en loop samen met Hannah de klas uit.

p.o.v. Oliver

Ondertussen heb ik Jessica's vertrouwen kunnen winnen. Zeker na het feestje. Nu ik haar vertrouwen heb gewonnen, is het tijd om Dylan eens terug te pakken. Dit is nog maar het voorproefje.. Haar grote, beschermende broer. Het zal haar een lesje leren. Net voor de laatste bel gaat, loop ik de klas uit. Ik hoor de leerkracht nog wat roepen maar negeer het. Ik loop naar de klas waar Dylan les heeft. De bel gaat en Dylan loopt naar buiten.

Ik loop naar hem toe en druk hem tegen de muur. Hij kijkt me boos aan. Dan voel ik een vuist tegen mijn kaak. Ik word woedend. Ik sla hem op zijn neus. Ik hoor bot kraken. Juust tegoei. De mensen die nu in de gang stromen,komen rondom ons staan en roepen "fight fight fight". Ik grijns

p.o.v. Jessica

De mensen in de gangen troepen samen en roepen "fight fight fight".Wat is hier aan de hand? Ik zie Hannah raar kijken. Ik probeer me door de massa te wringen. Hannah heb ik ondertussen achtergelaten. Ik wring me naar voor om te kijken wie aan het vechten is. Wat ik dan zie, doet mijn spieren verstijven. Ik zie Dylan en Oliver vechten. Oliver slaat Dylan op zijn neus. Ik hoor vanalles kraken. Dylan kijkt woedend. Oh nee, dit is foute boel. Ik moet iets doen, voor Oliver mijn broer ineenslaat. Mijn broer heft zijn knie omhoog. Je kan al raden waarheen he, hij heeft het van mij geleerd. Dit is toch wel de move van 'De Wilde'. Nee eigenlijk van mijn broer en ik maar ik maak er van De Wilde. Ik ben fier op hem. Ik zie Dylan grijnzen omdat hij fier is om wat hij gedaan heeft. Die grijns verdwijnt al snel want Oliver slaagt hem net met zijn vuist op zijn slaap. Ik zie mijn broer ineenzakken. Shit shit shit.Oliver grijnst en verdwijnt.

p.o.v. Staf

Ik heb gezien wat er gebeurt is. Waarschijnlijk is Dylan gewoon bewusteloos maar ik snap dat het voor Jessica heel angstaanjagend is. Samen met Maarten wring ik mij door de massa naar Jessica. Maarten is wel chill en ik heb samen met hem EHBO-cursus gevolgd. Dus kan goed van pas komen.

p.o.v. Jessica

Ik kom eindelijk tot realiteit en loop naar Dylan toe. Ik klop tegen zijn wang en zeg: "Dylan, hoor je mij?" Geen antwoord. Ik probeer het nog enkele keren maar nog steeds geen antwoord. Dan duikt Staf op uit de massa. Hij kijkt een beetje geschrokken. Hij loopt naar mij toe samen met nog een jongen. Ik herken hem maar ik weet niet hoe hij noemt. Dat is nu even bijzaak. Het belangrijkste is mijn broer op dit moment. Staf en die andere jongen heffen Dylan op en lopen de school uit. Ik loop achter hen aan.

"Jessica, kan je aub even de sleutels van zijn auto geven?" zegt Staf. "ja natuurlijk." Ik pak de sleutels uit Dylans zak. "Weet je toevallig waar zijn auto staat?" Ik begeleid hen naar de auto. "Wie rijdt er eigenlijk want niemand van jullie heeft rijbewijs." zeg ik toch wel een beetje nieuwsgierig. "Ik" zegt Staf droog. "Maar je hebt geen rijbewijs Staf hoe ga je dat doen. We moeten wel levend in het ziekenhuis aankomen he." zeg ik. "Jessica, stop met die vragen. Er is nog veel dat je niet van mij weet."

p.o.v. Staf

Waarom zei ik dat nu weer? Soms ben ik ook wel echt dom hé. Ik zie haar raar kijken. Nu is het het moment niet voor een uitleg. "Maarten en Jessica, leg Dylan op de achterbank. Maarten blijf jij bij Dylan op de achterbank" zeg ik bevelend. Maarten knikt. Ik stap aan de bestuurderskant in en start de motor. Ik rij de parking van school af en scheur door de straten, ontwijk behendig de auto's om zo snel mogelijk het ziekenhuis te bereiken. We zijn er bijna als Dylan terug bij bewustzijn komt, maar Maarten houdt hem onder controle.

We bereiken het ziekenhuis en hij wordt direct naar spoed gebracht. Wij moeten wachten in de wachtkamer. Ik merk dat Jessica het niet meer lang gaat volhouden. Ik sta op en zoek de eerste de beste dokter en vraag naar Dylan. Wanneer hij zijn uitleg gedaan heeft, snel ik naar Jessica om het te vertellen. "Jessica, je broer ligt in kamer 216. Zijn neus is gebroken maar voor de rest heeft hij geen ernstige verwon..." De rest hoort ze niet want ze rent de wachtkamer uit. Ik stuur Jessica een bericht.

Jess, ik ben even Maarten naar huis brengen. Ben zometeen terug.ly xxx

Ik verwacht eigenlijk niks terug te krijgen maar hoop er toch stiekem op.

p.o.v. Jessica

Ik loop de kamer van mijn broer binnen. Wanneer hij doorheeft dat er iemand de kamer binnenkomt, draait hij zijn hoofd. Als hij mij ziet glimlacht hij maar stopt al snel. "auch mijn neus." "Die is ook gebroken he slimpie." zeg ik toch een beetje lachend. "Hoe zie ik eruit? Nog altijd even knap?" zegt hij. "Dylan serieus?" hij knikt. "Buiten je blauw oog en blauwe kaak en je gebroken neus niet te vergeten, zie je er nog hetzelfde uit ja" zeg ik.

"Wat is er eigenlijk gebeurd. Hoe ben ik hier gekomen." vraagt hij. "Weet je het niet meer?" vraag ik. "Nope" "Om een lang verhaal kort te maken, Oliver heeft je in elkaar geslagen maar je hebt hem wel een knietje gegeven. Daarna heeft hij je bewusteloos geslagen. Staf heeft ons gebracht." Hij grinnikt even."Hoe dan? Hij heeft geen rijbewijs en met welke auto?" Ik aarzel even. "Met jouw auto en hoe weet ik eigenlijk ook niet. Doet er ook niet toe, wat er wel toe doet is dat alles oké met je is." zeg ik. Stiekem vraag ik me wel af hoe het kan maar laat het even rusten.

"Rust nog maar even, dan genees je sneller." zeg ik net zoals mama zou zeggen. Hij gehoorzaamt en doet zijn ogen dicht. Even later zwaait de deur open en komt staf naar binnen. Ik leg mijn vinger op mijn mond zodat hij weet dat hij stil moet zijn. Hij komt stilletjes naar mij toe. "Sta je even op?" vraagt hij. Ik doe wat hij zegt en sta op. Hij gaat op mijn stoel zitten en trekt mij op zijn schoot. "Dank je voor de goede zorgen" fluister ik in zijn oor. "Graag gedaan prinses." Als dank druk ik nog even mijn lippen op de zijne. Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en word rustig door zijn hartslag. Stilaan vallen mijn ogen dicht.

------------------------
Hey lezertjes

Ik weet niet of ik de komende twee weken ga updaten😔 Ik moet namelijk leren voor de examens. Het spijt me heel erg 😔
Voor degene die ook examens hebben: VEEL SUCCES ERMEE! Zet 'm op 🤗

Xxx smiling_tomato