Possessive Playboy Book 1 (Completed) UNDER MAJOR EDITING

Chapter 25 - Cheer Up

CHAPTER 25 - Cheer up

Keil's POV

"Keil! Oh my God! What Happened? Why are you absent kanina?" hinakawan ni Kayleigh ang kamay ko.

"Don't touch me!" madiin kong sabi sa kanya sabay bawi sa kamay ko. Hindi ko alam but I really feel incomplete now. After what Chelsea did I don't know how to act. Damn! Babae lang yan Keil. Babae lang na pinaglalaruan mo lang.

"Keil! What kind of attitude is that?! Kanina ka pa hinihitay ni Kayleigh. Wag kang bastos." Tiningnan ko lang si Kayleigh na nakayuko sa harap ko.

So?

"As if I care."

"Keil! Hindi kita pinalaki ng ganyan! Gumalang ka sa babae." Hinawakan niya ako sa neckline ng damit ko. Susuntukin niya ako? I don't care.

"Bakit Dad? Si mommy ba. Ginalang mo pero ginago ka!" Dapat ba igalang ang mga babaing tulad niya-"

Masalampak akong napaupo sa sahig ng suntukin niya ko. I dont know. I dont fucking why I suddenly bring her up. Maybe it's because galit sa isang babae ngayon kaya damay damay na.

"She has nothing to do with this, Keil!" Sinalubong ko ang galit niyang titig sa akin. But I really dont care.

"Tito tama na ho." Inawat siya ni Kayleigh.

Tsk! Pinunasa ko ang dugo mula sa pumutok kong labi. Tinalikuran ko na sila at akmang aakyat na ng hagdan ng narinig ko ang boses ng babaing kinamumuhian at kinasusuklaman ko sa buong mundo.

"Anak.." kinuyom ko ang mga kamay ko. I gritted my teeth.

What the hell is she doing here? Hindi ko siya nilingon. Umakyat na ako ng hagdan. Narinig kong sumigaw ang dady pero hindi ko siya sinagot. I dont fuclimg care about them. Pagod na pagod na ako. Bakit sunod-sunod pa?

Nang makapasok na ako ng kwarto matamlay kong inihiga ang pagod na pagod kong katawan sa kama. I can't cry. Sa subrang sakit ng nararamdaman ko hindi ko na alam kung paano ang umiyak.

*TOK TOK*

"Can I come in?" narinig kong sabi niya. Hindi ako kumibo. Nakatingin lang ako sa kisame. Naramdaman kong tumabi siya sa akin.

"Keil, may probema ba?" she's ate Hailey. Dalawang taon lang ang tanda niya sa akin. Kaya super close kami niyan. May isa pa kaming kapatid. Si Kuya Xaver. Ang panganay. At si Sean ang bunso, my mom's son sa foreigner niyang asawa.

"Nothing." Tipid kong sagot.

"Kapatid mo ako. Kaya alam kong may problema ka. Dahil ba to sa biglang pagbalik ni mama?"

Yeah right. Bumalik na siya. Kung kaylan malalaki na kami. Kung kaylan hindi na namin kailangan ng ina.

"Nah. It's not about her. It's about.." Sheyt lang. Ang sakit. Ni hindi ko na halos mabanggit ang pangalan niya. "..about Chelsea."

"Did.. did she rejected you?"

Hindi ako sumagot. I just hug her. Hindi ko na alam ang sasabihin ko. Hindi ko na alam kung ano ang nararamdaman ko. How disastrous am I? Naramdaman ko naman niyakap niya ako pabalik. Ilang minute din akong umiyak sa balikat niya.

"I like her. No. I love her. I really do. Pero bakit ganun? Kung sino pa ang taong nagmamahal sila pa ang madalas masaktan?"

"Pag kasi nagmahal ka, whether you like it or not masasaktan at masasaktan ka talaga. Pero, susukuan mo na lang ba siya ng ganun kadali?"

Susuko naba ako? "Pero ate, masakit na masyado. I did all my best. Ginawa ko na lahat. Pero bakit? Parang kulang pa din?"

"Hindi kulang Keil. Baka hindi lang pa talaga sapat ang mga ginagawa mo to make her stay. Why dont you try again? Win her back."

Hindi na ako sumagot. Susubok pa ba ako? Susugal pa ako? Makakaya ko pa bang masaktan?

"If you need someone to talk to, I'm always available. Cheer up!" sabi niya saka ngumiti.

Tumango lang ako sa kanya. Hindi mo na ulit ako masasaktan Chelsea. Kasi sisiguraduhin kong magsisisi kang si Jade ang pinili mo.

Chelsea's POV

"Thank you Chelsea.." nilingon ko si Jade.

"Wala 'yun. Basta pahinga ka lang. Baka bukas wala na yan." Nginitian ko siya. "Sige Jade. Mauna na ako. Medyo gumagabi na din eh. "

Magtataxi na lang sana ako pero nag-offer siya ipahatid na lang ako sa driver nila. Pagdating ko sa unit ko, nagulat ako ng may biglang tumahol.

Hindi ko alam kung bakit biglang tumulo 'yung luha ko. Hinatid ni Keil 'yung mga aso dito sa unit ko.

May isang card na nakalagay sa lamesa sa ibabaw ng kanilang kulungan.

"Future wife, ay hindi na pala kita pwdeng tawaging ganun. Kay Jade kana eh. The moment you turn your back at me nawalan na ako ng karapatan sayo. Nakakatawa. Tig-isa pa naman sa tayo sa mga puppies na yan. Para kunyari tayo 'yung mommy and daddy nila. Pero hanggang dreams na lang 'yun. Sayo na sila. Hindi ko na kailangan ng isang bagay na magpapaalala pa sayo. I had enough. Hope you're happy with you decisions."

Keil

Nakita kong mejo kumalat 'yung tinta sa bandang hulihan ng kanyang sulat. Umiyak ba siya?

God! Ang tanga ko!! Sobrang tanga ko!! Pinakawalan ko ang taong sobra akong minahal at ang taong unti-unti ko na din palang minamahal.

Niyakap ko na lamang 'yung sulat ni Keil habang umiiyak.

*Hi!! FROM THIS CHAPTER ONWARDS, MEDYO SERYUSO NA PO SIYA. KAUNTI NA LANG 'YUNG COMEDY AT MEDYO LALALIM NA PO 'YUNG STORY. BRACE YOURSELF FOR TOO MUCH HEARTACHES COMING. THANK YOU SOOO MUCH!