Possessive Playboy Book 1 (Completed) UNDER MAJOR EDITING

Chapter 31 - Sean

CHAPTER 31 - Sean

Nagising ako na sobrang sakit ng ulo ko. Ano bang nangyari kagabi? Wala akong malala. Buti na lang walang pasok ngayon.

Bumangon ako na hinihilot ang ulo ko. Pagdilat ko bumungad agad sa akin ang black and white stripes na wallpaper. Sa gilid naman set ng drums.

Huh? Kaylan pa naging black and white ang unit ko? Saka hindi naman ako mahilig sa drums bakit—

"Gising ka na pala."

"Ahhhhhhhh!! Sino ka?? Bakit ka nakapasok sa bahay ko?? Magnanakaw ka no??" nilingon niya kung may tao sa likuran niya.

"Excuse me? Me?" inosenting tanong niya. Maya maya pa ay lumapit siya sa akin. Nakapamulsa siya. Pagkatapos ay tumayo sa harap ko.

"W-wag. Wag kang lalapit. Ipopokpok ko 'to sayo- teka! Bakit may ganito nito dito??"

"Stupid! You're in my unit. I don't know where I should bring you. After confessing your feelings last night, you passed out."

Natigilan ako. What?

"Do you really love my brother?" nakatingin lang siya sa akin with his cold eyes.

"Brother?"

"Keil."

Matagal bago ko naproseso ang sinabi niya.

Napatayo ako. "KAPATID KA NI KEIL?!!" sigaw ko sa kanya habang na katuro sa kanya.

"Unfortunately." Ano yung nakita ko sa mata niya? Galit o lungkot?

"Kaya pala magkamukha kayo."

"Hindi kami magkamukha." Aww. Cute. Nagtagalog siya.

"Pffftt! Hahahah."

"The hell with you! What's funny?"

"Halata namang hindi ka marunong magtalog eh. 'Wag mo nang pilitin. Feelingero."

"Watever." Napagiti ako. Bakit ba ang gaan ng loob ko sa lalaking ito.

"Magkamukha kayo."

"We're not."

"Magkamukha kaya. Para nga kayong kambal eh."

Tinginan niya ako ng masakit. I feel shiver in my body.

"Fine! D na kayo magkamukha."

"Seems like you're okay already. You may now get your ass out of my unit." Sabi niya saka tumalikod na at lumabas ng kwarto.

Napanganga ako. Mas hard to kaysa sa kapatid niya. Tse!

Pagkatapos kong mag-ayos ng sarili ay lumabas na ako at hinanap siya.

Nakita ko siya sa sofa. Nakapikit ang mata. Nakasalpak ang puting headset nito sa kanyang tenga. Hindi ko namalayang nakalapit na pala ako sa kanya. Napangiti ako habang nakatingin sa kanya.

"Didn't your mother told you that staring while someone is sleeping is rude?" bigla siyang dumilat at tumayo. Nilagpasan niya lang akong nakatayo.

Pumatak bigla ang luha ko. Naalala ko si .. Jade.

"You're crying?" pinunasan ko 'yung luha ko saka hinarap siya.

"Hindi. Napuwing ang ako." Pagdadahilan ko.

"Let's go then." Huh?

"Where to?" Awtsu. Napapaenglish na ako. Ano ba yan?

"Ihahatid kita." Gusto kong tumawa pero baka masungitan lang ako kaya I just smile.

Habang nasa byahe kami hindi ako nabored. Kahit bored siya kausap.

"Ilang taon kana?"

"17."

"Mas matanda ka pala sa akin ng isang taon." Hindi siya kumibo.

"Ano nga pala pangalan mo??"

"Sean."

"Aha! Ikaw yung tumulong sa akin dati?? Naringi kong tinawag ka ni Macey eh." Tumango lang siya. Boring.

"Sean ano pala?"

"Sean Andrie."

"Full name?"

"Sean. Sean Andrie Anderson."

"Teka! Anderson? Hindi Montero? Diba magkapatid kayo—"

"I was born and raised in Australia. I was my mom's mistake. That's what she keeps on saying. An Australian guy gets her pregnant. They we're fine back then even if they were not married. Not until that bastard knew about my mom's past. He left her. He left us. And I don't need him. I don't need them both. My mom decided to go back here. It is when I meet them all."

Hindi ko napigilang mapaiyak. Ang hirap hirap ng pinagdaanan niya. Gusto kong maawa sa kanya.

"Stop crying. You look like shrek."

"Tse."

Madami pa kaming pinag-usapan. Pero ni minsan hindi ko pa siya nakitang ngumiti.

Habang nasa elevator kami panay ang tawa ko pero siya seryuso lang. kaasar! Mukha na akong baliw!!

Pagdating namin sa unit ko nagulat ako ng makita si Keil na nakasandal sa pinto. Nakapamulsa habang may lollipop sa bibig.

"Keil! A-anong ginagawa mo dito?!" natatarantang tanong ko. Seryuso siyang nakatitig. Hindi sa akin kundi kay Sean.

"Bro." narinig kong sabi ni Sean.

Randam ko ang tensyo sa pagitan nilang dalawa.

"We're supposed to do our research paper. But seems like youre kinda busy now."

"Ahh. Ano. Hindi naman masya-"

"Yeah. We're busy." Hinapit ako ni Sean papalapit sa kanya. "In fact we have a date later. So if you would mind, please excuse us."

Naglakad na papuntang pintuan si Sean habang nasa beywang ko pa din ang kanyang kamay. Ano bang pinagsasab nito?

Bago ako makapasok ng unit narinig kong bumulong si Keil. "Ibang klase ka talaga. Pati kapatid ko pinatos mo!"

Hindi ko alam ang mararamdaman ko habang sinusundan ng tingin ang kanyang pag-alis.

*OH AYAN NA PO!! HAHAHA .. PABASA NG REACTION NYO!!