Possessive Playboy Book 1 (Completed) UNDER MAJOR EDITING

Chapter 37 - Wearing that shit

Chapter 37 - Wearing that shit

Nabalitaan kong hindi na pala sa section namin pumapasok si Keil. Nagpalipat ulit siya ng section. Syempre kasama niya si Kayleigh. Ano pa ba ang bago?

"Ayoko na Sean." Halos hindi ko mabanggit ang mga salitang yun.

"Huh?"

"Ayoko nang magpakasal sayo."

"Why? What's the matter?" kasalukuyang kumakain kami ngayon sa restaurant. Tinatamad akong magluto eh. Magkaharap kami sa isat-isa.

"Ayokong lukuhin ka. Ayokong lukuhin ang sarili ko. De bale nang masaktan ako, wag lang 'yung mga taong nasa paligid ko. Sean, masasaktan ka lang. masasaktan lang kita. Una pa lang alam mo nang si Keil talaga ang mahal ko diba? Gusto ko lang gawin ngayon ay kalimutan siya at magsimulang muli."

"I'm willing to take the risk."

Ibinaba ko ang tinidor na hawak ko saka tiningnan siya. "Sean—"

"Chelsea!! Sean!! C'mon babe, nandun sila!" bigla akong nanigas sa ikinaupuan ko. Hindi ako mkagaliw. Ni hindi ko nga maipikit ang mga mata ko.

Kahit nakatalikod ako, alam kong si Kayleigh 'yun.

"Aaaaww. What a sweet couple. Diba babe?" nakakapit sa braso ni Keil si Kayleigh.

"Hey Chelsea, if you don't mind, can we join you guys?" hindi ko maibuka ang mga bibig ko.

"Yeah. Sure. We don't mind at all. Right hon?" tumingin sa akin si Sean na para bang sinasabihan niya akong 'huwag magpahalata'.

"A-aah. Oo. O-okay lang." God! Nauutal ako.

"Good." Sabi ni Kayleigh. Umupo na sila. Katabi ni Sean si Kayleigh habang ako katabi ko naman si Keil.

"A—ahh. H-hello." Sabi ko kay Keil. Pero hiindi niya ako pinansin. Ni tiningnan man lang.

Katahimikan.

"So Chelsea. Pwde na siguro tayong maging friends since si Sean naman pala ang mapapangasawa mo. Hindi na kita magiging karibal." Inabot niya ang kamya niya s akin para makipagshake hands. Kinuha ko lang ito.

"I heard you guys we're leaving at the same roof now. That's cool."

"Yeah. We are now." Sagot naman ni Sean na nakatingin sa kay Keil.

"Aww.. gusto ko din ng ganun. Bili din tayo bahay babe." Malambing na sabi ni Kayliegh kay Keil. Pero hindi siya nito sinagot.

Madami pang pinagsasabi si Kayleigh pero hindi ko maintendihan. Nakafocus lang ako kay Keil. Pinapakiramdaman. Muka ngang sila lang ni Sean ng nandito sa table eh.

"Anyways, gusto nyong pumuntang bahay bukas? Aalis na kasi si Ate sa makalawa. Farewell party. What do you think guys?"

"No." – Keil.

"No." – me.

"Sure." – Sean.

"C'mon Chelsea. Pumunta ka. Please. Pretty please?" pagmamakaawa ni Kayleigh.

"Ahh. Sige sige. Pupunta ako."

"Ikaw babe, ayaw mob a talagang pumunta?"

"I'll go."

"Wow! Okay. I'll expect you." Sabi ni Kayleigh at umalis na sila.

"Sean. Hindi ko kayang pumunta dun."

"You must go. In order to forget Keil, you should be used with his presence."

_***_

Pagkapasok namin sa bahay nila ay sinalubong agad kami ni Kayleigh.

"Oh God! You came." Niyakap pa niya ako. ano to? Plastic o bumait na talaga siya??

"Dito tayo." Sumunod kami kay Kayleigh. Nakita ko ding nakaupo na doon si Keil.

Habang papalapit ay lalong hinihigpitan ni Sean ang hawak niya sa beywang ko. At kung ano-anong binulong sa akin pero hindi ko maintindhan yun. Lahat ng attention k okay Keil lang.

Umupo na ako. "Want drinks?" tumango lang ako. panu kasi halos matuyo na ang lalamunan ko. Ang pogi n Keil ngayon. Hindi na din kulay pula ang buhok. Bumalik na sa dati.

"Since when did you start wearing that shit?" nakatingin siya sa damit ko. Anong mali sa damit ko? Medyo fit ng kaunti sa katawan ko pero maganda naman.

Hindi ko siya kinibo.

"Oh. Maybe it's because you want to look seductive in front of my brother." Hindi ko lang din siya kinibo.

"O baka naman binigay mo na yang sarili mo sa kanya kaya naman kaya mo nang—" hindi ko na napigilan ang sarili kong sampalin siya. Iniinsulto niya ako. halata din s mukha niya ang pagkagulat.

"Anong karapatan mong insultuhin ako?! Ang sama-sama mo! Hindi na kita kilala Keil!!" at patakbo na akong lumabas ng bahay nila Kayleigh. Ano ng nangyari sa Keil?

*MALAPIT NANG UMALIS SI SEAN. MALAPIT NA DIN BUMALIK SI JADE.