Bu bölümü Gülnur'a ithaf ediyorum. Kendisi Afet Teyze'nin bir numaralı hayranıdır. Yanımda olduğun için teşekkür ederim, Kuzum. Seviliyorsun.( Kendisi tam ısırmalıktır ;
Keyifli Okumalar :)
****
11. BÖLÜM
Annemin lafıyla şok olmuştum. Allah kahretsin! Bir bu eksikti. Yüzümü İnci'ye çevirdim, o da en az benim kadar şaşkındı. Duruma el atmam lazımdı. Anneme burada laf anlatamayacağımı biliyordum. En iyisi onunla evde konuşmaktı. Yavuz'a seslendim.
"Yavuz, annemi eve götür."
"Tamam ağabey. Hadi anne."
" Aaa ne evi canım. Oğlum sonunda evleneceği kızı buldu. Oturup düğünü konuşmalıyız"
"Anne eve gidin. Bende sonra geleceğim, konuşuruz"
"Ama oğlum"
Of Afet sultan bir kerede sözümü dinle ya. Ne geliyorsa başıma hep senin yüzünden. İçimden ona kadar saydım ve tekrar anneme döndüm.
"Anne!"
Annem sonunda benim sinirlendiğimi anlamıştı. Sinirlendiğim zaman gözüm bir şeyi görmezdi. Bu yüzden annem
"Tamam oğlum."
Yavuz annemin koluna girdi ve onu götürdü.
Yüzümü İnci'ye çevirdim. Hala durumu idrak edememişti. Ona yaklaştım. Kollarından tutup, hafif sarstım ve seslendim.
"İnci!"
"Bana bir daha sakın dokunma!"
Beni itti. Birden bağırmaya başladı.
"hayvan herif beni niye öpüyorsun? Başıma bela mısın sen ya? Ne zaman karşıma çıksan kendimi olmadık durumlarda buluyorum."
Gerçekten çok sinirli duruyordu. Bu kız tam bir belaydı. O bağırınca bende bağırmaya başladım.
"Bağırmayı kes! Sana ne demeli? Sende beni gördüğün her yerde tokatlıyorsun?"
"Neden acaba? Çünkü ne zaman seninle karşılaşsam beni öpmeye çalışıyorsun ama bu sefer başarılı oldun. Ahh ben niye burada böyle seninle konuşmaya devam ediyorsam. Sen şimdi görürsün:"
Birden çantasıyla bana vurmaya başladı. Hakaretlerinde bini bin para
"Kuş beyinli, pislik. Adi herif, ırz düşmanı."
Eee benimde sabrımın bir sınırı var. İnci'nin kollarından tutup kendime çektim ve dişlerimi sıkarak konuşmaya başladım.
"Bana bak cadı. Benim. Sabrımla. Oynama. Sen kimsin ha kimsin de bana vurup, hakaret ediyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNCİ (TAMAMLANDI)
Ficción General'İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri? Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?' ÖZDEMİR ASAF