İNCİ (TAMAMLANDI)

Bölüm 35

İyi geceler :)

Bu bölümü yeni tanıştığım ve bugün doğum günü olan arkadaşım Rozerin'e ithaf ediyorum. Doğum günün kutlu olsun :) :* (Alles Gute zum Geburtstag. :) :*) Nice yaşlara. Sevdiklerinle mutlu bir yıl geçirmen dileğiyle

Keyifli okumalar :)

BÖLÜM 35

Bir yandan yastığı vuruyordum. Diğer yandan ise laflarımı söylüyordum ama beyefendinin umurunda değil. Elleriyle beni durdurmaya çalışıyordu. Söylediğim laflara ise kahkaha atıyordu. Bu durum beni iyice çileden çıkarttı. Son kez yastığı vurup yatağa içine oturdum.

''Söyle! Kim o Leyla?''

Kahkaha atmayı bıraktı ama hala gülüyordu. Bana doğru döndü. Dirseğinden destek alıp kafasını eline yasladı.

''Çok mu merak ediyorsun?''

''Demirrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!''

''Tamam tamam. Sakin ol. Kızımızı gördüm.''

Demir'in dediği ile şok oldum. Bir süre sonra kendime geldim.

''Sen şimdi rüyanda kızımızı mı gördün?''

''Evet. İnci çok tatlıydı. Sana çok benziyordu ama tam bir babacıydı. Beni senden bile kıskanıyordu.''

Demir kızımızı büyüleyici bir şekilde anlatıyordu. Gözlerinde daha önce görmediğim bir ışık vardı. Suratında ise şapşal bir gülümseme. Anlaşılan kızım babasını baya etkilemiş.

Bir dakika şu Leyla meselesini bir açıklığa kavuşturalım.

''Yalnız aşkım kızımızın adı Leyla değil Maral olacak. Onu bir açıklığa kavuşturalım.''

''Kim demiş?''

''Ben. Annesi olarak kızımızın adı ben koyuyorum. Adı Maral Karaca olacak.''

''Bende babası olarak kızımızın adını Leyla koyuyorum.''

''Maral!''

''Leyla!''

''Maral''

''Leyla''

İkimizde yataktan çıktık. Ben bir adım o bir adım derken burun buruna geldik. Demir'in siyah gözlerine bakarak kızımızın adını tekrar söyledim.

''Maral olacak. Kızların adını anneleri koyar.''

''Leyla olacak. Kızlar babacı olur. O yüzden adını ben koyacağım.''

Derin bir nefes aldım. Biraz olsun düşünmeye vaktim oldu. Sonra yaptığımız tartışmanın ne kadar saçma olduğunu anladım, Daha ortada fol yok yumurta yok ama biz şimdiden isim seçiyorduk. Bu yaptığımız doğmamış çocuğa don biçmekti.

Demir'e döndüm, Ellerimi yanaklarına koydum ve ona bu durumu anlattım, Başta yüzünün şekli değişti. Yavaş yavaş jeton düşünce normal yüz ifadesine döndü. Sonra bilirmiş edasıyla bana bakıp konuşmaya başladı.

"Şuan bebeğimiz yok ama bir gün olacak. O yüzden isimler önemli, Şimdiden kararlaştıralım."

"Hep bir savunmam var değil mi?"

"Meslek alışkanlığı"

"Aslında haklısın. Hiç tartışıp kendimizi yormayalım. İkisini de koyarız. Babasının Leyla'sı, annesinin Maral'ı. Ne dersin?"