10 Things To Do Before 17

Προλογος

Σας έχει τύχει ποτέ να νιώσετε ότι βαριέστε?Να πιστέψετε ότι είστε το πιο ανιαρό άτομο στον κόσμο δίχως καμια ελπίδα για λίγη διασκέδαση?

Αν ναι τότε βρήκατε το άλλο σας μισό.Εμένα.Ειμαι το ατομο που δεν εχει τιποτα για να ασχοληθει.Και όχι, αυτο δεν συμβαινει σπανια , αλλά καθημερινά.Ετσι ,ολη την μέρα νιώθω ότι όσο μεγαλώνω άλλο τόσο πιο βαρετή γίνομαι.Χάλια αίσθηση , σας εύχομαι να μην την ζήσετε ποτέ.

"Ίρις.Ακούς τι σου λέω?"με ρωτάει η κολλητή μου κουνοντας το χερι της μπροστά από το πρόσωπο μου , διακόπτοντας με από τις σκέψεις μου.

"Εε φυσικά και σε ακουγα.Συμφωνώ μαζί σου σε ότι και αν ειπες"λέω όσο πιο πειστικά μπορώ μην θέλοντας να καταλάβει ότι δεν έχω πιάσει ούτε μια λέξη από ότι λέει τόση ώρα.Ποιος έχει όρεξη, άλλωστε να ακούει Σάββατο βράδυ την γκρίνια της κολλητής του?Εγώ σίγουρα όχι.

"Λοιπόν επειδή σε εχω γεννήσει , και σε ξέρω καλύτερα από τον καθένα μπορώ να καταλάβω ότι όχι απλά δεν με άκουγες αλλά ήσουν χαμένη στον κόσμο σου.Για αυτό θα στο ξαναπώ."λέει χαμογελώντας με τον εαυτό της περήφανη που θα την ακούσω.Εγώ απλά αναστεναζω κουρασμένη και την παροτρύνω με ένα νεύμα του κεφαλιού μου να ξεκινήσει.Για να δούμε τι έχει να πει πάλι..

"Τι μέρα έχουμε σήμερα?"ρωτάει μην έχοντας βγάλει το χαμόγελο, πάνω από το πρόσωπο της.Να φανταστώ έχει πάθει αμνησία για να μην ξέρει.

"Σάββατο.Την μέρα που όλα τα φυσιολογικα 16χρονα της ηλικίας μας , είναι έξω μέχρι τα μεσάνυχτα, ξενυχτωντας σε ένα από τα πιο δημοφιλή κλαμπ της περιοχης μας και χορευωντας τα νέα hit της χρονιάς.Ελπίζω να σε κάλυψα με την απάντηση μου."της λέω ανακαθιζοντας στο κρεβάτι μου και ακουμπώντας πίσω στον ροζ τοίχο του δωματίου μου, απογοητευμένη με την ζωή μου.Γιατί να ζω έτσι?Ήρεμα , στο μικρό ροζ παλατάκι μου δίχως κάτι να αναταραξει την γαλήνια καθημερινότητα μου?

"Ακριβώς και εγώ εκεί θέλω να το πάω το θέμα."λέει και την κοιτάω μπερδεμένη.Τι έχει βάλει πάλι με το μυαλό της?

"Θα μου πεις τι σκέφτεσαι , ή έχεις σκοπό να με σκάσεις?"την ρωταω με λίγο εκνευρισμο να βγαίνει στην επιφάνεια, από τον τόνο της φωνής μου.

"Καλά , μην μας φας κιόλας."λέει κοιτάζοντας στο κινητό της και μπαίνοντας στην σελίδα του λογαριασμού της στο Facebook."Δες εδώ." μου επιδεικνύει δείχνοντας μου μια ανακοίνωση που αφορά ένα συμβούλιο του Συλλογου Γονέων.Αναστεναζω μπερδεμένη.