Το αυτοκίνητο στρίβει σε έναν στενο χωματόδρομο και τα χαλίκια που χτυπάνε στα λάστιχα ακούγονται μανιωδώς.Το αμαξι κουνιεται όλη την ώρα και εγω τρανταζομαι απο την θεση μου.Γενικα ο δρομος που ακουλουθουμε εδω και 10 λεπτα είναι τραχύς και καθολου οικείος για εμενα.Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ξερω που στο καλό βρισκόμαστε.
"Που με πας? " τον ρωτάω για τρίτη φορά από την ώρα που ξεκινησαμε.Η απάντηση του , τις προηγούμενες φορές ,ήταν ανύπαρκτη.Εύχομαι τώρα, να μου μιλήσει τουλάχιστον.
"Σσσς.Σε κάτι δευτερόλεπτα φτάνουμε."λεει με σιγανή φωνή λες και είναι το μυστικό κράτους και πρέπει να το ακούσω μόνο εγώ.Τον παρατηρω καλυτερα.Ο τροπος που πιανει το τιμονι και αλλαζει τις ταχυτητες του αυτοκινήτου φανερώνει οδηγηση επαγγελματια.Και το γεγονος οτι οδηγει μονο με το ενα χερι με κανει να πιστευω οτι ειναι αρκετα εξασκημενος στον τομεα αυτο.Στην συνεχεια, παρατηρω την εκφραση του προσωπο του και βλεπω αυτο το βλακωδες χαμόγελο να έχει κολλήσει στο πρόσωπο του.Πάλι.Μα γιατί είναι τόσο χαρούμενο αυτό το παιδί?
Αναστεναζω με την συμπεριφορά του και κοιτάζω έξω από το παράθυρο.Πράγματι, το μέρος αυτό είναι συνωνυμο της ερημιας.Ούτε ένα σπίτι, η κανένας άνθρωπος δεν υπάρχει.Μόνο κάτι αγριόχορτα που έχουν φυτρώσει στην μεση του πουθενα,καθώς δεν υπάρχει κανένας, εδώ για να τα μαζέψει.
Καθώς παρατηρώ το μέρος γύρω μου,το αυτοκίνητο ελαττώνει ταχύτητα και τελικά σταματάει..μπροστά από μια αποθήκη.
"Αποθήκη?"τον ρωτάω με βλέμμα που εκφράζει την απορια μου.Ποιος ο λόγος να με φέρει εδώ και να είναι τόσο περήφανος για αυτο?
"Μήπως θες να μου κανεις κακο?"τον ρωταω υποπτα αμφιβαλλοντας σιγά σιγα για τις προθέσεις του,όταν βλέπω πως δεν απαντάει στην προηγούμενη ερώτηση μου.
"Ναι.Και σε έφερα εδώ.Πως το καταλαβες βρε έξυπνο ατομο?"λέει ειρωνικά και στην συνέχεια γελάει.Εντάξει , πείθομαι με την απάντηση του.Εξάλλου, για ποιο λόγο να ήθελε το κακό μου.
"Παμε μεσα."λεει καθώς παίρνει έναν σάκο από το πορτ-μπαγκαζ.Τον κοιτάζω ύποπτα για το τι κρύβει αυτό το σακίδιο στο εσωτερικό του , παρόλο αυτά ακολουθώ την εντολή του.Λίγο πριν πάω να ανοίξω την πόρτα που θα με οδηγήσει σε αυτό το "μυστηριώδες κτιριο" ο Αλεξης,μπαίνει μπροστά μου και την χτυπάει ρυθμικά τρεις φορές.Ένα είδος, συνθηματικού να φανταστώ?Μα, γιατί τόση μυστικότητα?
VOCÊ ESTÁ LENDO
10 Things To Do Before 17
Ficção Adolescente"Και αν χάσεις..."πλησίασε και άλλο κοντά μου , μικραινοντας την απόσταση μεταξυ μας. "Τι θα γίνει τότε?"ρώτησα σηκώνοντας ειρωνικά το φρύδι μου , προς το μέρος του. "Δεν θες να μάθεις."ψιθύρισε αισθησιακα μηδενιζοντας το κενό που μας χώριζε. Cove...
