Omg ποτέ φτάσαμε στο κεφάλαιο 48?😱💘
Βλεπω τον Αντωνη να με πλησιαζει ενώ εμφανέστατα μπορώ να καταλάβω ποιοι είναι οι σκοποί του.Πλησιάζω και εγώ κάνοντας του πιο εύκολη την επόμενη του κίνηση.
Όταν είμαστε στην κατάλληλη απόσταση κατεβάζει το κεφάλι του για να αφησει ένα φιλί στο πρόσωπο μου και εγώ δεν αντιστέκομαι.Ο Αλέξης έχει πάει κάτω, οπότε οι πιθανότητες να μας δει είναι μηδαμινες.
Επιτρέπω στον Αντώνη να αφήσει ένα ευγενικό φιλί στο μάγουλο μου και παραμένω εκεί για να δω την συνέχεια.Όταν δεν κάνει επόμενη κίνηση πλησιάζω αργά στο αυτί του και του ψιθυρίζω.
"Δεν είσαι εκδικητικος.Μην κάνεις πραγματικά που θα μετανιώσεις."λεω αρκετά σιγά και τον βλεπω να γνέφει αργά.Όλη η συμπεριφορά του , δείχνει εμφανέστατα πως απλα σπρωχνει τον εαυτο του για να παρει εκδικηση.Φαίνεται οτι ο ίδιος δεν θέλει και πως ολα γίνονται απλά για την αντεπίθεση και για ένα "πρεπει".
Διχως να περιμενω καποια απαντηση του , απομακρυνομαι σιγά σιγά ενώ ανοίγω το χερούλι της πορτας και επιτελους μπαίνω στο μπάνιο.Από την αρχή ήξερα πως ολο αυτο το σχέδιο του , δεν υπήρχε περίπτωση να μπορούσε να το πραγματοποιησει.Για αυτό άλλωστε και το συνέχισα μέχρι ένα σημειο...
Διωχνοντας τις σκεψεις μου βγάζω από την τσάντα μου την κασετινα με τα καλλυντικά και ψάχνω το κραγιόν μου.Όταν το βρίσκω βάζω μια απαλή στρώση -ίσα ίσα να είναι εμφανής σε εμενα- και στην συνέχεια φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου.Αρκετα ικανοποιημένη με την εμφάνιση μου , στρωνω λίγο το φόρεμα και παίρνοντας μια ανασα βγαίνω έξω από το μπάνιο.
Ο Αντώνης?
Άφαντος.Αρκετά προβλέψιμο.
Με ένα χαμογελο στα χείλη μου κατεβαίνω τις μαρμάρινες σκάλες και δεν αργώ να αντικρίσω και τα τεσσερα μέλη της οικογενειας καθισμένα στο τραπέζι.Λίγο βιαστικά πηγαίνω προς τα εκει και κατευθείαν κάθομαι σε μια καρέκλα δίπλα στον Αλέξη και απέναντι από τον Αντώνη.
"Γιατί δεν ξεκινήσατε να τρώτε?"ρωτάω γρήγορα καθώς νιώθω πραγματικά άσχημα που άργησα να έρθω.
"Σε περιμέναμε κορίτσι μου.Για χάρη σου γίνεται σχεδόν αυτό το τραπέζι οπότε αν ξεκινουσαμε θα ήταν αγενές."τονίζει η κυρία Μάνια έχοντας ένα αληθινό χαμόγελο στο πρόσωπο της.
"Συγγνώμη που άργησα."λέω απλα και με μια κίνηση της μου δείχνει ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
YOU ARE READING
10 Things To Do Before 17
Teen Fiction"Και αν χάσεις..."πλησίασε και άλλο κοντά μου , μικραινοντας την απόσταση μεταξυ μας. "Τι θα γίνει τότε?"ρώτησα σηκώνοντας ειρωνικά το φρύδι μου , προς το μέρος του. "Δεν θες να μάθεις."ψιθύρισε αισθησιακα μηδενιζοντας το κενό που μας χώριζε. Cove...
