Αν είδατε το προηγούμενο , ξαναδιαβαστε αυτό,έχει και άλλο κείμενο.
"Και εσύ, έτσι προσπαθείς να ρίξεις τα κοριτσια?Με τέτοιους μεθόδους?" ρωτάω τον Αλεξη καθώς πηγαίνουμε στην παρέα , υπενθυμίζοντας του τη προηγούμενη σκηνή που έγινε, ανάμεσα σε εμενα και τα αγορια της
μεγαλυτερης τάξης.
"Όχι , όχι."αρνειται γρηγορα."Εγω δεν ειμαι τόσο χαμενος.Τα δικά μου αστεια είναι πιο εύστοχα και πιο ωραία.Και επίσης , πάντα πετυχαίνουν.Ποτέ δεν φεύγει καμία, όταν της λέω τέτοια.Απλά αυτός ήταν υπερβολικά φλώρος για να ριξει ακόμα και εσενα"απανταει και εγω ενοχλημένη , γελάω στα λόγια του.Η υπερβολικη αυτοπεποίθηση του , με παραξενεύει.
"Εγώ ποτέ δεν θα έπεφτα με τέτοιου είδους πράγματα...Ξέρεις αυτά νομίζω είναι , βλακείες και κανένα κορίτσι δεν τα εκτιμάει."του λέω ενημερώνοντας τον , για το τι θέλει ο γυναικείος πληθυσμός , αν και ειμαι σιγουρη πώς αυτός γνωρίζει πολυ καλυτερα απο εμενα.Αλλωστε ,για ενα πραγμα που φημίζεται ο Αλεξης, ειναι για την μεγάλη αδυναμια του, προς το γυναικείο φύλο.
"Μμ, αν δεν ήσουν τόσο βαρετή , ίσως και να σε συμπαθουσα."λέει τελικά καθώς φτάνουμε στα παιδιά και εγω τον κοιτάω νευριασμενη.
"Δεν ειμαι βαρετή." απαντάω ενοχλημενη κάπως φωναχτά, καθώς ο Αλέξης απομακρύνεται από εμένα με ένα ειρωνικό χαμόγελο να απλώνεται στο πρόσωπο του και κάθεται δίπλα στους κολλητούς του.Πλησιάζω και εγώ με την σειρά μου την υπόλοιπη παρεα και θρονιαζομαι σε μια άδεια καρέκλα δίπλα στα κορίτσια.
"Γεια σας παιδιά."χαιρετάω βιαστικα , καθώς δεν θέλω να φανώ αγενης.Όλοι , με καλωσορίζουν μουρμουρωντας σιγανά.
"Γεια σου Ιρις.Πως και ηρθες?"με ρωτάει η Μαρία μια συμμαθήτρια μου , αγκαλιάζοντας με σφιχτά.Πολύ σφιχτά.Κανει λες και εχει να με δει χρονια ενω με βλεπει καθημερινα στο σχολειο.Εξαλλου,μιλάμε αρκετά και ίσως να είμασταν πιο κοντα , αν η ιδια , δεν ανήκε στην παρέα του Αλέξη.Όχι ότι η παρέα του έχει κάτι κακο , απλώς αυτά τα παιδιά είναι καλά, μόνο για να μιλάς μαζί τους κάποιες φορές.Αν κολλήσεις με αυτούς , καηκες....
"Τι να κάνουμε παίδες?Μπας και ανάψουν λίγο τα αίματα?Εδώ και 1 ώρα έχει αρχίσει το πάρτυ και ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα."λέει ο Αλέξης σπάζοντας τη σιωπή που επικρατεί ανάμεσα μας τόση ώρα.
"Όχι παλι μπουκάλες και αλλες τέτοιες μαλακειες .Τα εχω βαρεθεί αυτά.Πάμε σε κάτι πιο extreme."προτείνει ο Γιώργος ακουμπώντας την πλάτη του στο πίσω μέρος του καθίσματος.
VOCÊ ESTÁ LENDO
10 Things To Do Before 17
Ficção Adolescente"Και αν χάσεις..."πλησίασε και άλλο κοντά μου , μικραινοντας την απόσταση μεταξυ μας. "Τι θα γίνει τότε?"ρώτησα σηκώνοντας ειρωνικά το φρύδι μου , προς το μέρος του. "Δεν θες να μάθεις."ψιθύρισε αισθησιακα μηδενιζοντας το κενό που μας χώριζε. Cove...
