BU NE GİZEM?

6. Bölüm

Bölüm şarkısı; The Sonics - Have Love, Will Travel

Bugün büyülü bir gün yaşıyordum. Daha dergiden girmemle herkesin beni delice alkışlamasından sonra öğlene kadar olan günüm muazzamdı. Önce benimle yine alay edecekler diye bir telaş içine girdim. Anında aklıma düşen bilgiyle bu derginin en eski ve en çok okunan köşesinin verdiği bir gücümün varlığı, beni o düşündüğüm durumdan uzaklaştırdı. Ve iyi ki de öyle oldu.

Derginin bu ay ki satışları üç günde rekora koşmaya başlamış. Satış rekorlarını üç günde kırarken, telefonlar, mailler ay aman durmadan bana tebrikler geliyormuş. Genel müdürümüz Yonca beni kapılarda karşılayıp da bana prensesler gibi davranırken, aslında bir bit yeniğini olduğunu anlamalıydım. Aklım o kadar başka şeylerle doluydu ki anlamamam da aslında normaldi.

Uzun bir süredir insanların üzerinde bir Glaze fırtınası estirip onların merak duygularıyla oynuyordum. Bu ilk iki yıl süper tepkilere yol açarken zamanla bu ilgi normalleşmeye başlamıştı. İlginç rüyalar gelmeyince arada bizim dergideki kızların uyduruk rüyalarına değişik yorumlar vererek verimi havada tutmaya çalışıyordum. İşte son birkaç aydır da hayatıma giren birkaç sıra dışı insanlar olduğundan o eski tepkiler de yeniden ayaklanamaya başladı. Ve bugün de küçük bir milat partisi vermek üzereydik.

Bal Dök Yala'nın rüyası ve ona vermiş olduğum cevap gündemin konusu olmuş. Dileğim; kocasının karısını çok iyi tanımamış olmasıydı. Onlar için son, pek de güzel bir başlangıç olmayacaktı.

Kapımın çalmasıyla gözlerimi devirdim. Eğer gelen kişi beni tebrik etmeye gelmişse kusacaktım. Sırf işten kaytarmak için arkadaşlarımın beni tebrik etmesi canımı sıkmaya başladı. İnsanın içinden gelmeyen tebriki ben nereme sokup besleyecektim ki?

Gel dememle içeriye Nida girdi. Elinde salladığı kutuyla masamın karşısına oturup "Bu seferkilerin içinde akışkan bir çikolata var. Üstelik neyli istersek ondan." dedi şımarık bir sesle.

Uzattığı çikolata kutusunu açıp sırasıyla dizilmiş çikolatalara baktım. Muazzamdı. Tek kelimeyle bayılmalıktı.

"Senin bu esrarengiz adamın ortaya çıkmaması en çok benim işime geliyor Nida. Sanki o adam ortaya çıktığında bunlara veda etmek zorunda kalacakmışız gibi." dedim bir taneyi ağzıma yuvarlamadan evvel.

Nida omuz silktikten sonra kollarını göğsünde birleştirdi. Uzun kahve saçlarını başıyla geriye doğru atıp "Deme öyle Gizem. Çatlıyorum artık. Kim bu adam ya! Kim, kim, kim! Bu kadar da esrarengiz olunmaz ki canım. Tamam romantik falan ama... Ne bileyim işte artık sıkıcı olmaya başladı. Ben artık bu adamın kim olduğunu öğrenmek ve onla doya doya aşk meşk yaşamak istiyorum." diye sitemlerini sıralamaya başladı.

Birkaç saniye önce bana sahte arkadaşlarımın tebrike gelmemesine birden içerlendim. Ben her şeye sahip insanların dertlerini dinlemeyi pek sevmiyordum. Yani bu anı yaşamak varken, ne demeye sonraki adımı merak ediyordu ki Nida? Tamam, ben de olsam merak ederdim ama bunu dert etmezdim. Üstelik şu sıralar asla ama asla dert etmezdim. Dert kapasitem öylesine doluydu ki... Her an ölecek olduğumu bilmek kanıma pek dokunuyordu. Levent'e bir şeyler hissetmeye devam ederken, onun beni boş bir köşede öldürecek olması fikri ise; beynimi yakıyordu. Bu ikilemin yanı sıra tek başıma hareket etmek kanıma çok daha dokunuyordu.

Nida'yı kendine getirecek birkaç fikir beyan ettikten sonra kızın kendine olan güveni yerine gelmiş olacak ki, esrarengiz adamı beklemek yerine onu kıskandırıp başka erkeklerle takılmaya başlayacağını dile getirdi. Benim o konuşmada yerimin olmadığını anladığımda ise; susarak ona iyice gaz verip yerine gönderdim. Birkaç dakika sonra odanın duvar camından Nida'ya baktığımdaysa kendine olan güvenini resmen görebiliyordum. Demek ki benim ekstra güçlerim bunlardı! Gaz verici Gizmo!