Tek kelimelik bir hayattır AŞK...
Her şeyin karalanabileceği boş bir sayfa, her dinlediğinde ağladığın, gerçek bir masaldır. Her şeye yazılır her şeyi yazar aşk! Aşk...Bir nokta gibi hazin sonu masum bir başlangıca kilitler. Aşk; kimisi için acıdır...
"Anlat bize ey akşamın mumu olan dengbej ! Ey gecemizin konuğu olan ay ! Fırat mı daha aşık? Dicle mi daha deli? ...!" diyip gözyaşlarını akıttı. Arkasında ise bir adet parçalanmış Barzan bırakarak... ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve aşk.İlk emekle,ilk canla birlikte doğdu.Değilse hep sonsuz kalırdı gece.Büyük tufan dedikleri,çölün kalbinden patlamasıdır aşk.
Barzan arkası dönük ağlayan kadının sorusuna cevap vermek ister. Ama Fırat, Dicle yi öyle bir sevmişti ki aşktan gözü kör olmuş sevdiğini görememişti. Dicle ise sadece aşkına inandı. "Bir gün görecek" dedi. Belki Barzan ile Dicle nin aşkı da filizlenmeye başlamıştı ama haberleri yoktu. Ama o filiz öyle korumasızdı ki . Öyle küçüktü ki.. Bir yağmurda çürüye bilirdi.
Barzan sessizce kadının yanına ulaştı. Oda karanlığa bürünmüş Mardin i seyretmeye başladı. Dicle bir an afallasada kendini toparladı. Sadece bir şey soracaktı. Sakin bir ses tonuyla,
"Neden gelmedin ? " dedi. Barzan gözlerini Mardin in eşsiz manzarasından çekip Dicle ye baktı. Sonra tekrar karşısında ki manzaraya bakıp, sert bir tonda,
"İşlerim vardı!" der. Dicle alayla gülüp hiç bakmadan
"sevdiğim kadınla eğleniyordum desene sen şuna ağam ." Artık Dicle bir yerden başlaması lazımdı. Kendini ezdirmeyecekti.
Zeycan ile ilgileniyorsa Dicle ile de ilgilenecekti. Zeycan ı seviyorsa Dicle yi de sevecekti artık!. Dicle onun kölesi değildi. Ya da sadece yatakta olduğu bir kadın değildi. Ona evlat getirecek bir insandı. Barzan ın bir şey demeyip sadece o anlamlı gözlerinden 'kes sesini sana kalmadı ' bakışı atıp önüne döndü Dicle artık sinirlerine hakim olamıyordu. Ve hışımla, gözleri biraz dolsada dik durarak o göz yaşlarının akmasına izin vermeyecekti. Hele ki bu adamın önünde ASLA!
"Yeter artık! Zeycan senin karınsa bende senin karınım ! Hadi bazı şeylerin zamanı var dedik. Ama bari..bari ailem geldiğinde yanımda olsaydın. ailemin karşında sırtımı dayadığım bir eşim var diyip daha dik dururdum. GERÇEK OLMASA BİLE.." Bu kadın yürek mi yemişti? Barzan hışımla karşında ki gözü yaşlı kadına bakar. Gözü ne kadar da dolu olsa da karşında ağlamamaya yeminliydi sanki . Barzan,
"haddini bil kadın.! Benim sınırlarımı zorlama. Sen Zeycan la aynı konumda değilsin. HADDİNİ BİL!" Dicle bu sözleride duyduktan sonra daha fazla sinirlenir.
"Doğru haddimi bilmeliyim. Bilmediğim zaman çok güzel bir şekilde öğretiyorsun ağam . Doğru Barzan Ağaaa doğruuu.. AMA ALLAH ŞAHİDİMDİR, BU AY BU GÜNEŞ ŞAHİDİMDİR, BU MARDİN ŞAHİDİMDİR Kİ... GÜN GELECEK (parmağını Barzan in kalbine vurarak) BU KALP ÖYLE BİR TUTULACAK Kİİİİ... İŞTE BENDE O ZAMAN AYNI SENİN GİBİ DAVRANACAĞIM BARZAN AĞA!" der. Barzan bir Dicle ye birde eline bakar. O elini sert bir şekilde tutar ve,
