AŞKIN TERAZİSİ: KUMA (TAAŞŞUK-U KÛBRÂ)

ATK 15. Bölüm ERDOĞAN

Dicle zaferle gülümser ve arkasına bakar. Zeycan Dicle nin sessiz kalışına ve arkasına bakması anlayamaz ve oda bakar. gördükleri ile nutku tutulmuştu.
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

Zeycan gördüklerinin şokundan çıkamamış ve onları dinleyenlere sadece ağzı açık bir şekilde bakmakla yetinmişti. Dicle ise sadece Barzan a odaklanmış, o anlamlı gözleri 'keşke beni dinleseydin ' der gibi bakıyordu. Dicle kendini toparlayıp buruk bir gülümseme ile odasına çıkmak için mutfak kapısının önüne gelir.

"Herkese hayırlı geceler. " diyip . Odasına çıkar. Yatağına geçip oturur. Gecenin verdiği karanlık ile düşünmeye başlar. Evet bugün zafer kazanmıştı. Peki ya yarın? Bir hafta sonra ? ya da anlayışlı yıllar sonra da zafer kazanabilecek miydi ? Ayakta durabilecek miydi ? Yaşayacaklarına dayanabilecek miydi ? O bir kadındı. Bir gün gelecek bu omuzları taşıdıklarının ağırlığından çökecekti. Dicle bunu adı kadar biliyordu.

Dicle bunları düşünürken kapı birden açıldı. Dicle gelene bakmamıştı. Zira kimin geldiğini biliyordu. Hiç göz teması kurmadan yatağımdan kalktım ve dolabımın önüne gelip pijamalarımı alıp  banyoya girdim..Barzan ise ne bir kelime ne bir söz söyledi. Sadece bakar. Evet her şeyi öğrenmişti. Zeycan sevdiği, güvendiği kadını ona yalan söylemişti. Ve suçsuz birinin canını yakmasına sebep olmuştu. Dicle onları aşağıda bırakıp giderken Barzan gözlerini Dicle den çekmiş. Hayal kırıklığı ile sevdiği kadına bakmıştı. Zeycan ın konuşmasına izin vermeden,

"Sen kimsin ? Kimsin sen ? tanıyamıyorum seni artık. Sen benim sevdiğim, uğruna öldüğüm kadın değilsin artık. Nasıl bu kadar küçük düştün haa ?? NASIL KUSURUNU ÖNE ATARSIN ? SEN.. SEN KUSURUN İLE NASIL BAŞKALARIN CANINI YAKTIRIRSIN? SANA YAZIKLAR OLSUN BE KADIN! YAZIKLAR OLSUN..!" diyip hışımla Dicle nin odasına gitmişti.
Artık ne yapacağını bilmiyordu Barzan. Zeycan ı onun güvenini sarsımıştı. Bundan sonra nasıl güvenecekti? Ne yapacaktı? Barzan bunları düşünürken Dicle banyodan çıkmıştı. Dicle sadece o sira baktığında Barzan in çıktığını fark etmemesi ve hala aynı yerde olduğunu fark edip yanına yaklaşıp,dokunur

"İyi misin ağam? " der imayla

Barzan kendisine dokunan elle irkilir. O kadar dalgındı ki karşındaki Dicle yi bile görmemişti. Barzan bir şey diyemez ne diyecekti ki kırmıştı bir kere özür dilese toparlanacak miydi ? Hayır.

"Geç otur şöyle Dicle." yatağı göstererek. Dicle ne konuşacağını biliyordu. gidip yatağa oturur. Barzan ise elleri cebinde Dicle nin tam karşında dikilir.

"Evett her şey gün yüzüne çıktı. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Bi ağa olarak şu an çok zorlanıyorum. Sana vurmam zaten başlı başına bir hataydı. Ama işte vurmamın nedeni bile yalanmış.(Bir süre sessizlik olur ) Dicle.. Her şey için özür dilerim. sana değer vermesem bile karımsın. İş işten geçti. " der. Dicle sadece acı verecek bir gülümseme sunar. Allah biliyor ya Dicle onu şimdi affetse bile gün geldiğinde öyle bir süründürecekti ki Barzan kaçmaya yer arayacaktı.

"Beni zerre kadar sevmediğini biliyorum ağam. Ama her ne olursa olsun karşındakine değer vermesen bile bende bir insanım en önemlisi de kadınım. Senden sadece tek bir şey istiyorum . Ne sevgi ne aşk ne merhamet.. Sadece ne olursa olsun beni dinlemeni istiyorum. " der . Barzan bu kadının dedikleriyle hep tuzla buz olmak zorunda miydi?

"Tamam. tamam dinleyeceğim. Ama bir olayda suçlu olduğunu öğreneyim babanın evine gönderirim seni. Bu Konakta olay istemiyorum." der. Dicle nin canına minnetti babasının evine gitmek. En azından orada sadece babasına öfkeli olacaktı. Daha bi mutlu hayatı olabilirdi. Ama savaşacaktı. Bir kere girmişti Zeycan ı mağlup edecekti .