AŞKIN TERAZİSİ: KUMA (TAAŞŞUK-U KÛBRÂ)

27 . Bölüm ~* KARIŞIK *~

"Kimmiş o sevdiğin oğlum?" diye sordu . Herkes Yemin in ağzına bakıyordu. Yemin tekrar derin bi nefes alıp,

"Aydın Ağa nin kızı Özgül... "
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

Keyifli okumalar ...

●~●~●~●●~~●●~~●~●●~●●~●~●~●~●~●●~●~~

Sevmek, tanımı birine bağlanmak, aşık olmaktır. Ama seven bi kadına sorun . Ya da bir erkeğe Bu tanımın dışına çıkarlar. O kadar şey sığdırırlar ki şu kelimeye. Anlatılamaz, yaşanır...

Yemin in dediklerinin üzerinden tam 2 gün geçmişti. Herkes çok şaşırmıştı. Yemin ne ara Diyarbakır a gitti de aydin Ağa nin kızı Özgül u gördü diye düşünüyorlardı. Ama Ferhan Ağa ve Zümrüt anne hallerinden o kadar memnunlardi ki oğullarının böyle bi seçim yaptıklarından dolayı mutluydular.

Bize gelirse..... Bebeğim ve ben iyi miydik bugün öğrenecektik. Barzan a gelirsek. Benimle zaman geçiriyordu. Ama tabiki normal bir evlilik olmadığından dolayı Zeycan ile de ilgileniyordu. Son kez aynaya kendime bakıp çantamı alıp çıktım.

Barzan da zaten avlunun ortasında yemin ile konuşuyordu. Yemin allah bilir yine özgül un neyini anlatıyordu. Kimi boş bulduysa özgül un o kara gözlerini anlatıyordu hep. Alem çocuk. Son basamaktan da indikten sonra

"Biz hazırız. " dedim. O sırada da Barzan bana doğru baktı. Memnun olmuş bir şekilde tebessüm etti. Sonra yemin in omzuna elini koyup.

"Senin gözünde özgül un nasıl olduğunu dinlemektense Dicle nin dırdırıni dinlemeye razıyım kardeşim. " diyip kahkaha atmaya başladı. ANLAMADIMMM. !! Kaşlarımı çatıp Barzan a bakmaya başladım. 'Ben dırdır ediyormuşum ha ' Dırdırı ben sana gece göstereceğim ama Barzan Ağa.

"Aşk olsun ağabey. Biz senden öyle yapmı-." dediğinde moralim yine yerle bir olmuştu. Kırdığı potu ve Barzan ın çatık kaşlarını fark eden yemin.

"Yani öyle demek istemedim yenge... " dediğinde hemen atak yapıp Barzan in yanına doğru yürümeye başladım.

"önemi yok yemin. Her şeyin farkındayız. " dedim . Ve Barzan a bakarak "Gidelim mi artık. Geç kalacağız yoksa ." Dedim. Başını sallayarak arabaya doğru yürüdük.

Hastahane boyunca pek fazla bir şey konusmamistik. Şu an zaten onları düşünecek durumda da değildim. Bebeğimi görecektim. Nasıl olduğunu? Nasıl olduğumuzu öğrenecektik. O kadar heyecanlıydım ki ellerim titriyordu. Derin bir nefes aldığımda gözlerimi Barzan a çevirdim. Oda beni anlamak istercesine gözlerini kısmış bakıyordu.

"İyi misin Dicle?" diye sorduğunda.

"İyiyim. Sadece biraz heyecanlanliyim." dedim. Yüzüne en sevdiğim gülüşlerinden birini yerleştirip yanıma geldi.

"Sakin ol . Her şey yolunda . " diyip anlımdan öptü. Tekrar derin bi nefes alıp içeriye doğru yürümeye başladık.

°•~○°●\°•○\●

Karnı büyümüş olan kadınları gördükçe bir yandan mutlu bir yandan da üzülüyordum. O ne öyle göbeğin senden önce gidiyor..
Ama içinde de canından birini taşıdığını düşününce mutlu oluyordum.

"Dicle hanım." diye adım seslendiginde.

Sıranın bize geldiğini anladım. Hemen kalkıp odaya doğru yürümeye başladım. Arkamda Barzan Ağa varmış yokmuş... Şu an için umrumda değildi. Barzan ın arkamdan 'Ya sabır ' dediğini duyduğumda tepki vermedim.