Elbet olmuştur veya olacaktır. Küçük bir yapmaman gereken şey.. Buna pişmanlık demiyoruz ama pişmanlık gibi bir şey belki. "Güvenmek." Kimselere güvenmememiz gerektiğini birçok kez ispatladık kendimize. Belki defalarca bu son dedik. Bitti dedik, yeni sayfalar açtık. Her gelen sayfalarımızı kirletmeye çalıştılar belki. Unutma. Onların suçu yok. Biz izin verdik. İzin verdiğimiz kadar hayatımızdalar. Umursamadığımız kadar yoklar. Kaybettik dedik, olmadı diye üzüldük ama aslında kazandık belki de. Ayağa kalkmayı öğrendik birilerinden, güçlü kalmayı, bizi biz yapan şeylerin varlığını. Belki en güzel günümüzü biri için ağlayarak geçirdik. Ama geçti işte. Yani elbette geçecekti. Yerine başka acılar gelmesi için. O acı geçti evet ama geçerken senden neler geçti gitti? Düşündün mü hiç? Hala onun için ağlamaya devam ettin değil mi? Özlemeyeceksin, ağlamayacaksın komutları veren beynin yerine, yine, tüm acıyan yerlerine rağmen kalbini dinledin değil mi? Belki ağlamayı hakettin. Bir kalbinin varlığından dahi emin olamayan adamlar(!) için yok ettin kendini. Başkaları sevdi seni. Ama sen onun acılarıyla başbaşa kalmak istedin. Belki eline geçecek en güzel fırsatı elinin tersiyle ittin. Aferin.. Şimdi ne olacak. Yeni bir sayfayı açmayı bırakacaksın. O defteri komple ateşe vereceksin. Unutma. Sen onsuz yaşarsın. Onsuz ve onlarsız.. Bir süre çaresiz olacaksın. Ama o çaresizliği de atlatacaksın. Sıra sana geldiğinde çaresiz olduğun kadar acımasız olmayı öğreneceksin. Öğretecekler. Gün gelecek ağlamayı bırak gülümsemeyeceksin bile dünde kalanlara. "Eskiler" diye bahsedeceksin, seni kıran her acıdan. Şuan nefesini sıkıpta seni boğan şeylerin içinde yüzmeyi öğreneceksin. Acın derin ve sen kadar sessiz. Kahve içmeyi daha çok seveceksin. Kahvende şeker olmayacak, her şeyin acısı tatlı gelecek hayatına. Onu nasıl içiyorsun diyen insanlara sadece tebessümle bakacaksın. O kahvenin tadını kimseler anlamayacak. Bir de moda olmuş şimdilerde kahveni soğutan adamları sevmek. Bırak kahveni soğutan adamları sevmeyi, iyi düşün. Kahvene tat verecek insanları kahvenin sıcaklığı gibi sevmeyi dene. Soğuyacak diye korktuğun, çok sevdiğin kahve gibi sev. Sımsıkı tutmak istediğin ama elin yanar diye ucundan tuttuğun o kahve gibi. Sımsıkı sarıl ama dikkat et, üstüne döküp canını yakma. Bırak sonra, 40 yıl değil ömür boyu hatrı olsun sana.
