Değişeceksin sonra, değişmem ben deme. Değişeceksin. İnsanlar değişir elbet. Sadece karakterin değişmez. Tabi varsa ve sağlamsa. İlk olarak kendinden başlayacaksın. O dağıttığın her şeyi bir bir toplayacaksın. Oh be ben buyum diyeceksin. Sonra müzik listen değişecek bir bir. O eski şarkılar listende kalmaya devam ederken yeni bir liste oluşturacaksın kendine. Mesela o listede Model yer alacak. Sen ona aşıksın diye bağırırken ağlaya ağlaya kabulleneceksin onun başkasına ait olduğunu. Kabullenmek zorunda kalacaksın. Acele etme hayatını zehir etmek için pusuda bekliyor birileri. Sonra bir şarkı çalacak. "Böyle gitme ne olur, biraz yanımda otur diyemedim. Başımı yaslasaydım omzuna, ağlasaydım. Öpüp koklasaydım yapamadım. Yapmadım, utandım." diyen bir şarkıda kendini bulduğun bir evre olacak bu. Gün gelecek gülerek dinleyeceğin bi parça bu. Gülüşün mutluluktan olmayacak elbette. Zehir olan o günlere verecek tepki bulamadığından olacak. Yavaş yavaş bunlarda eskiyecek listende. Çalan şarkıda kimseleri düşünemediğin vakitler gelecek. Ben unutmam deme. Merak etme unutturacaklar. Onu başkasıyla gördüğünde unutmak neymiş diyeceksin. Onun sevilecek bir yanının olmadığını bir bir kazıyacaksın beynine. O zaman kalbin ne kadar sev dese de beyninin yankılarını dinleyeceksin. Keşke baştan kalbimi değil de beynimi dinleseydim diyeceksin sonra.. Düşünsene sen onu sevmek için imkanlar yarattın. Vakitler buldun. Belki onu seviyorsun diye bazı şeylerden mahrum bıraktın kendini. İçine işledi onun sevgisi. Ama o bunun farkına bile varmadı. Senin sevesin vardı onu bütün kusurlarıyla, onun gidesi vardı senin tek kusuruna bakmadan. Banada oldu bilirim. Beni de yarım bıraktılar. İhanetin en acısını yalnız kaldığımda anladım. O terk ettiğinde değil de belki, o terk edip gittiğinde ağlayacak bir omuz bulamadığımda. Kime giderdin? Düşünsene sen onun için bir savaş çıkarttın hayatında. Herkesi karşına aldın. Sonra o gittiğinde onun için savaşacak kimsen kalmadı. Sen her gün ona uyandın, o başkasının hayaliyle uyurken. Sen değer vererek yapmadın hatanı. Kendinde arama suçu. Benim yüzümden oldu deme asla. Bu aşkın bitişi onun suçuydu. O senin verdiğin değere layık değildi belki ama senin unutuşuna layıktı. Çünkü insanlar bazen buna layık olurlar. Unutulmaya, görmezden gelmelere. Sen onu görmezden geldiğin kadar varsın. Sen ona bir fırsat verdin. Ona neler sunabileceğini en güzel şekliyle göstermedin mi? Gösterdin. O ne yaptı? Ona sunduğun bütün güzelliklerden bir bir vazgeçebileceğini görmek istedi. Belki inanmadı. Gideceğine inanmadı. Vazgeçeceğine inanmadı. Ama kalk şimdi kendine gel. Sıra sende. O nasıl tek kelimeyi iki kelime yaptıysa, nasıl gidişiyle seni korkuttuysa sen de yaparsın. Şimdi ona her şeyden vazgeçebileceğini kanıtla. Öğret ona vazgeçilemeyecek kadar değerli olmadığını. Bu yaşına kadar öğretememişler değer vermenin karşılığının bir şerefsizlik olmadığını. Ama sen öğret ona olur mu, canı yanan bir kadının ne kadar güçlü olduğunu..
