Çok geçmeden her şey sıfırlanacak. Bir daha asla'lar başlayacak. Istemiyorumlar.. Yalnızlıklar.. Karanlıkta kalmak istiyorumlar falan filan. Sigaranın izmaritinin sesini duymak bile zoruna gidecek. Biten sigaradan sonra bile elinde bi boşluk belirecek ve yerini yeni sigaran kaplayacak. Iste tam bu sırada sana asla diyorum. Asla bir tane kendini bilmez karaktersiz için kimseyi yargılama. Giden gitsin ya siktir et. Gideni 2. Şansı verip yanında dolandırma. Gelecektekini ise yapmadığı bir şey için yargılama. Sen hala seviyorum diye ağladığın o gerizekalı yüzünden soğudun her şeyden unutma. O her gün kahkahalara boğulurken sen onun için kül oldun. Onun için başlamadın sigaraya biliyorum, tek tesellin o ama onun için yakıyorsun peşpeşe sigaralarını. O başkasıyla sarmaş dolaş yatarken sen sigarayla boğuyorsun kendini. Sen her gece onunla yaşadıklarını düşünerek uyuyakalırken, o başkalarına iyi geceler diyor.. O yok artık. Buna inandır kendini. O yok, olmayacak. 'Olmasın be' demeyi bil. Onun yokluğunu 'zaten şu var' diyerek tamamlama. Bu seni karaktersiz yapar, onun gibi.. Ama o olmasın boşver, elbet tamamlanır eksikler. Kırılan bir kalbin var. Bunu acısını babamızdan, annemizden öğrenmedik biz. En hakikisinden kırdılar, hissettik. Ne zaman ağlasak, gülmek zorunda bıraktılar bizi. Ağlamak ayıpmış gibi gizledik. Mutluymuşuz gibi davranmadık mı? Kaç kere farketmesinler diye karnın ağrıyormuş gibi yaptın? Muhtemelen birçok kez.. Düşürdükleri duruma bak.. Ama sen hala onu düşündün. Ona sarılmak çok güzeldi değil mi, sanki sigaranın yasak olduğu yerde kaçarak içtiğin sigara gibi.. sanki böyle içtiğin 1 liralık ama muhteşem çay gibi. Eskiler unutulmayınca yeni acılar çıkıyor galiba meydana. Neyse ya. Biz vazgeçenler değiliz unutma. Pes edenlerden de değiliz. Biz vazgeçmek zorunda bırakılanlarız. Bir şeyler olsun diye çabalayan, ama sonunu her zamanki gibi yaşayan. Kalbini dinle bi 2 dakika şimdi. Eksikliğin var mı? Keşke şöyle yapsaydım falan.. Yap onu. Hiçbir şeyi yarım bırakma. Yazmak mı istiyorsun, olmayacağını bilsen de yaz. Senin içini yiyeceğine onun içini yesin. Ama senin vicdanın rahat olsun. Elimden gelen her şeyi yaptım diyecek konuma geldiğinde insan, gerçekten huzuru hissediyor. Elinden geleni yap ve sonra bırak izin ver gitsin. Ondan sonra pekte işine yaramayacak. Bekletildin, belki aldatıldın. Düşüncelerin yok sayıldı, umursanmadın. Yine mi kaybettim dedin. İşte orda hata yaptın. Kaybetmedin. Kendini yıprattın sadece. Yoruldun biliyorum. Ama sen yordun kendini. Kim için? 2 kuruş etmeyen o karaktersiz için. Kendi hayatını batırmaya çalışıyorsun. O mükemmel hayatını ikiye bölüyorsun belki ve sahne arkasında kalmayı tercih ediyorsun. Kör oluyorsun sonra. Bütün güzellikleri kaçırıyorsun. Bu mu yapman gereken? Herkese güçlü görünürken yapman gereken hayat bu mu? Güçlüsün sen ya. Kadınsın sen. Değer mi bunlara? Bırak gitsin. Sen elinden geleni yaptın. Bunun rahatlığı yeter. Şimdi o düşünsün. Bırak kestirme o güzelim saçlarını, git fön çektir mesela. Git bir kendine gel. Şöyle geç aynanın karşısına. Gülümse bi. Olması gereken bu çünkü. Göster ne kadar güçlüyüz.. Senin bir gülüşün onu yerle bir eder be. Var mısın onu yerin altına itip sil baştan yaşamaya. Silemiyor musun? Silemediğin yerde karalamayı öğreneceksin artık. Şimdi her şey yeniden yaşanacak, en güzeliyle. Bunları yaşamaya değecek biriyle. Sen gülümsedikçe birilerinin zoruna gitmesi dileklerimle :)
