Bir an olsun başını yastığa koyduğunda aklına 3 kelime düşer eğer dertliysen. "Neden böyle oldu?" Böyle olmasını sen istedin. Sen aslında gelenleri sevmedin. Gidenlerin ardından gelen gözyaşlarını sevdin. O bahsedilen aptal aşık tam olarak sendin. Gülümseme boşuna.. Hayatında yolunda giden her şey için bile bi öfken var. Acabaların, nedenlerin.. "Acaba ne zaman bozulacakların" Yani tamamen beklentilerin.. Beklentiler üzer insanı, yakar canını. Ama sen zaten bunu seviyorsun. Hani derler ya gemiyi değil de geminin bıraktığı izi seviyoruz diye. Sen aslında o'sun. Hayatının bir düzende gitmesine izin vermiyorsun. Aslında bir düzende yaşamak istiyorsun. Fakat hayatın düzene girdiğinde onu bozmak için elinden geleni yapıyorsun. Belki hayatının ve hayatındakilerin kıymetini bilmiyorsun? Peki biraz gelenlerden bahsedelim istersen. Onlar sana ne kattı? Muhtemelen hiçbir şey. Hiçbirinin sana yürümeyi öğreten bir anne gibi veya okumayı öğreten bir öğretmen gibi yararı olmadı. Olmasalardı da olurdu galiba? Peki ne götürdüler? Çoğunlukla her şeyini. Ne kaldı geriye? Koca bir hiç. Sen ona küçücük gülüşler hediye ettin. Onlar bunun farkında olmadı. Bunları geride bırakma zamanı gelmedi mi artık? Bu satırları okurken aklına gelen o aptalı unutma zamanından bahsediyorum.. Aa yok unuttum deme asla. Her unuttum kelimesi onu daha çok hatırlatır. Unutma gülüşlerin senin için var. Sen peki? Gülüşlerin oldukça varsın. Gülmeyipte ne yapabilirsin? Sevmeye mi devam edeceksin? Ne kadar seversen sev onun umrunda olduğun kadar değerin olacak. Asla senin umduğun kadar hissedemeyeceksin o sevgiyi. Sandığın gibi masum olmayacak hiçbir şey. Şimdi söyler misin? Sana kendinden başka kim destek olacak. İşte o zaman benim dediklerim bile yakacak canını. Kime sarılsan bir parçanı bırakacaksın. Tamamlayamayacaksın sonra kendini. Dışarda gördüğün mutlu yüzler bile yakacak canını. Milletin mutluluğunu istemeyeceksin. Bu sen misin? Ya sonra?
Kocaman bir siktir çekeceksin içinden. Herkese, her şeye, umudunu kıranlara, yanında olmayanlara, yanındaymış gibi yapanlara, aşka, ağlatanlara, gelenlere ve hiçbir şey olmamış gibi gidenlere. Ama sonra hissizleşeceksin. Boşver be diyeceksin. O yüzden gülümse diyorum. Geç olmadan, sadece gülümse. Hayata inat! Vazgeçeceksin sonra geçmişinden. Sileceksin demiyorum. Silemezsin. Silmekte istemeyeceksin. Onlarla var oldun sen unutma. Ama vazgeçeceksin. En güzel yerinden, hayatının baharından sil baştan yaşayacaksın bu hayatı. Yaşın kaç olursa olsun, dalda açan bir papatya kadar güzelsin.
Umut verip gidenlerin, aldıkları ahları güle güle kullanmaları dileklerimle :)
