His Martyr Wife [COMPLETED]

HMW Chapter 27: She gave Up.

Love gives us happiness and a quite Pain. But sometimes Love is not enought to erase the Pain, sometimes it is the word "Let Go"

~Nazi

-----------------------------------

HMW Chapter 27: She GAVE UP!

Tahimik lang kaming pareho sa loob ng sasakyan niya. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana habang pinipigilan ang pag-tulo ng malamig na luha sa pisngi ko.

Now I can say... It gives you more pain if you assumed too much. Umasa kase ako. Umasa ako na maayos ang lahat.

F*ck! Ang bobo ko naman kase. She's the one he love. And me!? Wala lang ako sa buhay niya. Isa lang akong hadlang sa pagmamahalan nilang dalawa. Pero kahit naman sana...

Kahit naman sana kahit konti pinahiram nila ako ng kahit konting saya.

Isang buwan lang ang hinihingi ko. Isang buwan lang para maramdamang asawa niya ako.

But heck! What's wrong with those little wishes that they can't fulfill? Ano naman ang Isang buwan kumpara sa Lifetime, diba?

I Love Him. Yes, I do! I really do love him. Pero bakit kahit minsan man lang masama bang mangarap na sana! Sana... Maramdaman kong mahal niya ako. Even in dreams.

Nauna naman akong bumaba sa kanya sa sasakyan pagka-park niya ng kotse. Mas lalo ko pang naramdaman ang matinding galit niya.

"WHAT THE HELL DID YOU JUST DO, You f*cking ****!!!" Napasinghap ako sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa braso ko. Nagpupumilit naman akong kumalas.

"Please, let me go... Nasasaktan ako." Pakiusap ko pero gaya ng dati parang wala pa rin siyang naririnig.

"Nasasaktan ka!? Then you DESERVE IT!? You hurt her a while ago! So you must be also HURT!" With all my strength ay kumalas ako sa pagkakahawak niya and I slapped him Hard.

"Ganon Ba , Chris!? sa Tingin mo!? Di ako nasasaktan kanina!? Sa tingin mo masaya akong nakikita kayong dalawang magkasama!? F*CK!!! MARTYR Ako pero Di ako tanga!!! You said you agree to our one month contract!?" Marahas kong pinunasan ang luhang dumaloy sa pisngi ko.

"Pero ano yung kanina, Chris!? Si Jam!? F*ck! Akala ko ako lang ang bobo eh!? Ikaw rin pala! Niloko ka na nga ng tao!? MAY GANA KA PANG MAGPALOKO ULIT!" I feel nothing but only pain.

"For almost 4 years simula nung nakilala kita! I've never did anything but to F*cking Love You! Para akong tanga nung highschool pa tayo! Stalker, Fan, lahat na. Sunod-Sunoran lang ako sa'yo. And until now! Sunod-Sunoran pa rin."

"What does she have , Chris? What does she have at napapaikot ka niya? I Love You, But She doesn't!" I saw his jaw clenched.

"SHE LOVE ME!"

"Love!? Ganyan ba ang depinisyon mo ng pagmamahal!? Ang lokohin ka ng paulit-ulit!? ang saktan ka!? Sabagay! Yan naman ang ginagawa mo eh!? So does it mean you love me? Tss. What a f*cking Question! Of course NOT! Kase di nga naman ako si Jam!"

"But Chris! Nangako ka! You promised me that you'll be my husband and I'll be your wife for ONE MONTH! Isang buwan lang ang hinihingi ko Chris! Pero bakit di mo magawa? Simpleng-Simple lang yun. All I want is to feel how to be your wife. Isinuko ko na nga diba! Isinuko ko na ang puso mo? Pero bakit pati ang kahit konting pakiramdam na maging asawa mo di mo pa rin maibigay!? ASAWA MO AKO CHRIS! KAYA MAY KARAPATAN AKONG SUGURIN SIYA KANINA! KULANG PA NGA ANG NARANASAN NIYA KUMPARA SA NARARANSAN KO CHRIS EH." Sigaw ko at kasabay nun ang patuloy na pagbuhos ng luha ko. Masakit eh! Masakit na Masakit.

"F*CK! ASAWA LANG KITA!!! Asawa lang kita SA PAPEL! NATHALIE! HINDI IKAW ang MAHAL KO. Si JAM ang MAHAL KO, Siya LANG ang MAHAL KO. At wala kang Karapatang saktan siya!? I'm trying to fulfill what I promised pero ikaw mismo ang sumira nito ngayon!!! AKO PA RIN ANG MASUSUNOD!!! LIKE WHAT IT IS USED TO BE!" He shouted at the top of his lungs saka siya tumalikod.

"It would never be You." Narinig kong sabi niya sa akin bago siya tuluyang umalis ng mansion niya.

Habang ako... Naiwan akong luhaan dito. Naiwan akong umiiyak at nasasaktan.

Di ko alam pero bigla na lang akong tumungo sa ref at saka kinuha ang isang Vodka. Sa pagkakaalam ko sa mga alak, Ang Vodka ang isa sa mga pinakamatapang na inumin.

I smiled bitterly.

Sapat na siguro 'to para kahit papaano ay mawala 'tong sakit na nararamdaman ko. Na makalimutan ko ang lahat.

"Minahal kita Chris..."

"Pero bakit?..."

"Bakit di mo magawang suklian yun?"

"Anong meron sa kanya na wala sa akin? Di pa ba sapat Chris... Di pa ba sapat ang dalawang taon na taong tiniis ko?"

Humagulhol na lang ako sa naiisip ko. Lahat ng nangyari sa Loob ng 2 years marriage namin ay saka lang nagrehistro sa utak ko...

Ganon ko napagtanto na sobra-sobra pala ang pagmamahal ko sa kanya. Na kahit mismo ang kamatayan ko ay willing kong ibigay sa kanya. Pati buhay ng anak ko hinayaan kong mawala dahil sa p*tang*nang pagmamahal ko sa kanya.

Pero lahat ng yun binalewa niya. Ni- hindi man lang niya naisip ang mga sakripisyong ginawa ko noon pa man. Lahat ng sakit na natangap ko. Balewala pa rin sa kanya.

"F*ck!!!!" Naibato ko naman ang basong gamit ko. Nakailang lagok na rin ako kaya umiikot na ang paningin ko hangang sa nakatulog na ako kakaiyak.

Nakaramdam naman ako ng pagsakit ng puson. Binalewala ko naman ito. At saka tumungo sa banyo ko sa loob ng silid ko dito.

Agad ko namang sinalubong ang malamig na tubig nung pinaandar ko ang shower. Kasabay nang pagtulo ng tubig ay ang pagdaloy ng luha ko.

Masakit pa rin kase.

Nagulat naman ako nang pagyuko ko ay nakita ko na lang ang patuloy na pagdaloy ng dugo sa mga hita ko. O-Oh my God! Idagdag mo pa ang pagsakit ng puson ko.

Taranta ko namang isinuot ang robe ko at saka kinuha ang cellphone ko.

I dialed Christian's number...

"The number you dial is out of coverage area, please try again later." Yan lang ang sagot na nakuha ko. Pero patuloy ko pa rin siyang kino-contact. Labis na ang kabang nararamdaman ko lalo na at di pa ri tumitigil sa pagdaloy ang dugo sa hita ko.

"Please Chris, answer it" sa pang 100 miss call ko ay nag-ring na ito pero pinatay niya lang.

Nawalan na ako ng pag-asa na sasagutin niya ang tawag ko kaya humanap ako ng iba sa contact ko na pwede kong matawagan at mahingan ng tulong.

I'm so stupid para di malamang buntis ako kung sa nakalipas na 4 na lingo ay di pa rin ako nadadatnan at nagsusuka ako palagi.

Edward Levis Park.

I dialed Levis' number at sakto namang nasagot niya.

"L-Levis I- I need your help, please. P-puntahan mo ako sa bahay, ngayon din." Sakto namang naputol ang tawag dahil unti-unti na akong nawawalan ng lakas. All I knew is that I'm crying. At maya maya pa ay nakaramdam ako ng mga brasong kumarga sa'kin.

"Sh*t, what happened Nath?" That's the last voice I heard. Before my eyes shutted out.

-To Be Continue-