His Martyr Wife [COMPLETED]

HMW Chapter 30: Pain In Her Eyes

If you're in her position, you'll going to feel how it hurts.

-Nazi

---------------------------

HMW Chapter 30: Pain in Her Eyes

Christian's POV.

Ngayon na ang labas ni Nathalie sa ospital. I hope she'll come with me. I hope...

"Ah, Krish, Jace. Thank you pala. At saka okay na ako. Pwede na kayong umuwi, magpahinga muna kayo." She smiled so sweetly at them.

" Are you sure? Pwed---" Jace cutted what Veronica was about to say.

"She'll be fine. O, Nath. Mauna na kami. Pare." Tinanguan ko lang naman sila at saka na sila lumabas.

I don't know what's the reason but I just feel happy. Maybe because she chose to stay with me.

"I'll carry those." Tukoy ko sa mga gamit niya. Wala naman siyang masyadong gamit na dala. It is just a one bag.

"Kaya ko naman." Apat na araw na siyang ganyan makipag-usap sa'kin. And every time she speaks... I can feel she's really do hurt. Parang may kulang sa boses niya. Wala yung lambing, wala yung saya...

"Tch. Wag nang makulit. Ako na ang magdadala niyan." Saka ko pilit na hinawakan yung bag at sa di sinasadya ay nahawakan ko ang kamay niya.

Sh*t ganon na ba kalamig ang silid na'to at nakukuryente na ako kapag dumidikit ang balat ko sa kanya.

Agad naman niyang binawi ang kamay niya. Why do I sounded like I'm disappointed? Nauna naman siyang lumabas nang silid. I can't help myself from smiling.

I'd won this time.

Kanina pa siya tahimik sa buong byahe. I wonder what she thinks. Lagi lang kaseng nakatuon ang tingin niya sa labas ng bintana. Di ba nangangalay ang leeg niya? Tch.

"You can sleep. Medyo mahaba din naman yung traffic." Sabi ko sa kanya nang makita ko siyang humikab. Alam kong inaantok na siya. She just answered nothing. I just sighed saka siya hinayaan.

It's bothering me everytime she treats me like that. Naiinis? Hindi rin. Naninibago lang siguro ako sa mga kinikilos niya. She's sweet and she always smiles back then. Kahit pa di ko siya pinapansin.

I glance at her again. Pft.

Nakatulog na pala siya. Inayos ko naman ang upuan niya para di siya mahirapan sa posisyon niya.

I stared at her for a while. I put some strands of her hair at back of her ear. I smiled.

Pina-andar ko naman ulit yung sasakyan nang lumuwag na ang mahabang traffic sa EDSA.

Nathalie's POV.

Inilibot ko naman yung tingin ko sa kung saan ako ngayon. Teka paano pala ako nakaabot dito?

I'm already in my room the time I opened my eyes. Tiningnan ko naman ang wall clock na nakasabit dito. Sh*t malapit na palang magdinner. It's already 6:30.

Agad naman akong bumangon at saka nagpalit ng pambahay. I need to prepare his dinner. Baka magalit na naman siya at ayokong madamay na naman ang buhay ng anak ko.

Lumabas na ako ng silid at saka sinimulan na ang pag- gawa ng dinner niya. Inihanda ko muna yung mga ingredients at saka sinimulan na ang pagluluto.

Matapos maluto ng dinner ay hinanda ko na rin ang mesa.

"The heck! What are you doing, Nath." Inilapag niya ang mga pinamili niyang grocery? Sa mesa saka ako tiningnan.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?" Ulit niya.