His Martyr Wife [COMPLETED]

HMW Chapter 5: Edward Levis Park

HMW Chapter 5: Edward Levis Park

Nath's POV

"Why did you do that!?" His jaw clenched as he look at me. Nandito kami ngayon sa loob ng opisina niya.

"I did nothing" walang ganang sagot ko at saka nagtangkang umalis. Wala din naman kaseng papatunguhan ang usapan naming ito eh.

"Nothing!? Don't you dare turn your back on me woman!" He grabbed my left arm with force.

"Stop it already Chris! I didn't do anything at alam kong totoo ang sinasabi ko. Kung ayaw mong maniwala di kita pipilitin. Yun lang ba ang gusto mong sabihin? aalis nako"

"Alam mong nagdadalang tao Jam pero nagawa mo pa ring itulak siya! What if she'll got a miscarriage!? Huh!? Paano kung maapektuhan ang pagbubuntis niya dahil sa ginawa mo!? Ha!? Don't push me into my limits Nathalie" I smiled bitterly.

"Why Chris? What will you do to me? Funny isn't it? Nang ako ang nakunan halos di kita mahagilap, ngayon na wala na ang hayop na lintang yun ang nagdadalang tao, Halos patayin mo na ako sa mga tingin mo. Well then that's the reality, pero Chris, I still chose to believe the fantasy, and that is us. Pero sayang nga lang at di mo yun makita." I sighed.

"maybe this conversation is over" I turn my back on him and walk towards the door but before I could exit I speak.

"Wag kang mag-alala Chris , wala akong balak na gawin sa kanya kung ano ang ginawa niyo sa'kin. I know how it hurts, I know the pain of losing your own child, Kase nangaling na ako doon" After that I leave him.

***

"Hey are you okay?" Narinig kong saad niya kay Jam. Jam just pushed him away at saka nagsuka sa sink.

I fight the urge to be affected of the sight of them.

"ewan ko sayo" Napakamot naman ng ulo niya si Chris.

"Baby naman, wag ka nang magalit" Pagpapaamo niya dito.

I just pretend that I didn't hear anything, that I am not hurting. Na wala lang lahat ang mga naririnig ko. Their sweet talks and cute arguments. Wala lang lahat yun.

Wala lang...

"Hey you!" Bahagya naman akong nagulat nang tukuyin ako ni Chris.

"May gustong kainin si Jam, Bilhin mo" Just like that he gave me a money at saka ako pinaalis.

I sighed.

Kahit pa masakit ang katawan at ulo ko kakaiyak gabi-gabi, pinili ko pa ring sundin ang ipinaguutos niya.

Mas mabuti na rin sigurong lumabas ako para kahit papaano makalanghap naman ako ng sariwang hangin.

Medyo nahihilo na rin ako at bumibigat na rin ang pakiramdam ko kakaikot-ikot dito sa grocery para lang mahanap ang mga pinapabili nilang dalawa.

Napatigil naman ako nang lumalabo na ang paningin ko at mas lumala ang pagkahilo ko. Sinamahan pa ng matinding sakit ng ulo.

"Miss! Miss! Miss!" yan na lang ang huling natinig ko bago ako takasan ng malay.